———————————————————————————–
Αναφέρομαι σ’ αυτές τις δεκαετίες γιατί μέχρι τότε υπήρχε η γνήσια αγάπη, η αγνότητα, ο σεβασμός στους ηλικιωμένους, η αλληλεγγύη, το συναίσθημα και τα αισθήματα της συναδελφοσύνης προς τον πλησίον, το φιλότιμο και τα απλά λόγια που είπε ο Χριστός το “ΑΓΑΠAΤΕ ΑΛΛHΛΟΥΣ”.
Και είχαμε πόρτες και παράθυρα ανοιχτά χωρίς φόβο και τρομοκρατία…
…Αφορμή του σημερινού μου κειμένου ήταν το πρωινό ερέθισμα από το τραγούδι που έλεγε ο Σερ του Ελληνικού πενταγράμμου Γρηγόρης Μπιθικώτσης “Που ‘ναι τα χρόνια ωραία χρόνια που ‘χες λουλούδια μες την καρδιά, πού ‘ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη να μας ζεστάνει στην παγωνιά” πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί κλπ κλπ.
Και μού ήρθαν στην σκέψη και το μυαλουδάκι μου πολλά και διάφορα, στίχοι, ποιήματα και ρητά της παλιάς καλής εποχής.
Όπως του Στέλιου Σπεράντσα: Στην γωνιά μας κόκκινο τ’ αναμμένο τζάκι. Τούφες χιόνι πέφτουνε στο παραθυράκι…”
Όλο απόψε ξάγρυπνο μένει το χωριό, και χτυπά χαρμόσυνα Χριστούγεννα το καμπαναριό…Έλα, Εσύ πού σ ‘ ανυμνούν απόψε πάρε από την πίτα μας ευωδιά και κόψε κλπ κλπ. ….ή όπως αυτό το τραγούδι που υπάρχει και σήμερα στα διάφορα παιχνίδια για να μαθαίνουν τα νήπια από οκτώ μηνών και πάνω πού λέει:
Η γιαγιά μας η καλή, έχει κότες στην αυλή, κότες και κοτόπουλα, Χήνες και χηνόπουλα, Άσπρη πάπια με παπιά, Γαΐδαρο με τόσα αυτιά, Γαλοπούλες κι ένα γάλο φουσκωμένο και μεγάλο και τον πρώτο πετεινό μέσα σ ‘όλο το χωριό που λαλεί κάθε πρωί…στης γιαγιάς μας την αυλή..η γιαγιά μας η καλή έχει ραπτομηχανή και γαζώνει και μπαλώνει του παππού το παντελόνι!
Αλλά δυστυχώς σήμερα έχουν αλλάξει οι καιροί οι εποχές και ο πολιτισμός με τις δημοκρατικές ελευθερίες πού εν ονόματι της Δημοκρατίας από το 1981 έχουν γυρίσει όλα ανάποδα και έχουν ισοπεδώσει και σχέσεις και οικογένεια και ανθρωπιά, τον σεβασμό, την αλληλεγγύη και την πραγματική ελευθερία καθώς έχει εξαφανιστεί η λέξη που προφέρεται μόνο στην Ελληνική γλώσσα το “ΦΙΛΟΤΙΜΟ” και βλέπουμε και ακούμε τους παρακάτω στίχους:Η γιαγιά μας η καλή Πιά, δεν βγαίνει στην αυλή ούτε στάμνα να γεμίσει ούτε κότες να ταΐσει, Η γιαγιά πάει στο γραφείο…ΟΧΙ πια με το λεωφορείο ..αλλά με το αυτοκίνητο της κι έχει και το κινητό της, πάει και στην χορωδία, διακοπές και στην Γαλλία, μάθημα ζωγραφικής και μουσικής κι έτσι τώρα πλέον έχει…. και κλειστή την ραπτομηχανή, Δεν γαζώνει, δεν μπαλώνει του παππού το παντελόνι.
…Και φθάνουμε στο σήμερα και βλέπουμε ποιοί είμαστε …κάναμε μεγάλα σπίτια αλλά με μικρότερες οικογένειες πολλές φορές και χωρίς παιδιά επειδή τα θεωρούμε βάρος…πήγαμε στο φεγγάρι αλλά δεν βρίσκουμε τον δρόμο να πάμε στο χωριουδάκι μας και την γειτονιά μας που μεγαλώσαμε..Κατακτήσαμε το διάστημα και με την νοοτροπία μας και την ασυδοσία μας χάνουμε τον πλανήτη μας.
Έχουμε περισσότερες και τεράστιες γνώσεις και λιγότερη κρίση και αυτοκριτική, πολλαπλασιάζουμε τα υπάρχοντα μας και έχουμε χάσει τις αξίες μας και την αξιοπρέπεια μας…
Έχουμε πλατύτερους και τεράστιους δρόμους και στενότερες αντιλήψεις…Έχουμε περισσότερες ανέσεις και λιγότερο χρόνο…
Αγαπάμε σπάνια και ζηλεύουμε και μισούμε συχνά ίσως και καθημερινά…
Έχουμε τις βιτρίνες μας γεμάτες και τις αποθήκες της ψυχής μας έρημες και άδειες…
Δώσαμε περισσότερα χρόνια στην ζωή μας και δεν δώσαμε ζωή στα χρόνια μας και δυστυχώς εν κατακλείδι αυτοί είμαστε!
