Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Μια απέραντη θλίψη
την ψυχή μου σκεπάζει,
των δεινών μου τον πόθο
κραυγαλέα φωνάζει.
Οι αστέρες μονιάσαν
για να βρουν Θεία δίκη
και οι Μούσες ζητάνε
μιαν πανώρια νίκη.
Στου ουρανού το γαλάζιο
και το μπλε της θαλάσσης,
τα πτηνά και τα ψάρια
δεν ξεφεύγουν της δράσης.
Αετόμορφε Δία
δείξε λίγη συμπόνια,
οι θεοί του Ολύμπου
κατεβήκαν στ ΄ αλώνια.
Ποια πατρίδα ζητάτε
και ποια δόξα τρανή,
οι ψυχές του ολέθρου
είναι πάνω στην Γη.
Ταξιδιώτες κι εμείς
του γαλάζιου ονείρου
οι ψυχές περπατούν
τα σκαλιά του απείρου.
Ανθοστόλιστο άρμα
φορτωμένο νεκρούς,
οι ψυχές οι αιώνιες
πάνε σ ΄ άλλους καιρούς.
