ΑΪΤΟΣ

    Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Στα απάτητα όρη φωλιάζει αϊτός, βασιλιάς των αιθέρων, πόσο όμοια, η μορφή του ταιριάζει στη μορφή, των δικών μας πατέρων.   Αϊτόπουλα, γεννηθήκαμε όντως στο βωμό της μεγάλης πατρίδας, του μεγάλου προστάτη παρόντος άξια τέκνα, προσμονής και ελπίδας.   Προσδοκίες μεγάλες υπήρχαν η πατρίδα ψηλά να πετάξει, στους αιθέρες, στα όρη, σ ΄ό,τι είχαν χωριστά απ ΄ αυτά, που της είχανε τάξει.   Των προγόνων οι μοίρα προστάζει να διαβούμε, την μεγάλη την πύλη, πέρα από όσα, ο νους διατάζει στρατιώτες ψυχής, δίχως ύλη.…

Περισσότερα

ΚΟΛΑΣΗ

Του Αλέξανδρου Οικονόμου   Ο θηρευτής των ονείρων λακτίζει τα ατίθασα Άτια που θα παρελάσουν εμπρός στο αλαλάζων πλήθος. Ω, υπέρτατε άρχοντα, γιατί λοιδορείς το θαυμαστό έργο του ανθρώπου, μικρή η δύναμή του όμως προσπαθεί, δημιουργεί, πειραματίζεται, ενίοτε καταστρέφει. Όμως προσπαθεί. Ιριδισμοί και οπτασίες, σε μια αέναη, υλιστική προσπάθεια. Οι πνευματικοί δυνάστες θα αιχμαλωτίσουν ξανά τα αρίφνητα σχέδια του προλεταριάτου. Οξειδωμένες Αγάπες διαχέονται από το αστρικό φως, ζητώντας στήριξη και εξιλέωση. Οι δικαιοφανείς προστάτες, λυπημένοι τάχα, συμπονούν τον ταλαίπωρο λαό. Η φεγγαρογραμμή στραφτοβολά, ζωής διαμάντι, στενεύει ο κόσμος, πλάτυνε την…

Περισσότερα

ΣΚΙΕΣ

  Του Αλέξανδρου Οικονόμου     Σκιές οι ψυχές των ανθρώπων. Σκιές άυλες, άχρωμες νεκρές.   Ξάφνου αποκτούν δύναμη και οργή γιατί κάποιοι αναίσχυντοι κυβερνοπατέρες δεν έπραξαν το καθήκον τους.   Διότι άφησαν τα αιμοβόρα κοράκια να πιουν το αίμα τους, να κατασπαράξουν τα σαρκία τους.   Όμως οι σκιές τιμωρούν. Από τους τάφους τους θα ρίξουν, το ανάθεμα, επί των κεφαλών τους.   Οι ουράνιοι κέλητες, οι γοργοπόδαρες φοράδες, θα ταξιδέψουν τις σκιές, στην αιώνια ανάπαυση και γαλήνη.   Η Νέμεση πλησιάζει. Η τιμωρία θα είναι βαριά. Οι σκιές…

Περισσότερα

΄΄Μαραθώνας 490 π.Χ.΄΄ από Αλέξανδρο Οικονόμου

  ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ 490 π.Χ.   Οι ορδές των βαρβάρων κίνησαν, την Αθάνατη πόλη να πάρουν, τους  τρανούς πατριώτες νόμισαν, τόσο εύκολα, πως θα φλιπάρουν. Ήταν μύριοι και τόσοι στρατιώτες, άπειρες  ύλες και όλοι ζωσμένοι, πανοπλίες ντυμένοι, ιππότες με τα τόσα σπαθιά αρματωμένοι. Μα η Αθήνα, η τρανή, του ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ, είναι πόλις, ένδοξων προγόνων, και σαν μήτηρ, ηρώων και κλέους, πάντα πρώτη, στη σειρά των αιώνων. Ένα σύννεφο μαύρο, από σκόνη, τον υπέρλαμπρο ήλιο, τον κρύβει, τρέμει η γη, εμουγγάθει τ’ αηδόνι, αλαλάζουν, τα βάρβαρα πλήθοι. Μα οι κιοτήδες στρατιώτες τον…

Περισσότερα

΄΄Καλοκαιράκι΄΄ από Αλέξανδρο Οικονόμου

  ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ   Άστραψε και βρόντησε, κεραυνοί και κρύο, Αχ! Καλοκαιράκι μου, γιατί λες αντίο; Άρχισε ψιλόβροχο, μύρισε το χώμα, Αχ! Καλοκαιράκι μου, μείνε λίγο ακόμα. Χάθηκε το γαλανό, από τον αιθέρα, από εδώ και στο εξής γκρίζα θα’ναι  η μέρα. Τα τζιτζίκια σώπασαν, χάθηκε η λαλιά τους, χάθηκε η μελωδία, κι η παρηγοριά τους. Φουρτουνιάζει η θάλασσα, κύματα θηρία, φύγαν  οι κολυμβητές, άδεια η παραλία. Και μια θλίψη έρχεται, μια μελαγχολία, είναι μαύρη η ψυχή, παγερή και κρύα.

Περισσότερα