«Του συνεργάτου μας κ. Γ.Κ. ΠΛΟΥΜΗ
Ήλθε στο γραφείο μου προχθές το απόγευμα ο σεβαστός πρεσβύτης Αντώνιος Τσουρής και θέλησε να μου μιλήσει. Παρά τα 93 χρόνια που έφερε στην πλάτη κρατούσε αρκετά καλά. Κάθησε δίπλα μου, ξεκουράστηκε λίγα λεπτά, πήρε μια βαθειά ανάσα κι άρχισε μα σιγανή φωνή.
– «Διαβάζω καθημερινά» στο «Χιακό Λαό» το ιστορικό σας αφήγημα για το σεισμό του 1881 και ήλθα να σας συγχαρώ γιατί με παραστατικότητα ξαναζωντανέψετε μια τραγική σελίδα της Χιακής Ιστορίας. Αλλά ακόμα ήρθα να σας δείξω και το παράσημο που πήρα κι εγώ στο σεισμό έστω κι αν ήμουν δυο χρονών νήπιο. Και με μια χειρονομία έβγαλε το καπέλο του και μου έδειξε μια ουλή στη δεξιά κροταφική χώρα αρκετά εκτεταμένη.
-Αυτό είναι το παράσημο που και σε εμένα άφησε ο σεισμός του 1881.
Και χωρίς να περιμένει να του ζητήσω περισσότερας επεξηγήσεις άρχισε μόνος του να διηγείται:
«Ήμουν δυο χρονών παιδάκι και την ώρα του σεισμού βρισκόμουνα στην κούνια μου και με νανούριζε η μεγάλη μου αδελφή η Ευαγγελία.
Η μακαρίτισσα η μητέρα μου είχε πάρει το εγγονάκι της που ήταν 6 μηνών και το πήγε περίπατο ως το σπίτι του παππού μας του Παπά Μιχάλη Λαγούτη που ήταν εφημέριος στον Άγιο Γιώργη Βροντάδου. Την ώρα εκείνη κοντά δυο το μεσημέρι έγινε ο σεισμός.
Η αδερφή μου τρομαγμένη αναποδογύρισε την κούνια που βρισκόμουνα μέσα και πήρε δρόμο να σωθεί όπως και σώθηκε. Το σπίτι μας γκρέμισε με το σεισμό έπεσε η στέγη πάνω στην κούνια μου αλλά εγώ βρισκόμουνα από κάτω κι έτσι σώθηκα, με ένα μεγάλο τραύμα στο κεφάλι αυτό που βλέπετε να σημαδεύει ακόμα για να μου θυμίζει την «καταστροφή της Χίου» όπως για πολλά χρόνια και μέχρι σήμερα ακόμα, αποκαλεί ο λαός της νήσου μας τη μέρα του σεισμού».
Μεγάλο το όνομα του Θεού μας, που θέλησε να σωθώ για να ευλογώ και να δοξάζω το όνομά του μέχρι σήμερον. Σηκώθηκε, έβαλε το καπέλο του, χαιρέτησε ευγενικά και σιγά σιγά έφυγε.
Η διήγησις του σεβαστού συμπολίτου ήτο μια ακόμα ζωντανή απόδειξις, των τρομερών συνεπειών της τραγικής σεισμικής δοκιμασίας.
Καθόντανε στη ταράτσα του σπιτιού τους, στη συνοικία Αγίου Γεωργίου του Τραχύ στον Κάμπο οι αγαπημένες αδερφούλες Μαριόγκα και Βασιλική κόρες του καλού γεωργοκτηματίου Μικέ Φουρτούνα. Η μητέρα τους η καλή νοικοκυρά κυρία Υπατία βρισκόταν στο περιβόλι, για να καθορίσει τις δουλειές που θάκανε την άλλη μέρα.
Η Βασιλική που ήταν 14χρονών, χτένιζε την Μαριόγκα που ήταν 8 χρονών. Θα της έβαζε κι ένα άσπρο φιόγκο στα μαλλιά για νάβγαιναν περίπατο εκείνο το Κυριακάτικο απόγευμα.
Και ενώ την χτένιζε είδαν από μακριά τους μύλους των Θυμιανών να γκρεμίζουνε και η γη να σείεται. Η Βασιλική πρόκαμε να φωνάξει.
– «Μητέρα μεγάλο κακό γίνεται στα Θυ…… . Δεν μπόρεσε να τελειώσει τη φράση της γιατί γκρέμισε και η ταράτσα πάνω στην οποία βρισκότανε. Και η μεν Μαριόγκα παρεσύρθει μαζί της και εξετινάχθη στο περιβόλι και εσώθη ηδε Βασιλική πρόφθασε και στάθηκε κάτω από το περβάζι της πόρτας και σώθηκε κι αυτή με μικρά μόνον τραύματα. Η μητέρα τους που ήταν στην κουζίνα κατεπλακώθη από τα ερείπια του σεισμού και την άλλη ημέρα την έβγαλαν πολτοποιημένη.
Αργότερα παντρεύτηκαν και η μεν Μαριόγκα πήρε το Θεοδ. Φλάμο η δε Βασιλική το Γιακουμή Βεντουρή.
Ευχαριστώ και πάλιν την Διδα Φουρτούνα που ήλθε η ίδια να μου διηγηθή το ανωτέρω περιστατικό.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ο σεβαστός και μεγάλος μου φίλος κ. Γεώργιος Βενιάδης, ο ακαταπόνητος εκπαιδευτικός στο τελευταίο του βιβλίο «Η ΝΕΑ ΜΟΝΗ» και στη σελίδα 72 γράφει τα εξής που αντέγραψε από το 9ο φύλλο του Α’ Κώδικος της Νέας Μονής.
«Τη 22α Μαρτίου του 1881 έτους ώρα μια και τεσαράκοντα λεπτά μετά μεσημβρίαν της Τετάρτης Κυριακής των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής σεισμός φοβερός καταστρέψας την μαρτυρικήν παρτίδα μας ανέτρεψε και την Νέας Μονήν ολιγίστου μόνον μέρους του ερατεινού και μαργαριτομόρφου Ναού διασωθέντος αβλαβούς».
Από το αρχείο του Ευάγγελου Ζύμαρη
Ομολογία παθόντος βρέφους που εσώθη από την κούνια του
