Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου
*Η εμμονή της κυβέρνησης, όπως αυτή εκφράζεται δια του Υπουργού Μετανάστευσης κ. Μηταράκη, στη δημιουργία νέων δομών φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών, μετατρέποντας τα νησιά της μεθορίου σε φυλακές ψυχών, έχει φέρει στα όρια τους -τους νησιώτες- οι οποίοι τίμησαν την παρούσα κυβέρνηση με την ψήφο τους και τώρα “χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο”…
*Δεν μας έφτανε που άλλα έλεγαν προεκλογικά, άλλα έδειχναν ότι θα πράξουν όταν εκλέγουν και αλλά τελικώς έπραξαν. Δεν μας έφτανε που δεν σέβονται τις αποφάσεις των τοπικών κοινωνιών, όπως εκφράζονται με συντριπτική πλειοψηφία μέσα από τα Δημοτικά και Περιφερειακά συμβούλια και θέλουν ντε και καλά να πράξουν τα δικά τους, αγνοώντας τις θέσεις των τοπικών Αρχών και των κατοίκων των νησιών. Ήρθε, σήμερα να “δέσει” το όλο εγχείρημα και με την εκτόξευση συκοφαντιών προς όσους δεν συμφωνούν με τα δικά τους σχέδια και εκφράζουν τη λαϊκή βούληση. Έτσι, εμετικό και μόνο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το παραλήρημα του Υπουργού Μετανάστευσης, σε πρόσφατη συνέντευξη του σε τοπικό (Χιακό) μέσο ενημέρωσης, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί υπεύθυνο της -προ καιρού προκληθείσας- καταστροφικής πυρκαγιάς, στον καταυλισμό της Μοριάς Μυτιλήνης, τον Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, επειδή έχει σταθερή και συνεπή στάση εξ αρχής (προεκλογικά και μετεκλογικά) κατά της δημιουργίας καταυλισμών (δομών) προσφύγων και μεταναστών στα νησιά της ακριτικής παραμεθορίου.
*Οι Χιώτες, τουλάχιστον, γνωρίζουν πλέον που υπάρχει συνέπεια λόγων και έργων (προεκλογικά και μετεκλογικά) και ουδείς θα μπορεί στο μέλλον να ξαναδιαμαρτυρηθεί εάν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές επιλέξει εκείνους που τον αγνόησαν και που υφάρπαξαν την ψήφο του με υποσχέσεις που δεν τήρησαν. Μετά, ας το χτυπάνε το κεφάλι τους αδιαμαρτύρητα…! “Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”. Τέλεια και παύλα.
*Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση της προς Κύριον εκδημίας του καθηγητή μας (φυσικής αγωγής) στο λύκειο, Γιάννη Κοκκινάκη.
Ήταν Σεπτέμβριος του 1995, όταν στην Γ’ τάξη του Λυκείου, ο κύριος Γιάννης μας οργάνωσε την ομάδα μπάσκετ, στο 2ο Λύκειο και φθάσαμε πολύ ψηλά σε τοπικό επίπεδο, κατορθώνοντας να παίξουμε και σε γειτονικά νησιά με αντίστοιχες μαθητικές (λυκειακές), αθλητικές ομάδες. Ήταν ο αγαπημένος μας καθηγητής, μάς συνόδευσε στην πολυήμερη εκδρομή μας (σε Αθήνα, Βόλο, Μετέωρα, Έδεσσα, Θεσσαλονίκη) το 1996. Μετά το λύκειο, για 25 χρόνια (μέχρι σήμερα), πολλοί μαθητές κρατήσαμε επαφή μαζί του, τον επισκεπτόμασταν στη γιορτή του στο σπίτι του και πάντοτε ήταν δίπλα μας οπότε του το ζητούσαμε, με μεγάλη χαρά. Ήταν άνθρωπος με μεγάλες αρετές, με αγάπη στην παιδεία και τα παιδιά, με σύνεση, φρόνηση, περίσκεψη, πρακτική ήπιων τόνων, λογική. Σε κέρδιζε ο λόγος του και η όλη στάση και αντιμετώπιση του στα όποια ζητήματα, σού προξενούσε σεβασμό. Όλοι οι μαθητές του τον σεβομασταν και παράλληλα τον θεωρούσαμε ως τον άνθρωπο που μας ενέπνεε εμπιστοσύνη και που μπορούσαμε να συζητήσουμε μαζί του οτιδήποτε για να μας συμβουλεύσει ανάλογα.
Προσωπικά, γνώριζα και την (αείμνηστη ήδη από ετών) σύζυγό του Λουίζα, στο γυμναστήριο της οποίας (στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, μετά τον Καμμένο Πύργο) πήγαινα επί χρόνια για γυμναστική -3 φορές την εβδομάδα- και με βοήθησε αρκετά όταν μου είχε προκύψει κάποιο πρόσκαιρο ζήτημα υγείας.
