Για μιά ακόμη φορά βρίσκεται στην επικαιρότητα η ανάγκη διάνοιξης δρόμου παράκαμψης του Βροντάδου προς και από το Αίπος. Οι σχετικές απόπειρες που έγιναν στο παρελθόν, αποδείχθηκαν ατελέσφορες. Είναι λοιπόν προς τιμήν, τόσο του προηγούμενου Τοπικού Αντιπεριφερειάρχη κ. Παντελή Μπουγδάνου όσο και του σημερινού κ. Παντελή Βρουλή, που έχουν αναδείξει και αναγάγει αυτό το πρόβλημα ως ένα από τα κυρίαρχα του νησιού μας. Ως γνωστόν, αν η παράκαμψη του Βροντάδου σχετίζεται με την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής των κατοίκων του, το έργο αυτό, σε κάποιο βαθμό, συναρτάται με την ό,ποια τυχόν ανάπτυξη μπορεί να προκύψει για τη Δυτική και Β.Δ. Χίο. Δηλαδή για το τμήμα του ν ησιού μας που διαρκώς φθίνει πληθυσμιακά και “μαραζώνει” κοινωνικά και οικονομικά.
Χάρη λοιπόν αυτής της υποβαθμισμένης αλλά πανέμορφης περιοχής του νησιού μας και βεβαίως προς ανακούφιση των, καθημερινά, δοκιμαζόμενων κατοίκων των συνοικιών των Λειβαδίων, των Τριών Μύλων-Αγίου Ισιδώρου-Αγ.Κηρύκου, Αγ. Γεωργίου και Αγίου Μακαρίου Βροντάδου και των διερχόμενων απ’ αυτές, είναι πλέον ανάγκη να προχωρήσει το έργο και αυτής της καίριας παράκαμψης όπως, έγιναν έως σήμερα επιτυχείς παρακάμψεις πολλών Οικισμών (Χωριών) της Χίου.
Εξυπακούεται ότι, η εκτέλεση κάθε νέου έργου, συνεπάγεται όχι μόνο οικονομικά κόστη αλλά και περιβαλλοντικές επιπτώσεις και επιβαρύνσεις, άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες.
Προφανώς αυτοί ήταν οι λόγοι που, στο παρελθόν, ένα τόσο αναγκαίο έργο, παραπεμπόταν “στις καλένδες”.Με άλλα λόγια, ο φόβος του λεγόμενου “πολιτικού κόστους” από τις αντιδράσεις οικολόγων, “οικολογούντων” και κάποιων θιγομένων, “φρέναραν” και τελικά, απέτρεπαν την εκτέλεση του έργου.
΄Ομως, πλέον, η κατάσταση έχει φθάσει στο “εδώ και μη παρέκει”. Η συνεχής αύξηση των τροχοφόρων, η αύξηση των σταθμευμένων στους στενούς δρόμους του Βροντάδου αυτοκινήτων, η αδυναμία εξεύρεσης χώρων για δημιουργία, σε κάθε γειτονιά, δημοτικών, κοινόχρηστων χώρων στάθμευσης, οδηγεί στην αδήριτη ανάγκη σχεδιασμού και διάνοιξης δρόμου παράκαμψης του Νότιου Βροντάδου.
Ακούγεται ήδη κριτική ότι θα καταστραφεί η όντως πανέμορφη περιοχή των Ρεστών, του Αγίου Στεφάνου και της Κλειδούς. Ότι θα κοπούν πεύκα, ότι θα καταστραφούν οι πηγές που μας δίνουν το πόσιμο νερό….
Η λογική λέει ότι, ναι, περιβαλλοντική επίπτωση θα υπάρξει. Πεύκα θα κοπούν.Όμως “ΤΑ ΠΗΓΑΙΑ ΝΕΡΑ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ”. Αυτό το υπογραμμίζω εμφατικά. Ακούγεται ότι, το έντονο ανάγλυφο της περιοχής και οι απότομες κλίσεις των λοφίσκων, θα δημιουργήσουν αμέτρητες στροφές για να οδηγηθεί κανείς π.χ. από τον Περιφερειακό των Λειβαδίων (κάτω από το Λατόμι) στην 2η στροφή του Αίπους.
΄Ενα τέτοιο έργο-λένε κάποιοι,-θα αποδειχθεί πανάκριβο. Επί του Αρμένη ποταμού, λένε άλλοι, θα πρέπει να στηθεί νέα γέφυρα, ενώ, εν τέλει, οι στροφές του Αίπους δεν θα “καταργηθούν”. Για να παρακαμφθούν, προσθέτουν, θα πρέπει να διανοιχθεί νέος δρόμος που θα “αγκαλιάσει” όλην την πρόσοψη του Αίπους, δημιουργώντας όμως έτσι εκτεταμένη “πληγή” στο ιστορικό βουνό. Αντ’ αυτού, προτείνουν, διαπλάτυνση των στροφών με κατασκευή καλαίσθητων τοιχείων ανατολικά κάθε στροφής και πρόσθετη ενίσχυση των στηθαίων ασφαλείας.
΄Αλλοι πολίτες προτείνουν αξιοποίηση τμήματος του υφιστάμενου δρόμου που οδηγεί στα Ρεστά και από εκεί προς Άγιο Στέφανο Κλειδούς, ώστε να μη χρειασθεί εκεί νέα χάραξη δρόμου. Ακόμη και υφιστάμενοι αγροτικοί δρόμοι στη νότια πλαγιά του Αίπους (περιοχή Λειβάδας-Κουκουβά), θα μπορούσαν να “αξιοποιηθούν” ως βάση της νέας χάραξης, υποστηρίζουν κάτοικοι της περιοχής.
Αν και δεν έχω τεχνικές γνώσεις για να κρίνω αυτές τις απόψεις, θεωρώ σκόπιμο να τις δημοσιοποιήσω εν όψει της συνάντησης που έχει προγραμματισθεί για την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου οπότε, παρουσία του κ. Περιφερειάρχη, αιρετών όλων των βαθμίδων και Υπηρεσιακών παραγόντων, οι μελετητές αυτού του έργου, θα παρουσιάσουν αναλυτικά τις τέσσερις εναλλακτικές χαράξεις που οι ίδιοι προτείνουν ως εφικτές.
Θέλω να ελπίζω ότι, τούτη τη φορά, δεν θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο και τέλμα λόγω πιθανών αντιδράσεων. Η παράκαμψη ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. “Λεφτά υπάρχουν”. Φαίνεται να υπάρχει και η αναγκαία “πολιτική βούληση”. Ας βοηθήσουμε όλοι, μήπως και ένα χρονίζον σοβαρό πρόβλημα, βρει την πλέον σωστή λύση, έχοντας κατά νου ότι, “δεν μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο”.
