Έχομε 31/10/2021, είναι παραμονή των Αγίων Αναργύρων, ευρίσκομαι (Κυριακή πρωί) στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Πολυδρόσου (Μαρούσι) και παρακολουθώ τη Θεία Λειτουργία. Η Θεία Λειτουργία βέβαια ομιλεί για τη «σωτηρία της ψυχής μας»! Γνωστά όλα αυτά αλλά «πού θέλεις να καταλήξεις γιατρέ μας με όλη αυτή την εισαγωγή;» θα διερωτάστε, κι εξηγώ:
Εγώ (εμείς) ντυμένος κατάλληλα (κάνει λίγη ψύχρα) και χορτασμένος (από το βραδινό δείπνο) παρακολουθώ τα τεκταινόμενα, ως συνήθως!… Κάπου εκεί γύρω (λίγα μέτρα ή χιλιόμετρα, δεν έχει σημασία) κάποιοι… υποφέρουν. Άλλοι πεινάνε, πονάνε, άλλοι δεν έχουν στέγη κλπ. κλπ. Εγώ όμως σήμερα θα εστιάσω το πρόβλημα και το γραπτό μου, στο πλοίο με τους 400(!) περίπου πρόσφυγες που πλέει ακυβέρνητο, «κάπου ανοικτά της Κρήτης»[2], μη γνωρίζοντας βέβαια πόσοι εκ των αναγνωστών (-στριών) έχουν ταξιδέψει ποτέ τους ή έστω έχουν πατήσει σε πλοία.
Το πλοίο λοιπόν που πρόκειται να ταξιδεύσει, μόλις λύσει τους κάβους και σηκώσει την άγκυρά του, βρίσκεται στο έλεος του Θεού, των καιρικών συνθηκών, ήθελα να πω. Κάπως έτσι, ένα κακώς συντηρημένο πλοίο (μάλλον άχρηστο θα ήτο) σήκωσε άγκυρα και φόρτωσε «ζωντανά» για να τα μεταφέρει «στη Γη της Επαγγελίας» (μάλλον μακριά από την κόλαση όπου ζούσαν). Κάπου κάτι δεν πήγε καλά και – όπου να είναι πλησιάζει – θα αρχίσομε σε λίγο να μαζεύομε πτώματα! Αυτές ήταν οι πληροφορίες μου μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Ευτυχώς την επομένη, νεώτερες ειδήσεις λένε ότι ευρέθη λύση, έστω και προσωρινή, δηλαδή η φιλοξενία των προσφύγων (εδώ θεωρούνται ναυαγοί) σε ελληνικά νησιά, μέχρις ότου βρεθεί (αν βρεθεί) μια μονιμότερη λύση. Η Ευρώπη (ως συνήθως κωφεύει στο δρόμο των προσφύγων, η δε Τουρκία δεν τους δέχεται πίσω (ευτυχώς, κατ’εμέ, διότι σκεφθείτε αν έδειχνε ανθρωπιά, τι θα έλεγε όλη η υφήλιος για την Ελλαδίτσα μας).
Για να επανέλθω στο «δια ταύτα», έχομε σήμερα 400 «ψυχές» (διότι και τα «ζωντανά» έχουν ψυχές) να διαθρέψομε και να συντηρήσομε(!), τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών… πεινάει. Και πολλοί θα σκέπτονται, «Κι εσύ τι προτείνεις γιατρέ;».
Εδώ… σκόνταψα!… Υπάρχουν όμως πιο… μυαλωμένοι από εμένα που μας κυβερνούν! Ίσως αυτοί βρουν κάποια λύση!… «Εις το επανειδείν» λοιπόν.
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός
[1] Προσέθεσα το «ψυχών και σωμάτων» διότι με 41 (τεσσαράκοντα ένα) έτη εμπλοκής με το «Δρομοκαΐτειο» ΨΝΑ είναι επόμενο να έχω κάποια εμπειρία και με τα ψυχιατρικά θέματα (ή και να έχω ολίγον επηρεασθεί από το περιβάλλον!…).
[2] Το παρόν κείμενο έχει γραφτεί προ ολίγων ημερών.
