ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ
Άστραψε και βρόντησε,
κεραυνοί και κρύο,
Αχ! Καλοκαιράκι μου,
γιατί λες αντίο;
Άρχισε ψιλόβροχο,
μύρισε το χώμα,
Αχ! Καλοκαιράκι μου,
μείνε λίγο ακόμα.
Χάθηκε το γαλανό,
από τον αιθέρα,
από εδώ και στο εξής
γκρίζα θα’ναι η μέρα.
Τα τζιτζίκια σώπασαν,
χάθηκε η λαλιά τους,
χάθηκε η μελωδία,
κι η παρηγοριά τους.
Φουρτουνιάζει η θάλασσα,
κύματα θηρία,
φύγαν οι κολυμβητές,
άδεια η παραλία.
Και μια θλίψη έρχεται,
μια μελαγχολία,
είναι μαύρη η ψυχή,
παγερή και κρύα.
