————————————————————-
Μόνο με μεγάλο σεβασμό, εκτίμηση και πολύ αγάπη και συμπάθεια θα ήταν δυνατόν να περιγράψω τα συναισθήματα μου για την λεβεντιά και το μεγαλείο ψυχής αυτής της υπέργηρης γυναίκας από τις βουνοκορφές του όρους Πάικου.
Η κυρία Μαρία κόλλησε Κορωνοϊό την πρώτη Δεκεμβρίου και εισήλθε στο μικρό Νοσοκομείο Γουμένισσας αλλά μετά δύο μέρες επιδεινώθηκε η υγεία της και οι γιατροί της είπαν ότι πρέπει να μεταφερθεί στο πιό μεγάλο Νοσοκομείο του Κιλκίς που υπάρχει ΜΕΘ και Εντατική λόγω της μεγάλης ηλικίας της!
Η απάντηση της κυρίας Μαρίας επίμονη και σθεναρή ότι θέλει να παραμείνει στην Γουμένισσα για να μην στερήσει την κλίνη ΜΕΘ ή εντατικής από νεότερους ανθρώπους που θα μπορούσαν να επιβιώσουν! Άλλωστε τους είπε εγώ έχω ζήσει την ζωή μου και θα είναι άδικο να εμποδίσω να ζήσει κάποιος άλλος νεότερος μου!
Έκαναν μεγάλες προσπάθειες να την πείσουν αλλά η κ. Μαρία ήταν ανένδοτη… εδώ θα μείνω και ότι θέλει ας γίνει… και εδώ πηγαίνει η παροιμία ή το απόφθεγμα ή η ρήση από τα πολύ παλιά χρόνια που λέει:
” Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει, αλλιώς για σένα η ζωή θάν βάσανα γεμάτη….Αν έχει τύχη πάντοτε ο μύλος σου δουλεύει κι μάνα σου σε χαίρετε κι ο κόσμος σε ζηλεύει,Την τύχη μην τηνε κλωτσάς όταν την αγκαλιάζεις, Πρέπει να ξέρεις νά φερθείς πριν φύγει και την χάσεις.. Όταν δεν είσαι τυχερός πάνω στην άμμο χτίζεις σπέρνεις χρυσάφι και συχνά χόρτο ξερό θερίζεις… Όταν δεν είσαι τυχερός και στα χαρτιά τά χάνεις και με αγάπη όταν μπλεχτείς τίποτα δεν θα κάνεις ” είναι στίχοι του Θανάση Ευγενικού και Κώστα Κοφινιώτη σε σύνθεση του Μιχάλη Σουγιούλ που έχει διασκευαστεί με πολλές παραλλαγές των στίχων και έχει τραγουδηθεί σε παλιές ελληνικές ταινίες!
Η κυρία Μαρία βγήκε νικήτρια από τον Κορωνοϊό και μετά δεκαεπτά μέρες νοσηλείας εξήλθε από το νοσοκομείο της Γουμένισσας και με τόλμη και θάρρος έδωσε σε όλους μας μέσω τηλεοπτικών σταθμών όπως φαίνεται καθαρά στην φωτογραφία ζωντανά το μεγάλο μάθημα ήθους, αλτρουισμού και ανθρωπιάς και αλληλεγγύης και έστειλε σ’ όλο τον κόσμο μήνυμα Ελπίδας και Αισιοδοξίας και ότι με την δύναμη της θέλησης και της πίστης για την ζωή μπορούμε να πετύχουμε και να βγούμε νικητές!
Το χωριό Καστανερή είναι στην πλαγιά του βουνού Πάικου σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων μέσα στα κάστανα και τις καστανιές με καθαρό αέρα και οξυγόνο με γάργαρα νερά με μικρή λίμνη στην Γουμένισσα και μικρούς καταρράκτες και έχει περίπου 180 μόνιμους κατοίκους που το καλοκαίρι Πάσχα και γιορτές είναι η όαση των πολιτών!
