ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
Εις τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, κ. Ιερώνυμο
Μαθαίνοντας ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος συμπλήρωσε 14 χρόνια ποιμνιοπορείας (14 χρόνια από της αναρρήσεώς Του εις τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο) σκέφτηκα να του αφιερώσω ένα άρθρο μου που να έχει σχέση με τον Κλήρο. Άλλωστε βρισκόμαστε στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή και πλησιάζει και το Άγιο Πάσχα!
Τον Σεβασμιότατο τον γνωρίζουν οι περισσότεροι αναγνώστες μου, καλύτερα από μένα. Όλοι γνωρίζομε το ήθος, τη σεμνότητα και την πραότητά του! Εγώ τον γνώρισα από κοντά τον Μάρτιο του 2014, όταν είχε έλθει να ευλογήσει το 14ο Συνέδριο Αγγειοχειρουργικής, στο οποίο είχα την τιμή να προεδρεύσω στο κομμάτι του συνεδρίου που ασχολήθηκε με τις παθήσεις των φλεβών.
Εκεί λοιπόν τον γνώρισα και μου έκανε εντύπωση το πόσο «χαμηλών τόνων» είναι! Άλλωστε το αποδεικνύει καθημερινώς. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, σε καμία περίπτωση, σε καμία στιγμή, το σκάφος που κυβερνά, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία δηλαδή, δεν υπέστη το παραμικρό, παρά τις μικρές «αναταράξεις» και τους μικρούς «κραδασμούς» που έχει κατά καιρούς!…
Ερευνώντας λοιπόν το αρχείο μου για να γράψω «κάτι» για τον Σεβασμιότατο Ιερώνυμο, βρήκα κάποια κείμενα που περιγράφουν την γνωριμία μου με δύο (2) Πατριάρχες Αλεξανδρείας! Σας τα μεταφέρω και… τα σχόλια δικά σας:
2007 λοιπόν, και σε κάποιο αγγειοχειρουργικό συνέδριο γνώρισα τον Μακαριστό Πέτρο τον Α΄ και βέβαια βγάλαμε την καθιερωμένη φωτογραφία.
Εδώ, πλην του Πατριάρχου και της… αφεντιάς μου, διακρίνομε και τον φίλο Καθηγητή της Χειρουργικής Ηλία Μπαστούνη (Καθηγητής Χειρουργικής στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο, πρώην «Βασιλεύς Παύλος») και τον επίσης φίλο Κωνσταντίνο Κατσένη, Καθηγητή Αγγειοχειρουργικής στο «Αρεταίειο» Νοσοκομείο. Ο μακαριστός Πέτρος, μόλις τελείωσε το Συνέδριο, επιβιβάστηκε σε ένα ελικόπτερο τύπου Σινούκ με σκοπό να επισκεφθεί το Άγιον Όρος. Επειδή δεν είχε παρέα, κι επειδή ήξερα πολύ καλά το Άγιον Όρος από παλαιότερες επισκέψεις μου εκεί, με προσεκάλεσε να τον συνοδεύσω! Εγώ αρνήθηκα ευγενικά, διότι δεν ήταν δυνατόν να εγκαταλείψω το Συνέδριο. Ευτυχώς(!) δηλαδή, διότι το Σινούκ κατέπεσε ανοικτά της Χαλκιδικής(!) και βέβαια σκοτώθηκαν όλοι οι επιβαίνοντες, συμπεριλαμβανομένου του Πέτρου του Α΄ (ειπώθηκε τότε ότι το συμβάν ήταν… αποτέλεσμα δολιοφθοράς)!…
Και… πάμε στη γνωριμία μου με τον έτερο Πατριάρχη Αλεξανδρείας, τον Θεόδωρο τον Β΄, ο οποίος βέβαια διεδέχθη τον Πέτρο τον Α΄. Με τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας (όπως είναι ο πλήρης τίτλος του) γνωρίστηκα τον Ιούλιο του 2008, όταν συνοδεύοντας τον Καπετάν Παναγιώτη Τσάκο και τη σύζυγό του (και συνάδελφό μου) Ειρήνη, βρεθήκαμε στη Γκάνα. Τέμα λοιπόν, πρωτεύουσα της Γκάνα. Η Χιακή εποποιία δια χειρός Παναγιώτη Τσάκου έφθασε ως εκεί.
Στην Τέμα λοιπόν, στην περιοχή της Νέας Πόλης (στην πραγματικότητα παραγκούπολη που δεν περιγράφεται)[1] και «σε απόσταση λίγων μέτρων από τη θάλασσα, η ευσέβεια, το μεράκι, η αγάπη στον “πλησίον”, το χρήμα (που άλλοι το έχουν και το χρησιμοποιούν σε ασωτίες), και άλλοι παράγοντες ή συγκυρίες που πιθανώς δεν γνωρίζω, οδήγησαν το ζεύγος Τσάκου να φτιάξει εκ θεμελίων τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του προστάτη των ναυτικών»[2].
