Αξίζει να ζούμε ; είναι σαν να δηλώνουμε ότι δεν αναπνέουμε , δεν τρώμε , δεν λειτουργούν τα χέρια μας . Η πίκρα μερικές φορές είναι συνώνυμη της δύναμης που σε σπρώχνει μπροστά , σε βοηθά να σηκώνεσαι όρθιος , να μην μπαίνεις σε φορμαρισμένα κουτάκια άδεια από όνειρα και ελπίδες, αποστειρωμένα βάζα χωρίς γλυκό του κουταλιού για τη γλύκα , κήποι χωρίς μυρωδιές και αρώματα , γατούλες που δεν θέλουν χάδι .. Αγαπάς χωρίς να ψάχνεις ασφάλεια και βεβαιότητες , χωρίς γιατί.. ανθίζει η ζωή όταν την ποτίζεις με φροντίδα και αγάπη .. ανθίζουν οι ψυχές όταν τις γεμίζεις συναίσθημα .. Και ναι αγαπώ λανθασμένα , τυφλά , δύσκολα . Αλλά στο σκοτάδι αυτό σου μένει .. Και η αγάπη χαρούμενα σε βγάζει στο φως .
Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα
Συγγραφέας-ποιήτρια.
