Ανάλυση χωρίων της Αγίας Γραφής – Απαντήσεις σε ερωτήσεις πιστών
Πολλές φορές, διερχόμενος τα χωριά μας, αλλά και την πόλη, κηρύττοντας τον λόγο του Θεού στους Ιερούς Ναούς, αρκετοί πιστοί μας θέτουν διάφορα ερωτήματα, αναφορικά με την ερμηνεία στίχων και χωρίων της Αγίας Γραφής.
Ένα τέτοιο ερώτημα δέχθηκα πρόσφατα, λίαν επίκαιρο, λόγω του Ακαθίστου Ύμνου, που ψάλλεται τις Παρασκευές των πέντε (5) πρώτων εβδομάδων της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της Υπερμάχου Στρατηγού του Γένους μας.
Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και στο Κεφάλαιο Α΄, στίχ. 25, ο ιερός Ευαγγελιστής αναφέρει: «και ούχ εγίγνωσκεν αυτήν έως ου έτεκεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον».
Σχετικό με τον στίχο αυτό είναι και το χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης, από τις Παροιμίες, στο κεφ. Δ΄, στιχ. 8 : «εστάθην υιός του πατρός μου, αγαπητός και μονογενής ενώπιον της μητρός μου».
Θέτουν, λοιπόν, το ερώτημα αρκετοί πιστοί: «Γιατί αναφέρεται ο Χριστός ως πρωτότοκος, λες και η Παναγία είχε κι άλλα παιδιά; Και γιατί αναφέρεται ως μονογενής του πατέρα Του;». Στο ερώτημα αυτό, θα απαντήσουμε πολύ συνοπτικά.
Καταρχήν να επισημάνουμε ότι, πολλοί αιρετικοί, μεταξύ των οποίων οι Προτεστάντες και οι Χιλιαστές (μάρτυρες του Ιεχωβά), ισχυρίζονται ότι η μητέρα του Χριστού (Παναγία) δεν είναι αειπάρθενος και προς υποστήριξη της αιρετικής αυτής αντίληψης τους επικαλούνται τους ανωτέρω στίχους, τους οποίους όμως έχουν θεολογικά παρερμηνεύσει.
Πρέπει, λοιπόν, να καταστεί σαφές ότι, «πρωτότοκος» ονομάζεται ο πρώτος γεννώμενος, ασχέτως εάν ακολουθούν ή όχι άλλα τέκνα. Τούτο περιγράφεται και σε άλλο χωρίο της Αγίας Γραφής (Έξοδος ΙΓ,2 και 12-18 & ΛΔ΄, 19).
Πάντοτε, μετά την γέννα του πρώτου, τόσο ο λαός όσο και η Αγία Γραφή, λένε ότι γεννήθηκε ο πρωτότοκος, δίχως να αναφέρουν ότι ακολουθεί και άλλο παιδί. Εξάλλου πως ο λαός γνωρίζει εάν θα ακολουθήσει ή όχι άλλο τέκνο; Εν τούτοις πάντοτε μετά την γέννηση του πρώτου μιλούν για πρωτότοκο.
Η λέξη «πρωτότοκος», επειδή -σύμφωνα με τα ειωθότα- ήταν και προνομιούχος, σήμαινε και «εκλεκτός» (Έξοδος Δ΄, 22 & Ψαλμ. ΠΗ΄, 28 & Εβρ. ΙΒ΄, 23).
Ας μην ξεχνάμε ότι, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και τον Ιερό Ψαλμωδό «πάν άρσεν τω την μήτραν διανοίγοντι, άγιον εστί». Ο Χριστός καλείται «πρωτότοκος» όχι μόνο ως υιός της Παρθένου, αλλά και ως Υιός του Θεού (Κολλας. Α΄, 15 & Εβρ.Α΄, 6). Είναι Υιός «μονογενής» (Ιωάνν. Α΄, 14 και 18 & Γ΄΄, 16 και 18 καθώς και Α΄ Ιωάνν. Δ΄, 9).
Το πρωτότοκος δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι ακολουθεί άλλο ή άλλα τέκνα.
Όσον αφορά τη φράση «έως ού έτεκε», οι αιρετικοί ισχυρίζονται ότι μετά την γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ «εγίνωσκεν», εγνώρισε σαρκικώς την Μαρία, ότι δηλαδή είχε μαζί της σαρκική σχέση. Όμως, όπως ακριβώς το «πρωτότοκος» δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι ακολουθεί δεύτερο παιδί, έτσι και το «έως ου έτεκεν» δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκην ότι μετά την γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ είχε σαρκική σχέση με την Μαρία.