Τα θυρανοίξια τα έκανε ο ίδιος ο Πατριάρχης. Στο συλλείτουργο έλαβαν μέρος ο ντόπιος Επίσκοπος Δαμασκηνός και ο Νιγηρίας Αλέξανδρος, δύο θαυμάσιοι άνδρες που τιμούν το ράσο που φορούν, καθώς και 15 περίπου άλλοι κατώτεροι κληρικοί (10-11 ήσαν έγχρωμοι). Το «Πιστεύω» το διάβασε ο Πρέσβης μας στη Νιγηρία και το «Πάτερ Ημών» ο Καπετάν Παναγιώτης. Τις ψαλμωδίες (εκτός από την τυπική χροιά που την έχει επηρεάσει η ρωσική εκκλησιαστική μουσική) συνόδευαν, όταν βρισκόμασταν στο ύπαιθρο, και τα τοπικά τύμπανα (ταμ-ταμ) που τα χτυπήσαμε (σχεδόν) όλοι με ενθουσιασμό!… Η τελετή τελείωσε στον αύλειο χώρο της μόλις εγκαινιασθείσης εκκλησίας με δεξίωση, στην οποία επικράτησε η… σουπιά σουβλάκι!
Στη φωτογραφία την οποία παραθέτω, από αριστερά διακρίνονται ο Καπετάν Παναγιώτης Τσάκος, ο Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος, ο Πατριάρχης και Πάπας Αφρικής Θεόδωρος ο Β΄, ο Υπουργός Υγείας της Γκάνα, και ο Μητροπολίτης της Γκάνα Δαμασκηνός[3].
Το αρχικό άρθρο έχει γραφεί για να τονίσω την ανθρώπινη πλευρά των Πατριαρχών της Αλεξανδρείας που γνώρισα από κοντά! Δεν ασχολήθηκα καθόλου με την ανθρώπινη πλευρά ενός σωστού ΑΝΘΡΩΠΟΥ, του Καπετάν Παναγιώτη Τσάκου, για τον οποίο μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας (πάνω από 40;) μπορώ να γράφω ημέρες, μήνες (ίσως). Άλλωστε τα έργα του μιλάνε μόνα τους!!! Η σεμνότης του, δεν μου επιτρέπει… διαφήμιση. Εύχομαι να του… γλυκαίνει ο Θεός τη ζωή του και να του απαλύνει τις πικρίες του.
Κουράγιο Καπετάνιε, ψηλά το κεφάλι.
Κι εσείς αδέλφια μου Πατριάρχες, Μητροπολίτες, ιερείς και διάκονοι που βάλλεστε πανταχόθεν: ΚΟΥΡΑΓΙΟ. Όλες οι μπόρες είναι περαστικές!…
Πάντα με χριστιανική ΑΓΑΠΗ,
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
Ιατρός[4], που έζησε πολύ
(είμαι 80,5 ετών) και είδαν πολλά τα μάτια μου…
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ
Γράφοντας για τους επιφανείς Κληρικούς που γνώρισα στη ζωή μου, ένιωσα άσχημα που δεν ανέφερα τον Μακαριστό Παντελεήμονα Φωστίνη, Μητροπολίτη Χίου επί σειρά ετών, ο οποίος τη 10ετία του ’50 με έκανε… Αναγνώστη[5]. Μετά τον Παντελεήμονα Φωστίνη γνώρισα ΟΛΟΥΣ τους Μητροπολίτες Χίου. Κάποιους δε, όπως τον Μακαριστό Διονύσιο, τον βοηθήσαμε μαζί με άλλους Χιώτες όταν κατεσυκοφαντήθη στην Ιερά Σύνοδο! Υπάρχει διαθέσιμη σχετική επιστολή μου με ημερομηνία Μάρτιος 2005, καθώς και ευχαριστήρια επιστολή δική Του (5/3/2005).
Την ίδια εποχή είχα γράψει για τον Μακαριστό Ιωακείμ Στρουμπή, ο οποίος «απεκατεστάθη» 17 χρόνια αργότερα (εύγε στην Ιερά Σύνοδο, αλλά κυρίως εύγε στον Χίου, Ψαρών και Οινουσών κ. Μάρκο – και συγγενή μου εξ αίματος – που απεκατέστησαν τη μνήμη Του).
Πέραν των ανωτέρω, στο αρχείο μου βλέπω και 3σέλιδη απαντητική επιστολή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλου, επί επικαίρου εκκλησιαστικού θέματος που έθιξα τότε!…
Πλην των ανωτέρω «γνωριμιών» μου, είχα την τύχη να γνωρίσου και τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρα και Βαρθολομαίο, αλλά πολύ σας κούρασα, σταματώ εδώ!…
Καλήν Ανάσταση
[1] Το κείμενο με λεπτομέρειες από αυτό το ταξίδι είναι διαθέσιμο για όποιον το ζητήσει.
[2] Αντιγραφή από το – τότε – κείμενό μου.
[3] Η φωτογραφία μετά από κάποιες ανατυπώσεις δεν είναι και πολύ καθαρή!…
[4] Δεν συνηθίζω να γράφω τίτλους, για πολλούς και διαφόρους λόγους, και όχι μόνο από σεμνότητα.
[5] Αναγνώστης είναι ο κατώτερος εκκλησιαστικός βαθμός (τίτλος;).
