Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Ο θηρευτής των ονείρων λακτίζει
τα ατίθασα Άτια που θα παρελάσουν
εμπρός στο αλαλάζων πλήθος.
Ω, υπέρτατε άρχοντα, γιατί λοιδορείς
το θαυμαστό έργο του ανθρώπου,
μικρή η δύναμή του όμως
προσπαθεί, δημιουργεί, πειραματίζεται,
ενίοτε καταστρέφει.
Όμως προσπαθεί.
Ιριδισμοί και οπτασίες, σε μια αέναη,
υλιστική προσπάθεια.
Οι πνευματικοί δυνάστες θα αιχμαλωτίσουν
ξανά τα αρίφνητα σχέδια
του προλεταριάτου.
Οξειδωμένες Αγάπες διαχέονται
από το αστρικό φως,
ζητώντας στήριξη και εξιλέωση.
Οι δικαιοφανείς προστάτες, λυπημένοι
τάχα, συμπονούν τον ταλαίπωρο λαό.
Η φεγγαρογραμμή στραφτοβολά,
ζωής διαμάντι,
στενεύει ο κόσμος, πλάτυνε
την κόλασή σου «Δάντη».
