Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Στα απάτητα όρη φωλιάζει
αϊτός, βασιλιάς των αιθέρων,
πόσο όμοια, η μορφή του ταιριάζει
στη μορφή, των δικών μας πατέρων.
Αϊτόπουλα, γεννηθήκαμε όντως
στο βωμό της μεγάλης πατρίδας,
του μεγάλου προστάτη παρόντος
άξια τέκνα, προσμονής και ελπίδας.
Προσδοκίες μεγάλες υπήρχαν
η πατρίδα ψηλά να πετάξει,
στους αιθέρες, στα όρη, σ ΄ό,τι είχαν
χωριστά απ ΄ αυτά, που της είχανε τάξει.
Των προγόνων οι μοίρα προστάζει
να διαβούμε, την μεγάλη την πύλη,
πέρα από όσα, ο νους διατάζει
στρατιώτες ψυχής, δίχως ύλη.
Στο απέραντο σύμπαν, χαμένοι
καρτερούμε ξανά, μεγαλεία
από όλους κι απ ΄ όλα διωγμένοι,
νοσταλγούμε, την αρχαία μαγεία.
