Σε λίγες μέρες και στις 25 Δεκεμβρίου: «Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει, και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι˙ μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι δι’ ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός». «Η Παρθένος σήμερα γεννά τον Θεάνθρωπο, που είναι πέρα από κάθε υλική κτίση και η γη στον Θεό, που είναι απλησίαστος, προσφέρει το σπήλαιο. Οι Άγγελοι μαζί με τους ποιμένες δοξολογούν και οι μάγοι μαζί με το λαμπρό αστέρι οδοιπορούν. Διότι, για χάρη μας γεννήθηκες και έγινε μικρό Παιδί, ο…
ΠερισσότεραΕτικέτα: Επιμέλεια Τασσώ Γαϊλα
Έρχεσαι του Ηλία Κεφάλα
Ἔρχεσαι σὰν τὴν νύχτα μὲ τὰ μαλακὰ φτερά της Καὶ εἶσαι ἐσὺ ποὺ καταλαμβάνεις Κάθε κενὸ τοῦ ἐξαπλωμένου χώρου Εἶσαι αὐτὴ ποὺ ἐπιβάλλεται καὶ διαρκεῖ Αὐτὴ ποὺ κυριαρχεῖ Γιατὶ μένεις μόνη ὡς πλατυτέρα τοῦ θόλου Καθολικὴ καὶ πανδαιμόνια Ἔρχεσαι καὶ εἶσαι ἡ μία καὶ ἡ μοναδικὴ Ἡ μία καὶ ἡ παντοτινὴ Ἡ ἀναλάμπουσα μέσα ἀπὸ τὴν στάχτη Κι ἐγὼ μαζί σου τότε Τάσσομαι καὶ ὑποτάσσομαι Ἐνδύομαι καὶ ὑποδύομαι Τὴν αὔρα τῶν μυστηρίων σου Φέγγω Η. Κ. [Aνέκδοτο] Ανέκδοτο, λοιπόν, ποίημα του εξαίρετου των γραμμάτων λόγιου του Ηλία Κεφάλα φιλοξενεί με…
ΠερισσότεραΈνας γάμος… Αριστοτέλης Ωνάσης& Ζακλίν Κένεντι…
Έτσι, σαν σήμερα 20 Οκτώβρη του 1968 στην Ελλάδα, στο Ιόνιο και στο μικροσκοπικό νησάκι Σκορπιός κοντά στη Λευκάδα, είναι στραμμένα τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας με τους διασημότερους φωτορεπόρτερ από όλα τα διεθνή έντυπα να δίνουν μάχη γιά να καλύψουν τον αποκαλούμενο ‘ γάμο του αιώνα’, αίσιο τέλος μιας σχέσης που κυριαρχούσε για μεγάλο διάστημα στα διεθνή Μ.Μ.Ε. Αριστοτέλης Ωνάσης, από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής, οικονομικός κολοσσός πρώην πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία και τη Σμύρνη, θα ιδρύσει στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής τις επιχειρήσεις του που θα…
ΠερισσότεραΤο Τελευταίο Δάκρυ Σου του Λευτέρη Πυκνή
Το τελευταίο βλέμμα σου κτύπησε την καρδιά μου μου έδειχνε το δρόμο σου να φεύγεις μακρυά μου. ………. Με αγωνία κοίταζες βαθειά μεσ’ την ψυχή μου να χάνονται τα όνειρα που έπλαθες μαζί μου. ………. Πρώτη φορά με έβλεπες αδύναμος να είμαι να φέρω πίσω στη ζωή το σώμα που πονούσες. ………. Το δάκρυ σου εκύλησε πάνω στο μάγουλο σου κατάλαβα πολύ καλά τι είχες στο μυαλό σου. ………. Χάος απλώνεται παντού πέφτει βαθύ σκοτάδι κόμπος μου σφίγγει την καρδιά μούρχεται παραζάλη. ………. Να πάρω ανάσα δεν μπορώ θάμπωσε το…
ΠερισσότεραΜαύρος Καθρέφτης της Μάριον Χωρεάνθη
Σε δυο κόσμους περπατώ και στα σύνορα τους αλητεύουν οι άγγελοι δίχως τα φτερά τους. Σε τοπίο ασπρόμαυρο και σκιτσαρισμένο τα μεσάνυχτα γυρνώ και τους περιμένω. ………. Σκοτεινή της μοίρας μου πένθιμη ηλακάτη, στις πληγές μαράθηκε το αίμα και το αλάτι, με παράπονο βραχνό και φτιαγμένο ζάρι καίγεται η άρρωστη ψυχή, σβήνει το φεγγάρι. ………. Αξημέρωτες μετρώ νύχτες και φοβάμαι. Κομματάκια κρύσταλλο ο κόσμος που θυμάμαι κι όλα μου τα μυστικά τα’ χω φυλαγμένα σ’ όνειρα ξιπόλητα και κουρελιασμένα. ………. Μαύρο χάδι, μαύρο φως, μαύρο πεφταστέρι, δάκρυ από φθινόπωρο στο…