Μέσα σε αυτό το τοπίο η κυρία Μαρία δεν έχει αρρωστήσει ποτέ παρά τα ενενήντατρία της χρονιά ούτε έχει πάρει ποτέ φάρμακα και τα πνευμόνια της είναι ολοκάθαρα χωρίς την μαυρίλα και την καταχνιά από τα καυσαέρια των μεγάλων πόλεων γι’ αυτό και νίκησε τον Κορωνοϊο με τα καθαρά πνευμόνια!
Έχει βλέπουμε αγαπητοί φίλοι μου και η αγροτική ζωή που την έχουμε εγκαταλείψει την δική της αίγλη και όλα τα αγαθά που πριν πολλά χρόνια έχουμε απαξιώσει για το κλεινόν άστυ της τρέλας και του παραλόγου που ο ένας πατάει πάνω στον άλλο, ένα μάτσο χάλια με το άγχος να προλάβουμε και φυσικά μην χάσουμε την φραπεδιά μας τα μπαράκια και τις καφετέριες δηλαδή μια τιποτένια και άχαρη ζωή χωρίς ενδιαφέρον και μέλλον.
Νομίζω ότι ποτέ δεν είναι αργά ίσως και ο Κορωνοϊός που σάρωσε τα πάντα έγινε ένα καλό μάθημα ήθους και ανθρωπιάς και να επανεξετάσουμε την αξία της ζωής.
Δυστυχώς βλέπω ότι ακόμα και χθες ανεγκέφαλα Χαϊβάνια κ@λόπαιδα στο άλσος του Αλίμου και μαθητές λυκείου στον Βόλο έστησαν πάρτυ με συνωστισμό στην αυλή του σχολείου ισχυρίζονται ότι είναι αρνητές του Κορωνοϊού και της μάσκας και ενώ βλέπουν τους θανάτους καθημερινά σ’όλο τον κόσμο ! Ας σκεφτούν ότι έχουν οικογένεια γονείς αδέλφια και παππούδες και γιαγιάδες που τους δίνουν χαρτζιλίκι για να περνούν καλά κι ωραία που μπορεί να τους μεταδώσουν τον Κορωνοϊο και τους στείλουν στον άλλο κόσμο και τότε πάει χάθηκε και το χαρτζιλίκι!
Άραγε έχουν σκεφτεί ποτέ ότι τα τρία ευρώ ενός καφέ είναι 1035 δραχμές που το 1963-4 ήταν ο μισθός του υπαλλήλου και το μεροκάματο του εργάτη και μάστορα ήταν 60-80 δραχμές;
Δυστυχώς όπως βλέπω με αυτή την συμπεριφορά που έμαθαν να φέρονται αυτά τα υποτιθέμενα άγρια νιάτα τόσο από την οικογένεια όσο και στο σχολείο δεν βγάζει πουθενά παρά μόνο στον πυθμένα του πηγαδιού ή στον πάτο της θάλασσας.. αυτό που τους λείπει είναι να δέσουν μια πέτρα στον λαιμό τους!
Και σ’ αυτή την συμπεριφορά μεγάλη ευθύνη φέρει η πολιτεία και τα πολιτικά κόμματα που παρασύρουν πολλά παιδιά στον όλεθρο της καταστροφής δίχως τέλος με την καθοδήγηση και τις νουθεσίες τους!
Εύχομαι να αλλάξουν όλοι τακτική και να επανεξετάσουμε τα καλά και ωραία της μαμάς φύσης και γης και να ξαναδούμε να γεμίζουν τα άδεια χωριά μας από ζωντάνια και λάμψη με νέα παιδιά και γεμάτα σχολεία και ας παραδειγματιστούμε από την 93χρονη κ. Μαρία της Καστανερής που μας έδωσε μαθήματα ήθους αλτρουισμού και ανθρωπιάς!
Καλές γιορτές με υγεία και χαρά για όλο τον κόσμο!
Χίος 21 Δεκεμβρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
