Όχι, δεν φιλοδοξώ να γράψω το βιογραφικό του αειμνήστου Στέργιου, διότι δεν είμαι ο καταλληλότερος και ήδη άλλοι πριν από εμένα πρόλαβαν να το κάμουν! Άλλωστε το πλήρες βιογραφικό Του μπορεί όποιος επιθυμεί να το βρει στο διαδίκτυο. Εγώ απλώς θα γράψω δυο λόγια, συγκλονισμένος ακόμα από αυτά που είδα και άκουσα στη σεμνή εξόδιο ακολουθία (σεμνή κηδεία Του) που παρακολούθησα προ ημερών (12/10/2018) στο Νεκροταφείο Καισαριανής.
Παρουσία λοιπόν ολίγου (αλλά εκλεκτού) κόσμου, που απετελείτο από ανθρώπους των γραμμάτων κατά το πλείστον, έγινε ο αποχαιρετισμός του αγαπημένου μας Στεργίου! Στην τελετή προΐστατο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Μάρκος, με την παρουσία ολίγων κληρικών. Μετά το πέρας της τελετής ομίλησε οΣεβασμιώτατός μας, ο οποίος τόνισε ότι ο εκλιπών, ο οποίος ήτο Καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σήμερα ο ίδιος αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας.
Ο εκλιπών λοιπόν απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών (1933-2018), γεννηθείς σε ένα μικρό χωριό της Χίου, τους Βαβύλους. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε 25 χρόνια (1959-1974) στη Μ. Εκπαίδευση. Με τριετή υποτροφία σπούδασε και στο Λονδίνο και το 1974 διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου περνώντας από όλα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας κατέληξε Τακτικός Καθηγητής της Ιστορίας, διδάσκων και διδασκόμενος στην Κρήτη, στο Λονδίνο, στην Οξφόρδη, στο Παρίσι, στο Κεντ, στα Χανιά και στη Χίο. Είναι (ήταν) από τους πιο «φανατικούς» μελετητές του Αδαμαντίου Κοραή (κατηνάλωσε πολλές ώρες από τη ζωή Του μελετώντας στην ομώνυμη Βιβλιοθήκη). Μια από τις πολλές εργασίες Του, είναι τα «ΑΤΑΚΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΑΗ» (τυπογραφείο Αφών Παληού) και η «τακτοποίηση» των Χιακών Εργασιών του Αμάντου – 14 τόμοι – κατόπιν αδείας του ίδιου του Αμάντου.
Ο εκλιπών ήταν χαμηλών τόνων, δεν του άρεσε η αυτοπροβολή, βοηθούσε όμως (και έγραφε) όποιον του το ζητούσε. Έφυγε ξαφνικά και το κενό που άφησε είναι δυσαναπλήρωτο. Όπως ήδη έγραψα ήταν πολύγραφότατος και ίσως έπρεπε κάποιος (ή κάποιοι – ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τα Χιακά Σωματεία και Συλλόγους) να συλλέξει τα έργα του και να τα εναποθέσει στη Βιβλιοθήκη Κοραή, που – πού τον έχανες, πού τον έβρισκες – πέρασε τη μισή Του ζωή μέσα εκεί!…
Στην κηδεία του διαβάστηκαν πολλά ψηφίσματα, όμως υπήρξαν και πολλές παραλήψεις και απουσίες!… Βέβαια η συνήθης απάντηση στο ερώτημα: «γιατί απούσιασες;» ήταν: «γιατί δεν το πήρα είδηση».
Επειδή η ζωή συνεχίζεται και για να μάθουν οι νεώτεροι το ποιος ήταν ο Στέργιος Φασουλάκης, θα πρότεινα στο Σωματείο με την επωνυμία «ΧΙΑΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΑΤΤΙΚΟΒΟΙΩΤΙΑΣ Ο ΚΟΡΑΗΣ» να πρωτοστατήσει στη διενέργεια μιας φιλολογικής βραδιάς, με κάποιον ομιλητή που γνώριζε τον εκλιπόντα καλά (Αντώνη Χαροκόπε, Ισίδωρε Πρώιε, Κωνσταντίνε Φαφαλιέ του Δ., με ακούτε;) ούτως ώστε σαν μνημόσυνο να συναντηθούμε και – «βρε αδερφέ» – να νιώσομε και λίγο ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!
Με ΑΓΑΠΗ,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Αγγειοχειρουργός
