Αδύνατο να μου κολλήσει ο ύπνος. Ξυπνητός ονειρευόμουνα την αυριανή μέρα. Θα μου αγόραζαν το πρώτο τρενς-κοτ. Το παλτό ήτανε πιο ακριβό γι αυτό προτιμήσανε τη μοντέρνα λύση. Που είναι και αδιάβροχο.
Στη γωνία της τέταρτης παρόδου του κεντρικού εμπορικού δρόμου, ήτανε το κατάστημα με τα «έτοιμα ενδύματα».
Επιστρατεύτηκαν οι δυο θείες, που μαζί με τη μητέρα μου, θα διάλεγαν το κατάλληλο «πανωφόρι». Ο καταστηματάρχης με κοίταξε από πάνω ως κάτω και ύστερα ξεκρέμασε το εμπόρευμα. Το άνοιξε και με την αυτοπεποίθηση πως είχε πετύχει τα μέτρα μου, «φόρεσε το» μου είπε και το φόρεσα. Ηταν πράγματι στα μέτρα μου, στο φάρδος και στο μάκρος, σαν να ήταν κομμένο και ραμμένο για μένα. Ενοιωσα πολύ όμορφα. Η μητέρα μου στράφηκε στις αδελφές της:
-Πως σας φαίνεται;
-Τι λες καλέ, μουτρώσανε. Ευτό είναι τσίμα-τσίμα..
-Μου αρέσει, τόλμησα να πω.
-Εσύ σκάσε, δεν ξέρεις. Κι έσκασα.
Ψιλοκουβεντιάζανε οι θείες και η μαμά μου, κάνανε σχέδια με τα χέρια, σα να μετρούσιανε, ανεβάζανε και κατεβάζανε τον πήχη μέχρι που καταλήξανε. Ο έμπορας περίμενε αμήχανα την απόφαση τους.
-Καλέ το παιδί είναι πάνω στη θρέψη του. Ευτό που φορεί σήμερα, αύριο δεν θα του μπαίνει. Τα παιδιά μεγαλώνουνε και ψηλώνουνε μέρα με τη μέρα. Θα ψηλώσει και θα παχύνει και τότε εφτό θάναι για πέταμα. Δώσε του ένα πιο μεγάλο.
Και μου δωσε, το φόρεσα. Ητανε λίγο φαρδύ και λίγο μακρύ. Και τα μανίκια φτάνανε ως τα γόνατα.
-Τι λέτε, ρώτησε δειλά ο έμπορος.
-Πάλι στενό του είναι και κοντό. Αύριο-μεθαύριο δεν θα του κάνει.
-Μα…
-Φέρε του ένα πιο μεγάλο νούμερο.
Ικανοποιημένες οι θείες και η μαμά μου, πληρώσανε τον έμπορο, με φιλήσανε μπροστά του, μου ευχηθήκανε καλορίζικο και φύγαμε.
Απελπισμένος εγώ, μόνο ευτυχισμένος δεν ήμουνα για το «καλορίζικο».
-Πάμε σπίτι, θα του κοντύνουμε τα μανίκια και θάναι μια χαρά.
Η μια μου θεία, η Αγγελική, είχε πράγματι αγγελικά χέρια και με τη SINGER τα μανίκια γίνανε πιο τέλεια από πριν.
Την άλλη μέρα, με ντύσανε με τα καλά μου και στο τέλος μου φορέσανε και το τρενς-κορτ. Αν έψαχνες με επιμέλεια, θα μ’ εύρισκες μέσα.
-Δεν το βάζω.
-Γιατί;
-Είναι πολύ μεγάλο. Χάνομαι μέσα.
-Θα το βάλεις και θα πείς κι ένα τραγούδι. Δε βλέπεις πόσο τέλεια είναι τα μανίκια;
Εκείνα τα Χριστούγεννα ούτε το φόρεσα, ούτε τραγούδι είπα.
Περάσανε τα χρόνια, ψήλωσα και πάχυνα μα ποτέ τόσο όσο για να γεμίσω το τρενς-κοτ. Ασε που τα μανίκια ήτανε κοντά και περίσσευε το μισό χέρι. Αφόρετο, ολοκαίνουριο, κρέμεται στην ντολάπα μια και δεν βρέθηκε στο περιβάλλον μας ο γίγαντας που θα του ταίριαζε.
Τριαντάφυλλος Μυλωνάς.
Σχόλιο: Αυτή την εβδομάδα η στήλη της diafaneia.eu «Το διήγημα του Σαββάτου», έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί αδημοσίευτο διήγημα του εκλεχτού Χίου διανοούμενου Τριαντάφυλλου Μυλωνά.
«Δελτίον ταυτότητας» ο τίτλος της μίας και μοναδικής αξιόλογης ποιητικής συλλογής που κυκλοφόρησε ο λόγιος πρίν λίγα χρόνια από τις εκδόσεις Άλφα πί/Ροδοκανάκη 7/ Χίος.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε σύντομα να προσθέσει στην εργογραφία του και βιβλίο με σειρά διηγημάτων, είδος που όπως θα διαπιστώσετε και εσείς ο Τ. Μ., έχει την ικανότητα να θεωρηθεί καλός διηγηματογράφος ισάξιος του αριστερού διανοητή και λόγιου Δημοσθένη Βουτυρά που 60 χρόνια μετά τον θάνατο του κρατάει ακόμη την πρώτη θέση στην κατηγορία του καλού διηγήματος.
Η παραστατικότητα, η δύναμη της πένας του συγγραφέα, η χρήση Χιώτικης ντοπιολαλιάς, η ακριβής ψυχογράφιση των ηρώων…μέσα σε μια σελίδα, η ικανότητα πλήρους περιγραφής των γεγονότων είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του παρουσιαζόμενου διηγήματος του Τ. Μ., ο οποίος –και τον ευχαριστούμε- έθεσε στην διάθεση μας ακόμη ένα αδημοσίευτο διήγημα του το οποίο σαφώς μελλοντικά η στήλη μας θα σας το παρουσιάσει.
Αφού ομολογήσω ότι σε κάποιες στιγμές «Το πανωφόρι» πλησιάζει το ύψος κειμένου του αγαπημένου μου διάσημου Άγγλου συγγραφέα Α. Κρόνιν, ευχαριστώ τον κ. Τριαντάφυλλο Μυλωνά για την ανταπόκριση του στο αίτημα μου να μας διαθέσει μη δημοσιευμένο γραπτό του.
Επιμέλεια στήλης
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
