Δεν είχα σκοπό να κάνω καμία Προδημοσίευση του σημερινού μου κειμένου, αλλά αμέσως να γίνει η δημοσίευση στο βιβλίο για ευνόητους λόγους όπως θα δείτε στην συνέχεια, αλλά οι προχθεσινές δημοσιεύσεις από την Κρήτη με την εισρόφηση από μικρό παιδί μιας βίδας στον πνεύμονα μου έδωσαν το ερέθισμα να το γράψω.
Ήταν δύσκολη περίπτωση η εγχείρηση στον πνεύμονα!
Πρώτον θέλω να ευχαριστήσω εκ των προτέρων τον Χειρουργό Γεώργιο Κέκο σπεσιαλίστα στην ενδοσκόπηση του γαστρεντερικού συστήματος Διευθυντή της Δ’ Πανεπιστημιακής κλινικής για το πρόσφορο φωτογραφικό υλικό που είναι διαθέσιμο από τις έρευνες και τις επιστημονικές μελέτες του!
Όλες οι φωτογραφίες είναι δικές του γιατί δυστυχώς την περίοδο που βρέθηκα στο χώρο της υγείας δεν υπήρχε καμία δυνατότητα.
Θα αναφερθώ σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις την περίοδο εκείνη.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή της ιστορίας όταν το 1968 στην κλινική Αυγουστή μαζί με τον Αυθεντικό Χειρουργό Κωνσταντίνο Βαλαντάση.
Χειρουργήσαμε ένα από τα παιδιά του ανθρώπου (δίχως όνομα) που θα αναφερθώ στη συνέχεια της ιστορίας, με οξεία σκωληκοειδίτιδα.
Μετά την ολοκλήρωση της εγχείρησης την άλλη μέρα ακριβώς όταν πήγα να κάνω αλλαγή στο παιδί το χέρι του πατέρα το ένοιωσα να προσπαθεί να μου χαϊδέψει τα κάτω φρύδια αλλά συγχρόνως κρατούσε στο χέρι του και ένα πεντακοσσάρικο, αμέσως γυρνώ και τον κοίταξα με βλοσυρό βλέμμα και του λέω δείχνοντας την βέρα μου είμαι αρραβωνιασμένος, αλλά είχε έτοιμη την δικαιολογία.. με παρεξήγησες την τσέπη σου γύρευα να σού δώσω αυτό .. δεν χρειάζεται του είπα κοφτά και αυστηρά και εδώ τελειώνει η πρώτη ιστορία … αλλά κατάλαβα ότι έπνιγε το κουνέλι!
Έμαθα αργότερα το τι καπνό φουμάρει χωρίς να δείχνει την αδυναμία του στην Χιακή κοινωνία έχοντας για φερετζέ τα παιδιά και την ωραία του γυναίκα …με περνούσε τουλάχιστον είκοσι χρόνια… αλλά εγώ στα εικοσιένα μου ήμουνα κούκλος.
Άνθρωπος Πανεπιστημιακής μόρφωσης.. δεν θα αναφέρω ούτε το επάγγελμα ούτε εάν ήταν του Δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα.
Πέρασαν πέντε έξι χρόνια και ένα βράδυ αργά γύρω στις έντεκα μας τον έφεραν στην κλινική του Γιάννη Ζαφείρη περίπου τέτοια εποχή με οξεία κοιλία τούμπανο στην κυριολεξία και να σφαδάζει στους πόνους!
Η τότε νυχτερινή η κυρία Ιουλία Φραντζέσκου γιαγιά του φίλου μου Γιάννη Μανωλάκη φωτορεπόρτερ, πάντοτε τις περισσότερες φορές καλούσε εμένα πρώτα για πρώτη γνώμη για να καλέσω εν συνεχεία ή όχι εάν δεν χρειάζεται τον Γιάννη Ζαφείρη, άλλωστε έμενα σε απόσταση εκατόν μέτρων από την κλινική όπως και ο Ζαφείρης.
Μόλις τον είδα και πλησίασα κοντά στο εξεταστικό κρεβάτι που ήταν ξαπλωμένος βγήκαν έξω η γυναίκα του και τα παιδιά του και μου λέει σε παρακαλώ πολύ κύριε Λευτέρη εσύ ξέρεις την αδυναμία μου αλλά η οικογένεια μου δεν γνωρίζει τίποτα ακριβώς και θέλω πλήρη εχεμύθεια και να μην πείτε τίποτα απ’ αυτό που θα βρείτε έστω και αν πεθάνω όταν θα μου κάνετε εγχείρηση και μου εξήγησε το τί είχε συμβεί!
Κάλεσα τον Ζαφείρη και ήρθε τον ενημέρωσα τί ακριβώς συμβαίνει και αμέσως εγώ ετοίμαζα χειρουργείο χωρίς να καλέσω καμία νοσοκόμα γυναίκα για βοήθεια παρά μόνο τον Βαγγέλη Μενδωνίδη για εργαλειοδότη και επειδή ήταν πολύ σοβαρό χειρουργείο ο Ζαφείρης κάλεσε για βοηθό του τον Ορέστη Στέκα Χειρουργό Διευθυντή της Χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου της Χίου.
Δεν έμαθε κανείς ούτε προσωπικό ούτε συγγενείς του, την πραγματικότητα της εγχείρησης παρά μόνο για αυτό που τους είπαμε ότι τρύπησε το εκκόλπωμα!
