Οι τρεις αστροναύτες του πληρώματος του «Apollo 11».
Τον Ιούλιο του 1969 ήταν προγραμματισμένη η εκτόξευση της αποστολής Apollo 11, της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στη Σελήνη. Τα πάντα ήταν καλά οργανωμένα για αυτή την ιστορική αποστολή και στη διάθεση των τριών αστροναυτών που θα πραγματοποιούσαν το ταξίδι ήταν τα πάντα εκτός από ένα πράγμα, καμία ασφαλιστική εταιρεία δεν δεχόταν να τους κάνει ένα συμβόλαιο ζωής. Ακόμη και οι αμερικανικοί ασφαλιστικοί κολοσσοί θεώρησαν εξαιρετικά υψηλού ρίσκου μια τέτοια απόφαση και δεν τους ενδιέφεραν προφανώς τα μεγάλα διαφημιστικά οφέλη που θα προέκυπταν από μια τέτοια κίνηση.
Το ρίσκο και τα οφέλη της προβολής αποφάσισαν να πάρουν από κοινού η Interamerican και η Ασπίς Πρόνοια προσφέροντας ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής στον Νιλ Άρμοστρονγκ, τον Μάικλ Κόλινς και τον Έντουιν Όλντριν. Tο ασφαλιστήριο συμβόλαιο κάλυπτε τον κίνδυνο «θανάτου ή εξαφανίσεως εις το Διάστημα και πλήρους, διαρκούς ανικανότητος των ασφαλιζομένων», για συνολικό ασφαλιζόμενο κεφάλαιο 30.000 δολαρίων, -για 900.000 δραχμές τότε-, με ισόποση κατανομή του κεφαλαίου στους τρεις αστροναύτες. H ασφαλιστική κάλυψη προέβλεπε μέχρι και την περίπτωση «της υπό εξωγηίνων όντων απαγωγής των ασφαλιζομένων αστροναυτών».
Με απλά λόγια το συμβόλαιο κάλυπτε 100% τους αστροναύτες από οποιονδήποτε κίνδυνο, σε μια εποχή που μόλις ξεκινούσαν οι επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα και οι κίνδυνοι ήταν για διαφόρους λόγους πολύ περισσότεροι από ότι σήμερα.
Το συμβόλαιο που ονομάστηκε «Αστρασφαλιστήριον» συνυπέγραφαν ο Δημήτρης Κοντομηνάς για λογαριασμό της Interamerican και ο Αλέξανδρος Ταμπουράς για λογαριασμό της Ασπις Πρόνοια και το επέδωσε στους συγγενείς των τριών αστροναυτών, λίγο πριν την εκτόξευση, ο Φρέντυ Γερμανός, που εκτελούσε δημοσιογραφική αποστολή για την κάλυψη της ιστορικής αποστολής.
