Αξίζει να ζούμε ; είναι σαν να δηλώνουμε ότι δεν αναπνέουμε , δεν τρώμε , δεν λειτουργούν τα χέρια μας . Η πίκρα μερικές φορές είναι συνώνυμη της δύναμης που σε σπρώχνει μπροστά , σε βοηθά να σηκώνεσαι όρθιος , να μην μπαίνεις σε φορμαρισμένα κουτάκια άδεια από όνειρα και ελπίδες, αποστειρωμένα βάζα χωρίς γλυκό του κουταλιού για τη γλύκα , κήποι χωρίς μυρωδιές και αρώματα , γατούλες που δεν θέλουν χάδι .. Αγαπάς χωρίς να ψάχνεις ασφάλεια και βεβαιότητες , χωρίς γιατί.. ανθίζει η ζωή όταν την ποτίζεις…
ΠερισσότεραΗ Αγάπη σε βγάζει στο Φως… Γράφει η Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
