Ετικέτα: Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης

    Μέσα στην ακαταστασία μου ανακαλύπτω ένα ξεχασμένο κείμενο, το οποίο έχει γραφτεί στις 16/4/2022 και το οποίο όμως λόγω των ιστορικών στοιχείων που περιέχει είναι πάντοτε επίκαιρο. Αναφέρεται στη… χρόνια νόσο μας, τη διχόνοια, η οποία είναι διαχρονική! Πάμε λοιπόν! Είναι παραμονή της Κυριακής των Βαΐων[1]. Αύριο λοιπόν, «τρώνε ψάρι και κολιό», κι εγώ, ευτυχώς, «πρόκανα»[2] τους κολιούς στη λαϊκή αγορά από όπου μόλις επέστρεψα! Τακτοποιώντας λοιπόν τα χαρτιά μου (προσπαθώ, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα τελείως) βρίσκω μεταξύ άλλων και κάποια ιστορικά ντοκουμέντα, που ομολογουμένως, δεν θυμάμαι…

Περισσότερα

    Γράφει ο Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός Ψυχών (ολίγον) και Σωμάτων   Λίγο το κρύο (είμαι 80 ετών και τέτοιο χιόνι δεν έχω ξαναδεί, παρ’ότι έχω φθάσει μέχρι… την Αλάσκα)[1], λίγο ο κορωνοϊός, μας κράτησαν μέσα στα σπίτια μας, με αποτέλεσμα οι… στατιστικές μας να είναι πολύ σωστές! Και θα σας εξηγήσω αμέσως πιο κάτω τι εννοώ. Ας πούμε λοιπόν ότι εγώ δεν αισθάνομαι τόσο καλά, όμως θέλω και κάποια γνώμη ειδικού! Έτσι ετοιμάζομαι (πλένομαι, ντύνομαι κλπ.) και ανοίγω την πόρτα μου να επισκεφθώ το πλησιέστερο νοσοκομείο. Όμως ανοίγοντας…

Περισσότερα

  Μια μικρή ενημέρωση Δεν γράφω τη λέξη κριτική, διότι ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω ανθρώπους σαν τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου, μια κάστα εκλεκτών ηθοποιών (19 τον αριθμό) και άλλα 18 άτομα (μουσικούς, σκηνοθέτες κλπ.) που μαζί με άλλα τόσα άτομα (αφανείς ήρωες, θα έγραφα) κατόρθωσαν (ναι, κατόρθωσαν) και κράτησαν το ενδιαφέρον του κοινού σε υψηλά επίπεδα με θέμα (θέματα) της καθημερινότητάς μας, και εξηγούμαι ή καλύτερα περιγράφω: Η υπόθεση του έργου εξελίσσεται στο κέντρο της Αθήνας (οδός Αστυδάμαντος) τη δεκαετία του ’60, με πρωταγωνιστές μια…

Περισσότερα

Κι όμως συμβαίνουν κάποτε, είτε καλά είναι, είτε κακά. Κι αρχίζομε από τα κακά, για να μας μείνει στο τέλος κάποια ευχάριστη… γεύση!… Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν και «κατ’έθιμον» προσπαθούμε να νηστεύομε, έστω τρώγοντας λαδερά! Ακόμα το ταξίδι Χίο-Πειραιά και Πειραιά-Χίο, το θεωρούμε στο υποσυνείδητό μας… κρουαζιέρα, με τα καλά της – κυρίως – αλλά και… τις αναποδιές της! Φεύγοντας λοιπόν από Πειραιά πήγαμε στην τραπεζαρία να φάμε κάτι λαδερό. Εγώ διάλεξα… γιουβέτσι με καλαμάρι! Αφού λοιπόν ήλθε το φαγητό, εγώ βρέθηκα με ένα πιάτο γιουβέτσι μπροστά μου, με ωραία μυρωδιά…

Περισσότερα