του Αριστείδη Ζαννίκου
Η δημόσια διατύπωση σκέψεων και εκτιμήσεων έχει μεγάλο ρίσκο όταν γίνεται λίγο πριν από κρίσιμες Εθνικές εκλογές και με τη “γειτονιά” μας σε πρωτοφανή αναβρασμό με όλα τα ενδεχόμενα πιθανά και ανοιχτά. Όμως το αποτολμώ χωρίς “φόβο και πάθος”.
Μια πρώτη εκτίμηση, όχι βέβαια αβάσιμη, είναι ότι, η “αριστερή παρένθεση” που άρχισε την 26η Ιανουαρίου 2015, θα κλείσει την Κυριακή 7 Ιουλίου 2019.
Τη μέρα αυτή γιορτάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ονομαστική του γιορτή και η εκλογική του νίκη θα αποτελέσει-όπως ο ίδιος είπε-το καλύτερο δώρο εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα.
Αντίθετα, ο Αλέξης, μόλις τρεις εβδομάδες πριν κλείσει τα σαρανταπέντε του χρόνια (28-7-2019), θα γευθεί το πικρό ποτήρι της ήττας, προσφορά του Κυριάκου και “δώρο” του εκλογικού Σώματος.
Βέβαια, ο Αλέξης, έχοντας Πρωθυπουργεύσει επί τέσσερα (4) χρόνια και (περίπου) έξι (6) μήνες, αναδείχθηκε στον μακροβιότερο Πρωθυπουργό της τρέχουσας κρίσης που, ήδη, διανύει τον δέκατο χρόνο. Αυτό το πέτυχε συμβιβαζόμενος ΠΛΗΡΩΣ με τους δανειστές μας και τις συμμαχικές – εταιρικές δυνάμεις (ΗΠΑ – Ευρωπαϊκή Ένωση). “Αντάλλαξε” την μακρόχρονη παραμονή του ίδιου και του ΣΥΡΙΖΑ στην Εξουσία, αποδεχόμενος τις απαιτήσεις των δανειστών της Πατρίδας μας για πολύχρονη λιτότητα (έως το 2060) μέσω των υπερβολικών πλεονασμάτων (που θα εξοφλούν τα δάνειά μας) και με υποθήκευση της Δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα (99 χρόνια) υπέρ των δανειστών μας ως εγγύηση στην περίπτωση μη εξοφλησης των οφειλών μας σ’ αυτούς.
Πέραν αυτού, στα λεγόμενα Εθνικά μας θέματα, (Σκοπιανό, σχέσεις με Τουρκία και Αλβανία), το μέλλον θα δείξει πόσο επωφελείς για τη Χώρα μας ή πόσο επιβλαβείς είναι οι φανερές και οι πιθανές κρυφές δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί.
Σε κάθε περίπτωση, προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι, η διακυβέρνηση της Χώρας μας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, θα χαρακτηρισθεί, ιστορικά, ως μια περίοδος με ΚΕΡΔΗ και ΖΗΜΙΕΣ. Αρκετές από τις ζημιές θα διορθωθούν σταδιακά. Άλλες όχι. Αντίθετα, τα ΚΕΡΔΗ είναι σημαντικά και μακροχρόνια :
ΠΡΩΤΟΝ αποδείχθηκε στην πράξη, με πλήρη αποδοχή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ότι, δεν υπάρχει εναλλακτική για την Πατρίδα μας και άρα, η ένταξη και παραμονή μας σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ είναι μονόδρομος και, εν τέλει, προς το συμφέρον μας (οικονομικό, κοινωνικό, θεσμικό και κυρίως ΕΘΝΙΚΟ).
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, με την ψήφο των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη, πέρασαν νόμοι και μεταρυθμίσεις ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΡΟΥΘΟΥΝΙ, κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μιας και αν τα αποτολμούσαν, θα καιγόταν η Αθήνα και ίσως ολόκληρη η Χώρα.
ΤΡΙΤΟΝ οι θεσμοί αποδείχθηκαν αρκετά ανθεκτικοί και αυτό είχε ως συνέπεια αυτοί να αντέξουν στην προσπάθεια των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να τους αλώσουν πλήρως (Μ.Μ.Ε., Δικαιοσύνη και Δημόσια Διοίκηση).
ΤΕΤΑΡΤΟΝ ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης προσωπικά “φορτώθηκαν” τόση φθορά που θα χρειασθούν αρκετά χρόνια για να την “αποτινάξουν” από τους ώμους τους.
Εξυπακούεται ότι, για να επανέλθουν (ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξης) στην Εξουσία, από τη μια θα πρέπει να αποτύχει το ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΠΕΙΡΑΜΑ του Κυριάκου για εφαρμογή φιλελεύθερων κανόνων στην οικονομία και τη Δημόσια Διοίκηση και ταυτόχρονα να έχει μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ (όσο θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση) σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ένα κόμμα δηλαδή που θα μπορέσει να εξουδετερώσει (έως εξαφάνισης) πλήρως το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) κάτι βέβαια που θα εξαρτηθεί και από την μετεκλογική πορεία και συμπεριφορά του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Ενός ΠΑΣΟΚ που, χωρίς την παρουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου (τον οποίον δεν “ανεχόταν” το σημερινό ΠΑΣΟΚ ούτε και το πολιτικό μέγεθος αυτού “χωρούσε” πλέον στο, υπό διαμόρφωση, νέο ΠΑΣΟΚ), θα αποδείξει τόσο στις 7 Ιουλίου όσο και μετά, αν θα αποτελέσει ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ και ΕΓΓΥΗΣΗ ομαλών πολιτικών εξελίξεων τα προσεχή χρόνια, κάτι που έχει απόλυτα ανάγκη η Πατρίδα μας για να επουλώσει τις πληγές της πολλαπλής κρίσης.
Κλείνοντας το σημερινό σύντομο σημείωμα, ας μου επιτραπεί να κάνω και μια ολιγόλογη αναφορά στα τοπικά μας πράγματα. Η θέση μου είναι πλήρως αποσυνδεδεμένη από προσωπικές συμπάθειες και υποκειμενικές προτιμήσεις. Όμως, η διαφαινόμενη εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας (με πιθανή αυτοδυναμία ώστε έτσι να μπορέσει να εφαρμόσει ανόθευτο το πρόγραμμά της για το οποίο και θα κριθεί), σε συνδυασμό με την εκλογική επικράτηση στον Δήμο του κ. Κάρμαντζη και στην Περιφέρεια του κ. Μουτζούρη (που έχουν “καλή χημεία” μεταξύ τους), δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια παραγωγική τετραετία στο Βόρειο Αιγαίο και τη Χίο μας.
Εξυπακούεται ότι, για να συμβεί αυτό, κάποιοι(ιες) θα πρέπει να “βάλουν πλάτη”.
Η απλή αναλογική που εφαρμόσθηκε φέτος για πρώτη φορά, θέτει όλους και όλες που έχουν εκλεγεί σε Δήμο και Περιφέρεια, ενώπιον των ιστορικών ευθυνών τους.
Αν βρουν-όπως έχουν υποχρέωση-φόρμουλα ομαλής συνεργασίας, τότε κάτι ουσιωδώς καλύτερο μπορεί να προκύψει για τα νησιά μας.
Προσωπικά το εύχομαι και το προσδοκώ.