Μαζί με την Λουίζα αξιώθηκαν να αναστήσουν τα κορίτσια τους. Με την Στέλλα, κοινωνική λειτουργό, συνεργάστηκα στα προνοιακά προγράμματα του Δήμου και διέκρινα μια εξαίρετη λειτουργό που γαλουχήθηκε με το λαμπρό ήθος των γονιών της.
Πραγματικά, μας προξένησε μεγάλη -κατ’ άνθρωπον- λύπη η εκδημία του καθηγητή μας.
Ο Κοφινάς, τον οποίο αγάπησε και αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή του, ως πατρογονικό τόπο, έχασε έναν γνήσιο φίλο.
Ας είναι η μνήμη του αιωνία και αναπαυμενη η ψυχή του. Θα τον θυμόμαστε με αγάπη. Στην οικογένεια του εκφράζω τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια.
*Πολλά άρχισαν πάλι να ακούγονται για το ωράριο των Ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας και τον αριθμό των συμμετεχόντων σ’ αυτές πιστών, εντός των Ιερών Ναών, λόγω κορωνοϊού.
Στην κυβέρνηση, ως φαίνεται, τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα…
Ανίκανοι όντες να καταστείλουν τα κορονοπάρτυ, τις ψευτοαριστερές διαδηλώσεις, τις υπερβολικές εξόδους σε πλατείες και παραλίες, έρχονται και πάλι να τα…βάλουν με την Εκκλησία, η οποία σέβεται την επιστήμη και εξ αρχής είναι συνεπέστατη στην τήρηση των κανόνων υγιεινής και προστασίας.
Όλοι ισχυρίζονται ότι, το πρόβλημα στην κυβέρνηση εστιάζει σε ένα όνομα: Γεραπετριτης. Από εκεί και πέρα, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.. !!!
Μια σωστή αντιμετώπιση θα ήταν, να συμμετέχουν τόσοι πιστοί όσοι χωρούν ώστε να τηρείται η αναλογία ένας ανά 10 τ.μ. Επίσης, όσες Ακολουθίες μπορούν να γίνουν υπαίθρια, εάν και εφόσον οι καιρικές συνθήκες ευνοούν, ας γίνουν.
Ακούσαμε και το εξής …”κουφό: Η Ανάσταση να γίνει νωρίτερα, πριν τις 12 τα μεσάνυχτα !
Θα εξηγήσω κάτι, που δεν γνωρίζουν όσοι θέλουν να έχουν άποψη για όλα, αλλά αγνοούν βασικά ζητήματα της Εκκλησίας.
Η Ανάσταση (Τελετή Αναστάσεως, η οποία μπορεί και να διαρκέσει 15 ή 30 ή 45 λεπτά – ανάλογα με το πόσος Κανόνας της Αναστάσεως θα ψαλλεί) μπορεί να γίνει και στις 10 το βράδυ ή στις 9 ή στις 8 ή και νωρίτερα το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου. Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το μείζον ζήτημα είναι η τέλεση της Θείας Λειτουργίας της Αναστάσεως (Πασχαλινής) η οποία δεν μπορεί να γίνει πριν τις 12 τα μεσάνυχτα. Και δεν μπορεί αφενός διότι, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου έχει ήδη τελεστεί Θεία Λειτουργία στην ίδια Αγία Τράπεζα (δεν μπορεί να τελεστεί δεύτερη Θεία Λειτουργία στην ίδια Αγία Τράπεζα την ίδια ημέρα) και αφετέρου διότι, ο ίδιος Ιερέας (στις ενορίες που ο Εφημέριος είναι ένας και δεν υπάρχει δεύτερος) έχει ήδη τελέσει Θεία Λειτουργία εκείνη την ημερα (δεν μπορεί να τελέσει δεύτερη Θεία Λειτουργία, ο ίδιος Ιερέας, την ίδια ημέρα). Αυτά, ασφαλώς, είναι “ψιλά” γράμματα για όσους αγνοούν Εκκλησιαστικά ζητήματα αμιγώς, Κανονικό (Εκκλησιαστικό) Δίκαιο, Ιερούς Κανόνες, Τυπικό, διατάξεις, κλπ. Επίσης, δεν μπορεί να γίνει διότι θα υπάρχει χρονική ασυνέπεια μεταξύ των τιμωμένων γεγονότων του εορτολογίου και των τελουμένων Ακολουθιών, κ.α.
Πιστεύω ότι, στην Επιτροπή που έχει συσταθεί, μεταξύ της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Υπουργείου Υγείας, θα βρεθεί η κατάλληλη λύση.
*Οσονούπω εγγίζει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Η περίοδος δεν προσφέρεται για πολιτικές αντιπαραθέσεις, αλλά για προσωπική και συλλογική αλλαγή, μετάνοια, καταλλαγή, νύψη, πνευματική εγρήγορση, αγάπη, ένωση με τον Θεό.
Τις ημέρες αυτές, θα επιχειρήσω με ορισμένα κείμενα μου (σύντομα κηρύγματα) να εισάγω τους φίλους αναγνώστες στο πνεύμα και το νόημα των ημερών. Μετά το Πάσχα, πρώτα ο Θεός, τα ξαναλέμε !
Καλή Ανάσταση, αδελφοί !-
