του Νίκου Γεωργούλη
Τα έμψυχα όντα έχουμε τους γονείς μας. Τον πατέρα μας και τη μητέρα μας. Με τα άψυχα τι γίνεται; Εν προκειμένω, για να μπω ευθύς στην ουσία, το εν εξελίξει οδικό έργο Καμπιά – Λεπτόποδα έχει γονείς;
Το ερώτημα καραντινάτα προέκυψε όταν διαπίστωσα ότι η κ. Σταυρούλα Κάρτσωνα, ως διαχειρίστρια της σελίδας Καμπιά τα ομορφότερο χωριό της Χίου, υμνούσε για την πρόοδο των εργασιών το δήμαρχο Χίου. Λίγο αργότερα πρόσεξα πως όχι απλώς τον υμνούσε αλλά και τον … δοξολογούσε, καθώς στις 4 από τις 5 αναρτήσεις της ευχαριστούσε το δήμαρχο για το καλό που κάνει στον τόπο της. Απόλυτο δικαίωμα της.
Με διορθωτική μου ανάρτηση επεσήμανα ότι το έργο διεξάγεται από την Περιφερειακή Ενότητα Χίου για να λάβω ένα … φιρμάνι από την κ. Κάρτσωνα ότι εκείνη ξέρει πολύ καλά ποιος σχεδίασε και μελέτησε το έργο, και το ίδιο ακριβώς γνωρίζουν και άπαντες οι Καμπούσοι της Αμερικής. Ως ατράνταχτο στοιχείο, δε, των ισχυρισμών της κατέθεσε διαδικτυακό δημοσίευμα του «πολίτη» λίγες μέρες πριν παραδώσει τα ηνία της περιφερειακής αρχής ο Στ. Κάρμαντζης, στο οποίο κατέγραφε μακρύ κατάλογο έργων ετοιμοπαράδοτων στη διάδοχη αρχή, μεταξύ των οποίων και το συγκεκριμένο δίκτυο οδοποιίας.
Επανήλθα διευκρινίζοντας στη διαχειρίστρια της σελίδας πως τα δημόσια έργα έχουν γονείς και ειδικότερα στη Χίο, που οι αρχές αλλάζουν με την ταχύτητα του πουκάμισου, διαθέτουν και πατέρα και μητέρα. Όπου πατέρας η αρχή που σχεδιάζει και μελετά το έργο. Κι όπου μητέρα η αρχή στη θητεία της οποίας επιδεικνύεται η πολιτική βούληση να κατευθυνθούν σ’ αυτό οι πόροι, μεταξύ των πολλών υφιστάμενων επιλογών, αν δεχθούμε πως συνήθως οι ανάγκες υπερτερούν των οικονομικών δυνατοτήτων.
Στην περίπτωση του έργου σύνδεσης με άσφαλτο Καμπιών και Λεπτοπόδων «πατέρας» υπήρξε η περιφερειακή αρχή Κάρμαντζη, υπό την έννοια ότι μελετήθηκε στη θητεία της το έργο, μολονότι απαιτήθηκαν επιπλέον 6 μήνες διορθώσεων στις περιφερειακές τεχνικές υπηρεσίες και μετά την αποχώρηση Κάρμαντζη από την οδό Πολυτεχνείου.
«Μητέρα» του έργου όμως είναι η καθαρή πολιτική βούληση της υφιστάμενης περιφερειακής αρχής. Έχοντας στη διάθεση της πλήθος επιλογών μεταξύ έργων οδοποιίας που θα μπορούσε να προτάξει, από τον πρώτο χρόνο της θητείας της εκείνη επέλεξε τη δημοπράτηση ενός έργου που, αριθμητικά, δεν κουβαλά πίσω του πολλές ψήφους, όπως για παράδειγμα, αντίστοιχα έργα στην κεντρική και νότια Χίο. Ένα έργο για το οποίο, μάλιστα, επικρίθηκε με το καλημέρα από απαράδεκτες φωνές (βλ. astraparis), οι οποίες θυμούνται τη βορειοχωρούσικη καταγωγή τους όταν η δημοτική φροντίδα πρέπει να υπάρχει στο χωριό τους και τη λησμονούν όταν κατευθύνεται στα λοιπά βορειόχωρα, χαρακτηρίζοντας τα έργα άχρηστα.