Αναφέροντας ο ιερός ευαγγελιστής «και ουχ εγίγνωσκεν αυτήν έως ού έτεκεν τον υιόν αυτής» εστιάζει την προσοχή στο πρόσωπο του Χριστού, όχι της Παναγίας και θέλει να τονίσει ότι ο Χριστός είναι καρπός τέλειας αγνότητας, αφού ο Ιωσήφ δεν γνώριζε σαρκικώς την Μαρία έως ότου γέννησε τον Χριστό. Όχι ότι η Μαρία ήταν παρθένος μέχρι τη γέννηση του Χριστού και κατόπιν δεν ήταν.
Οι Χιλιαστές (μάρτυρες του Ιεχωβά) και οι Προτεστάντες (όπως και οι Ρωμαιοκαθολικοί-Παπικοί) παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή (η οποία επί το πλείστον έχει γραφτεί στην Ελληνική γλώσσα) και πίπτουν σε μεγάλες αιρέσεις, που αλλοιώνουν το Δόγμα της πίστεως. Έτσι, λησμονούν ότι, η Παναγία ήταν παρθένος «πρό, κατά και μετά τον τόκον» του Σωτήρος Χριστού.
Η Αγία Γραφή, δια του Ευαγγελιστού Ματθαίου εν προκειμένω, δίνει έμφαση στον χρόνο έως τη γέννηση του Χριστού, το δε πέραν της γεννήσεως θέτει απροσδιόριστο. Με τέτοιο τρόπο εκφράζεται και στο χωρίο Β΄ Βασιλειών (Β΄ Σαμ.) ΣΤ΄, 23, όπου αναφέρει: «Και τη Μελχόλ θυγατρί Σαούλ ούχ εγένετο παιδίον έως της ημέρας του αποθανείν αυτήν». Θα ήταν αστείο να ισχυριστεί κάποιος πως το «έως» εδώ, σημαίνει ότι η Μελχόλ (γυναίκα του Δαυίδ) γέννησε παιδί μετά θάνατον!
Ακόμη, στο χωρίο Ματθ. ΚΗ΄, 20 ο Χριστός αναφέρει: «Και ιδού εγώ μεθ΄υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Θα ήταν μεγάλο σφάλμα να ισχυριστεί κάποιος ότι, μετά τη συντέλεια του κόσμου ο Χριστός δεν θα είναι μαζί με τους εκλεκτούς Του. Ο Χριστός αναφέρει εδώ ότι, θα είναι μαζί με τους εκλεκτούς Του «έως της συντελείας του αιώνος», διότι μέχρι τη συντέλεια του κόσμου τούτου θα έχουν δυσκολίες, θλίψεις, πειρασμούς, δοκιμασίες, κινδύνους και έχουν ανάγκη της παρουσίας Του.
Έτσι και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι, ο Ιωσήφ δεν είχε σαρκική σχέση με την Μαρία «έως ού έτεκεν» διότι θέλει να επισημάνει ότι ο τόκος της, είναι καρπός αγνότητας.
Σχετικά δε με το «μονογενής», που αναφέρει ο Σολομών στις Παροιμίες, αναφέρεται στον Χριστό, όχι στον εαυτό του. Ο Σολομών δεν ήταν μονογενής στη μητέρα του, είχε και άλλα τέκνα η Βηρσαβεέ. Μιλά ο Χριστός, ο ενυπόστατος Λόγος, η ενυπόστατος Σοφία του Θεού, όπως σε πλείστα όσα χωρία της Αγίας Γραφής. Και αφού ο Χριστός λέει, ότι ήταν «μονογενής» στην μητέρα Του, η Μαρία δεν γέννησε άλλα τέκνα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, ο Χριστός δεν αναφέρει ότι ήταν «μονογενής» στους γονείς Του, διότι ο Ιωσήφ είχε πολλά παιδιά.
Τέλος, να κλείσουμε το παρόν σημείωμα, τονίζοντας ότι ο Χριστός, «μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού», είχε ως Τέλειος Θεός Πατέρα (Ομοούσιο, Αδιαίρετο και Αχώριστο) και όχι μητέρα (αυθύπαρκτος ών ο Χριστός προαιωνίως, ανάρχως και ατελευτήτως με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα- Αγία Τριάς ο Θεός) και ως Τέλειος Άνθρωπος είχε μητέρα (Παναγία Μαρία την Αειπάρθενον) και όχι πατέρα (μόνο θετό, τον Ιωσήφ τον μνήστορα της Υπεραγίας Θεοτόκου). Ο σαρκωμένος Υιός και Λόγος του Θεού έφερε και τις δύο ιδιότητες μαζί (Τέλειος Θεός και Τέλειος Άνθρωπος). Όπως, χαρακτηριστικά, αναφέρεται και στην Ευχή του Μεγάλου Αγιασμού ο Χριστός είναι «απάτωρ εκ μητρός και αμήτωρ εκ πατρός».-