Περισσότερα«Η Ιστορία του Μωχάμετ Ντιν» του Ράντγιαρ Κίπλινγκ
Ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που βλέπει στο σπιτικό του παιδάκια να κυλιούνται στα χώματα, να πηδάνε, να πέφτουνε και να κλαψουρίζουνε. Μιουνιχάντρα. Ήτανε μια παλιά , ξεφλουδισμένη, στραπατσαρισμένη και άχρηστη μπάλα του πόλο, ακουμπισμένη ανάμεσα στις πίπες μου που καθάριζε ο Ιμάμ Ντιν ο υπηρέτης μου. -Την θέλει αυτήν τη μπαλίτσα ο Ουρονογέννητος; Είπε αδιάφορα ο Ιμάμ Ντιν. Ο Ουρονογέννητος δεν σκοτιζότανε για την μπαλίτσα το πόλο αλλά παραξενεύτηκε. Τι να την θέλει ένας υπηρέτης; -Με την άδεια της ευγενείας σας, έχω ένα μικρό γιό. Είδε την μπάλα και την…
ΠερισσότεραΣε τέτοιους κάφρους του Γεώργη Διλμπόη
Σε τέτοιους κάφρους Αυτοί παραλογιάζουν μ’ αριθμούς κι εμείς χαιρόμαστε τα πρόσωπα. ….. Αυτοί θ’ ανακατεύουνε τα οξέα κι εμείς βυθομετράμε τα χαμόγελα. ….. Αυτοί κατασκευάζουν αλυσίδες κι εμείς στεφάνια για την άνοιξη. ….. Αυτοί θα παροπλίζουν τις ψυχές κι εμείς θα ψαχουλεύουμε τα αισθήματα. ….. Αυτοί θα γιουχαΐζουν την ενόραση κι εμείς θα καθαρίζουμε την πίστη. ….. Αυτοί ξανακαταγελούν την ύφεση κι εμείς δοξολογούμε την ειρήνη. ….. Αυτοί προσδιορίζουν τα συντέλεια κι εμείς κι εμείς ορμάμε στην αιωνιότητα. ….. Πως ξέπεσε σε τέτοιους κάφρους η γη με τ’…
ΠερισσότεραΗ ανάγκη της εκλεκτικότητας
Δεν μπορεί ο κάθε άνθρωπος να συνειδητοποιήσει την προσωρινότητά του. Από τη στιγμή που σ’ αυτή τη γήινη ατμόσφαιρα φτάνει, προορισμός -κάποια στιγμή- θα είναι ο θάνατος. Γνωστά, βέβαια, θα πείτε αυτά. Δεν πρόκειται για κάποια καινούργια δοξασία. Όμως με τίποτα αντιληπτά δεν γίνονται. Από την αρχαιότητα -συγκεκριμένα- ο Επίκουρος, μιλά για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων. Στην επιδίωξη απαλλαγής από πίκρες και πόνους. Προφανώς, πίστευε ο αρχαίος σοφός, στην γαλήνη της ψυχής, όπου θα υφίστανται συνθήκες μόνιμης αταραξίας. Σε μια ζωή ακόμα, που η λογική δεν θα είναι είδος δυσεύρετο…
Περισσότερα«Όσο υπάρχουνε Αχαιοί θα υπάρχει μια ωραία Ελένη»
Αχ, αυτή η Ελένη, η πολυθρύλητη για την ομορφιά της που από μικρή την έβαλε σε μπελάδες! Αχ αυτή η Ελένη, που η αρπαγή της από το ερωτόπληκτο βασιλοπαίδι Πάρη έγινε η αιτία του Τρωικού Πολέμου! «Άχαρη μοίρα ο Δίας» της «έγραψε πολυτραγουδημένο μες στους ανθρώπους τους μελλούμενους να μείνει το όνομά» της. Αχ, αυτή η Ελένη, «Τι φοβερά με τις αθάνατες θεές στην όψη μοιάζει». «Όχι! για πλάσμα σαν κι’ αυτή δεν είναι κατηγόρια/ τόσον καιρό που σφάζονται οι Δαναοί κι οι Τρώες!». «Τόσες ψυχές/ δοσμένες στις μυλόπετρες σαν…
Περισσότερα