Έγραψα, λοιπόν, στην κ. Κάρτσωνα, να είναι πιο προσεκτική και να μην μπερδεύει την ενημέρωση των συγχωριανών της με την προσωπική της βούληση να λιβανίζει πολιτικά πρόσωπα. Τι το ήθελα; Μαύρο σκότος με έφαγε. Μπλοκαρίστηκα, δια παραδειγματισμό, από τη σελίδα κι απέμεινε η κ. Κάρτσωνα με το αποκλειστικό δικαίωμα να γράφει και να λέει ό,τι θέλει. Δεν είναι η πρώτη φορά που ασκείται εις βάρος μου τούτο το … δημοκρατικό δικαίωμα από χρήστες του διαδικτύου. Εδώ και μήνες το έχει «αξιοποιήσει» ο δήμαρχος Χίου, η δημοτική σύμβουλος Αμανής και όσοι ακόμα ενοχλούνται, ως φαίνεται, από τη διακίνηση τω ιδεών μου. Επιτρέψτε μου, η πιο παιδιακίστικη αντίδραση από όσους νομίζουν πως στην εποχή μας υπάρχει η δυνατότητα φίμωσης.
Έγραψα όλο τούτο το κατεβατό για να πω στους φίλους Καμπούσους πως η μονομέρεια της διαχειρίστριας της σελίδας τους είναι εν τέλει βλαπτική, καθώς, αν ήμουν Μουτζούρης ή Μπουγδάνος, την επόμενη φορά που θα απαιτούσαν τη συμβολή τους, δικαίως θα τους απαντήσουν για δεν πάτε εκεί που υμνείτε και δοξολογείτε;
Έγραψα, όμως, πιο πολύ όλο τούτο το κατεβατό για να επαναλάβω ευρύτερα στους βορειοχωρούσους πως δεν τους πρέπει η στάση της κάθε κ. Κάρτσωνα. Τα έργα, ειδικά στη βόρεια Χίο, έχουν και πατέρα, έχουν και μάνα κι η ποσόστωση των «ευχαριστηρίων» πρέπει να είναι δίκαιη, μιας και στη Χίο το ‘χουμε αναγάγει σε καθεστώς Περιφέρεια και Δήμος να εκλαμβάνονται ως αντίπαλα στρατόπεδα.
Υπέρτατος γονιός, όμως, των έργων της βόρειας Χίου παραμένει η αποφασιστικότητα των ελάχιστων γαντζωμένων στις εστίες τους μονίμων κατοίκων της να κατοικούν εκεί, παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες. Δίχως την παρουσία τους στα Καμπιά, στα Λεπτόποδα, στο Μελανειός ή τον Εγρηγόρο καμιά αρχή δεν θα σχεδίαζε, δεν θα μελετούσε ή δεν θα επιδείκνυε πολιτική βούληση χρηματοδότησης για το παραμικρό έργο εκεί πάνω. Ολέθριο λάθος να μην μνημονεύουμε ως πρωταρχική τη δική τους συμβολή και να μην τους ευχαριστούμε πρώτους και καλύτερους.
ΥΓ: Την ίδια μέρα που έτρωγα μπλοκ από την κ. Κάρτσωνα, εξηγούσα σε φίλο μου βορειοχωρούση πως είναι λάθος να κατηγορούμε με τόση ένταση τη δημοτική αρχή γιατί δεν έχει πεντακάθαρους τους αγροτικούς δρόμους στα χωριά, σε μια χρονιά που η σχέση κόστους έργου – οφέλους από την ελαιοσυγκομοιδή είναι συντριπτική υπέρ του πρώτου. Λάθος μήνυμα η παράλογη διεκδίκηση επειδή απλά και μόνο η περιοχή είναι κατάφορα αδικημένη.
