Γνώριμη της δημοφιλούς μας στήλης η ποιήτρια Σταματία Γεωργούλη από την πρόσφατη συμμετοχή της με το ποίημα ‘Παρηγοριές’, σήμερα και πάλι κοντά μας με το ποίημα της <Ξεγέλασμα>.
Τίτλος : Ξεγέλασμα
Πίσω απ’ το σπίτι των γονιών μου
ανοίγεται μικρό στενό.
Σχεδόν ανύπαρκτο στου χώρου τ’ αποτύπωμα.
…..
Στον χρόνο και στους ανθρώπους ταπεινό.
Ίσα που με χωράει το διάβα του.
Λίγων λεπτών σεργιάνι.
……
Κοντά στο μάτωμα τού δειλινού,
το βήμα μου, στα πετραδάκια του κουρνιάζει.
…..
Καθώς το ξέφωτο νωχελικά πλησιάζω,
δροσίζω με νερό, ένα φτερό χελιδονιού.
……
Λίγο πιο κάτω, άσπρο μαντήλι συναντώ,
με αύρα από θαλασσινό νερό.
…..
Κι εκεί, στην άκρη του στενού,
σκιά γυναίκας, που κεντάει μονόγραμμα
μιας κόρης που’ χασε
πάνω σε πορφυρό κεφαλοδέσι.
…..
Κάθε φορά που βγαίνω
από του πατρικού σπιτιού μου το στενό,
άσπρο μαντήλι και φτερό,
γυναίκα και κεφαλοδέσι,
σκόνη στους πέντε ανέμους γίνονται.
…..
Μαζί κι εγώ..
Σταματία Γεωργούλη.
………………………………………………………………………….
Σχόλιο: Ιδιαίτερα ευαίσθητο ποίημα απλό, κατανοητό, αφηγηματικό στο σύνολο του, χωρίς εξάρσεις και μελοδραματισμούς αγγίζει ένα θέμα την απώλεια αγαπημένων ανθρώπων αφήνοντας η ποιήτρια να ξεχυθούν από την ψυχή της λυρικοί, όχι πένθιμοι τόνοι, αλλά νότες, μοιρολόι σιγανό…
Αρκεί –άποψη μου-αυτό το ποίημα για να κατατάξει την ποιήτρια στους υπολογίσιμους σύγχρονους ποιητές.
Η Σταματία Γεωργούλη είναι καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας στην Μέση Εκπαίδευση. Ασχολείται με την λογοτεχνία από τα εφηβικά της χρόνια και ναι μεν δεν έχει εκδόσει ακόμη κάποια ποιητική συλλογή αλλά είναι γνωστή στους φίλους της ποίησης από τις συχνές δημοσιεύσεις της στον ηλεκτρονικό τύπο και το έντυπο ποιητικό περιοδικό <Σείστρο>.
Την ευχαριστώ θερμά για την παρουσία της στην στήλη.
Φωτογραφία: διαδίκτυο.
Για την diafaneia.eu και την στήλη ΠΟΙΗΣΗ
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