Ευτυχώς βέβαια του έκοψε και μας είπε την αλήθεια και ξέραμε που βαδίζαμε και το τι θα δούμε!
Βέβαια ήταν περιτονίτιδα από τρύπα στο παχύ έντερο και του κάναμε παρά φύσιν έδρα δηλαδή κολοστομία αφού φυσικά μας ταλαιπώρησε τρεις ώρες εγχείρηση !
Τώρα τί είχε συμβεί ο άνθρωπος (δίχως όνομα) ήταν πολύ παθιασμένος και όταν δεν εύρισκε ζωντανό ανθρώπινο εργαλείο λόγω του στενού περιβάλλοντος της Χίου, είχε φτιάξει από ξύλο του σκεπαρνιού αρκετά μεγάλου μεγέθους με μύτη μπροστά καλά τροχισμένο και πίσω το είχε δέσει με ένα σπάγκο να το κρατά για να μην του φύγει!
Πάντοτε φαίνεται ότι την μύτη την θέρμαινε για να το νοιώθει ζεστό σαν ανθρώπινο εργαλείο να το ευχαριστηθεί και να μείνει από την γλύκα και την ευχαρίστηση εκστασιασμένος!
Αλλά τις ημέρες εκείνες την πάτησε και το έντερο έκανε σπασμό και εισρόφηση και τράβηξε μέσα και τον σπάγκο μέχρι που έφτασε σε σημείο που υπήρχε εκκόλπωμα στο σιγμοειδές και το τρύπησε και έπαθε περιτονίτιδα και μας ξενύχτησε τρία εικοσιτετράωρα μέχρι να λειτουργήσει το έντερο του!
Πάντως απ’ ότι θυμάμαι είπαμε στην οικογένεια ότι τρύπησε το εκκόλπωμα που είχε και έπαθε την περιτονίτιδα.
Τα εκκολπώματα πολλές φορές και από κόπρανα και υπολείμματα παθαίνουν φλεγμονή και μπορεί να τρυπήσει το έντερο!
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μετακόμισαν …. με την αιτιολογία ότι πάνε στην Αθήνα για επαναφορά του εντέρου με νέα εγχείρηση και να έχει την σιγουριά γιατί έχει και άλλα εκκολπώματα.
Αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου (δίχως όνομα) και τα κατά συνθήκη ψεύδη της κοινωνίας!
Το δεύτερο που θα αναφερθώ είναι η αντιγραφή που κάνουν τα μικρά παιδιά από την συμπεριφορά του οικογενειακού περιβάλλοντος και συγκεκριμένα από το επάγγελμα του πατέρα ή της μητέρας ή του παππού και της γιαγιάς.
Έφθασαν οικογενειακώς στην κλινική Ζαφείρη με ακτινογραφία κοιλίας μικρού παιδιού αγοριού περίπου τεσσάρων χρόνων που είχε καταπιεί τρία καρφιά δεν θυμάμαι τα νούμερα οκτάρια ή εννιάρια και ήταν μέσα στο στομάχι!
Και γιατί παρακαλώ ; Επειδή το παιδί έβλεπε σχεδόν καθημερινά στο εργαστήριο του παππού και του πατέρα του ήταν μαραγκοί και καλουπιτζήδες προτού καρφώσουν τα καρφιά πάνω στα ξύλα να έχουν δύο τρία στο στόμα τους … ήταν η συνήθεια του επαγγέλματος το έχω δει πολλές φορές και εγώ στις οικοδομές!Όταν τα παιδιά καταπίνουν κάποιο αντικείμενο εάν είναι στρογγυλό χωρίς μύτες και αιχμές ο ίδιος ο οργανισμός μπορεί να το αποβάλλει μαζί με τα κόπρανα όπως κέρματα και μπίλιες, αλλά τα καρφιά πρέπει άμεσα να γίνει χειρουργείο γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να τρυπήσουν το στομάχι ή το έντερο.
Το χειρουργήσαμε με προσοχή με μία μικρή οπή στο στομάχι ίσα ίσα που να βγούν τα καρφιά και πήγαν όλα καλά δίχως μετεγχειρητικά προβλήματα!
Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή στα μικρά παιδιά με το τί παιχνίδια παίζουν και μακριά από μικρά αντικείμενα που μπορούν να τα καταπίνουν όπως δείχνουν πολλές εικόνες από ακτινογραφίες το τί αντικείμενα υπάρχουν μέσα στο στομάχι αλλά και σ’όλο τον οισοφαγογαστρεντερικό σωλήνα.
Όσο για την άλλη περίπτωση με τις αδυναμίες και τα πάθη του γαστρεντερικού σωλήνα και ειδικότερα του παχέος εντέρου και του πρωκτού για να νοιώσουν εκστασιασμένοι χρησιμοποιούν πολλά και διάφορα αντικείμενα για να ικανοποιηθούν οι πόθοι τους και όλα τα βίτσια και ειδικότερα την σημερινή εποχή το έχουν για καμάρι και το προβάλλουν με σκέρτσο και ενθουσιασμό!
Και γι’αυτά τα αντικείμενα υπάρχουν πολλές φωτογραφίες με κάθε είδους εργαλείο εκστασιασμού!
Όλα για την ηδονή και την ευχαρίστηση!
Καλό Σαββατοκύριακο και καλές γιορτές με υγεία και χαρά!
Χίος 5 Δεκεμβρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