…στην ηλικία μέχρι τριών ετών ήταν μεγάλη επιτυχία να μην χέζεσαι πάνω σου και να μιλάς καθαρά…στην ηλικία των δώδεκα να έχεις φίλους..στην ηλικία των δεκαοκτώ να έχεις δίπλωμα οδήγησης και μέχρι τα είκοσι να έχεις κάνει σεξ με πολλές ή πολλούς…στα τριανταπέντε να έχεις πολλά χρήματα και μέχρι τα πενήντα πλούτη…στα εξήντα σου να μπορείς και πάλι να κάνεις σεξ…και πάλι στα εβδομήντα σου να συνεχίσεις να έχεις το δίπλωμα της οδήγησης…στα εβδομήντατέσσερα σου να έχεις φίλους και στα ογδόντα και μετά να μην χέζεσαι πάνω σου..και αυτός είναι ο κύκλος της ζωής μέχρι να έρθει ο Άγιος Πέτρος…
…..Και θυμάμαι κάποτε πριν δεκαετίες πώς ήταν η οικογένεια τις χρονιάρες μέρες και γιορτές αλλά και τις καθημερινές πού καθότανε όλη η οικογένεια γύρω στο τραπέζι γονείς και παιδιά μαζί και γιαγιάδες και εάν υπήρχαν και παππούδες και δεν τους είχαν πεταμένους σε κάποιο γηροκομείο και μέχρι να σερβίρει η μάνα το φαγητό και να καθίσει στο τραπέζι κανείς δεν άρχιζε να τρώει…ακολουθούσε η προσευχή από τον πρεσβύτερο της οικογένειας και μετά άρχιζε το φαγητό πού ήταν μαγειρεμένο οτιδήποτε και όχι “Χάμπουργκερ ” όπως συμβαίνει την σήμερον.
Αυτή ήταν η έννοια της γνήσιας και πραγματικής οικογένειας που υπήρχε μέσα στα βιβλία και διδάσκονταν από μικρά τα παιδιά …Αξίες που δυστυχώς έχουν χαθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Και δεν είναι μόνο όλα αυτά αλλά κυρίως η κουλτούρα που υπήρχε τότε σε κάθε γειτονιά με αγάπη και αλληλεγγύη και σεβασμό και αυτοσεβασμό με τις παρέες να κάθονται σε ένα απλό τραπέζι με λιγοστά αλλά αγνά τρόφιμα της μάνας γης με την σούμα το ρακί το ούζο ή το κρασί με το ακορντεόν και με παλιά αξέχαστα τραγούδια γεμάτα νοσταλγία και αναμνήσεις.
Φυσικά τα Χριστούγεννα και όλες τις γιορτές του χειμώνα και όχι μόνο δεν έλειπε σχεδόν κανείς από την εκκλησία της Χριστιανοσύνης!
Τα παιδιά με τραμπούκες να γυρίζουν πόρτα πόρτα όλο το χωριό να λένε τα κάλαντα για το χαρτζιλίκι τους …ίσως και για να πάρουν καινούργια παπούτσια από το τσαγκαράδικο της γειτονιάς τους εάν δεν έφταναν τα χρήματα της πολύτεκνης οικογένειας τους.
Δεν υπήρχε ακόμη ο ηλεκτρισμός και τα ψυγεία, αλλά υπήρχαν τα φανάρια με την τριχιά, υπήρχαν οι παστελαριές από τα σύκα, το μαγκάλι με την μασιά ή το τζάκι για θαλπωρή και ζεστασιά και πολλές φορές για κάστανα ζεστά..με το γάλα της κατσίκας πού πολλές φορές μοίραζε μέσα στο χωριό η γιαγιά με το εγγονάκι της ή ακόμη και στις αρτηρίες και πλατείες των πόλεων οι τροχονόμοι μέσα στην κλούβα τους και γύρω να τους προσφέρουν δώρα οι πολίτες και οι επιχειρήσεις γιά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά…και ξέρετε γιατί…γιατί τότε δεν υπήρχε η σημερινή εγκληματικότητα και είχαμε όλοι μας πνεύμα συναδελφοσύνης και αγάπης!
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους έρχεται η νοσταλγία από τις δεκαετίες που δεν ξεχνάμε όσοι τις έχουμε ζήσει!
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα της Χριστιανοσύνης να έχουν καλές γιορτές Παναγιοελευθεριοσκέπαστες με αγάπη και αλληλεγγύη με Υγεία και Χαρά και προπαντός ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!
Χίος 19 Δεκεμβρίου 2021
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
