Ποίηση|| ΤΡΟΧΑΙΟ του Αλέκου Οικονόμου

 

ΤΡΟΧΑΙΟ

Ξεψύχησε στην άσφαλτο ο νέος,
ο ασυνείδητος τον χτύπησε κι εχάθει,
πως έτυχε και ήταν ο μοιραίος,
και πίσω η ζωή δε θα ξανάρθει.

Για πάντα η μανούλα θα τον κλαίει,
με αναφιλητά με πόνο και με δάκρυ,
επάνω από το μνήμα θα του λέει,
γιατί να πάει στης ζωής την άκρη.

Ο άτυχος πατέρας δε πιστεύει
πως χάθηκε για πάντα το παιδί του,
ποιο βότανο είναι κείνο που γιατρεύει
και βελτιώνει τη φρικτή την ύπαρξή του.

Ο αδερφός θρηνεί τον αδερφό του,
γιατί η μοίρα εκείνον να διαλέξει;
Δεν έχει κλείσει τα δεκαοχτώ του,
δεν είχε πει τη τελευταία λέξη.

Το παλληκάρι τους εχάθηκε για πάντα,
και πίσω στη ζωή δεν θα γυρίσει,
ας έκανες Θεέ μου ένα θαύμα,
καμία ζωή στην άσφαλτο μην σβήσει.

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.