Γράφει ο Αναστ. Ι. Τριπολίτης, Ιατρός και Βρονταδούσης
Τελείως τυχαίως κάποιος παλιός φίλος και συμπατριώτης (συγκεκριμένα ο Κώστας ο Σαράντης) μου έδειξε στην οθόνη του κινητού του τηλεφώνου μια φωτογραφία από κάποια εκδήλωση της ΠΕΚΕΒ από
όπου ξεχωρίζω (αναγνωρίζω) τον Κώστα (Κώτσο) τον Γεωργαντή, τον πατέρα μου Καπετάν-Γιάννη Τριπολίτη, τον (τότε) Δήμαρχο Βροντάδου Νικόλαο Βασιλάκη, και μεταξύ των καθημένων αθλουμένων τον συμμαθητή μου τον Ζαννή τον Ρε (με τη μπλούζα της ΠΕΚΕΒ βεβαίως).
Όλοι αείμνηστοι βέβαια σήμερα!… Τους υπόλοιπους δεν τους αναγνωρίζω ή δεν τους ξεχωρίζω καλύτερα λόγω της «θολούρας» της φωτογραφίας!…
Και βέβαια μπορεί να είμαι άδικος, διότι δεν μαθαίνω τα νέα της ΠΕΚΕΒ, για πολλούς και διαφόρους λόγους (δεν φταίνε μόνο οι διοικούντες της ΠΕΚΕΒ), όμως επειδή πέρασα από πολλά Σωματεία, είτε
ως απλό μέλος, είτε ως διοίκηση, σε διάφορες θέσεις, από κλητήρας μέχρι Πρόεδρος, νομίζω ότι πλην – ίσως – κάποιου μνημοσύνου που μάλλον γίνεται, θα μπορούσαν να γίνουν πολλές εκδηλώσεις, και όχι
μόνο στη Χίο.
Δυστυχώς πολλοί από εμάς (τους παλαιούς Βρονταδούσους εννοώ) έχομε σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα όταν βρισκόμαστε (σπανίως) να «ξανανιώνουμε»
ενθυμούμενοι τα «παλιά»! Ποιος δεν θυμάται του «Κασσού», πριν γίνουν οι θαυμάσιες εγκαταστάσεις της ΠΕΚΕΒ; Ποιος (από τους παλιούς) δεν θυμάται τον Κώστα τον Ξενιό που προσέφερε ό,τι προσέφερε περικόπτοντας από την οικογενειακή του ζωή και τον επιστημονικό και επαγγελματικό του χρόνο; Και βέβαια δεν αναφέρω άλλους διότι όλο και κάποιον θα ξεχάσω και είτε θα παρεξηγηθώ, είτε θα πικράνω κάποιους!…
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Μπορώ να γράφω με τις ώρες για την «αχαριστία» μας, μπορώ να γράφω με τις ώρες για τους «ξεχασμένους» συντοπίτες και ευεργέτες μας. Ήδη έχω γράψει 3-4 άρθρα στο παρελθόν. Π.χ. έχω μπροστά μου (τυχαίως) ένα άρθρο μου (Απρίλιος 2023) με τίτλο: «Οι Αιγυπτιώτες, οι απανταχού Χιώτες και η οικογένεια Χωρέμη», όπου αναφέρω τον Συγγρό, τον Δρομοκαΐτη, τους Σκυλίτσηδες, τον Ανδρεάδη, τους Λιβανούδες, τους Πατέρηδες, τους Γεμέλους κ.α. που λόγω ηλικίας δεν τους θυμάμαι. Για τον Συγγρό έχω γράψει πολλά, για τον Δρομοκαΐτη αρκετά, και για πολλούς άλλους λιγότερα!… Καλά είναι να τους θυμόμαστε και να τους ανάβομε πότε-πότε ένα κερί στη μνήμη τους!…
Αλλά πολύ σας κούρασα. Σας εύχομαι καλή Σαρακοστή, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!
