Στο Nomadland μία γυναίκα από τις Η.Π.Α. ζει δίχως σπίτι, αφού έχασε τη δουλειά της σε ένα εργοστάσιο της Nevada, γυρνώντας τη χώρα της μέσα σε ένα van, όντας εποχιακά απασχολούμενη, σε διάφορες μεγάλες εταιρείες, στις αρχές της πρόσφατης ατέλειωτης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Σε αυτό το film, που βασίζεται στο βραβευμένο βιβλίο Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century (https://www.jessicabruder.com/nomadland-ii), της δημοσιογράφου και καθηγήτριας πανεπιστημίου Jessica Bruder, η παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος Chloé Zhao δίνει φωνή σε ανθρώπους που δε μπορούν να έχουν στέγη και σταθερή εργασία στις σημερινές Η.Π.Α.. Ειδικότερα, αυτό το κάνει λειτουργώντας σαν ρεπόρτερ, καθώς χρησιμοποιεί τη βασική της πρωταγωνίστρια και παραγωγό, Frances McDormand, ως υπομονετική ακροάτρια μαρτυριών αυτών για τους/τις οποίους/ες μιλά. Παράλληλα, στην ανθρωποκεντρική της προσέγγιση η δημιουργός του συγκεκριμένου κινηματογραφικού έργου βοηθιέται από τα υπέροχα κοντινά και μακρινά επίμονα και σιωπηλά πλάνα του κινηματογραφιστή Joshua James Richards, σε πρόσωπα και τοπία, και τη μελαγχολική μουσική του Ludovico Einaudi (https://ludovicoeinaudi.com/), που τα πλαισιώνει θαυμάσια. Επίσης, αξιοσημείωτες είναι οι αναφορές της εν λόγω ταινίας σε στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού των Η.Π.Α., με σχετικά τραγούδια, ρούχα, αφηγήσεις βετεράνου του πολέμου του Vietnam και σκηνές από τη ζωή κοινοβίων της Βόρειας Αμερικής, ενώ δεν λείπει και η θαρραλέα κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, μέσω της αμφισβήτησης του δολαρίου, κάτι που έχει γίνει και στο πρόσφατο παρελθόν από το film Hell or High Water. Τέλος, η Zhao δεν ξεχνά για τι πράγμα κάνει λόγο, γιατί υπενθυμίζει την ανάγκη της McDormand να έχει ένα σταθερό μέρος για να μένει, μέσω των προτάσεων που δέχεται η τελευταία για μόνιμη συγκατοίκηση.
Το έργο έχει λάβει πολλά βραβεία παγκοσμίως και προβλήθηκε από την Κινηματογραφική Λέσχη Χίου, στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Χίου, την Παρασκευή 19/11/2021, μπροστά σε ένα κοινό που ξεπερνούσε τα εκατό άτομα.
Κώστας Καγκελίδης
