Είναι πλέον νόμος του κράτους ο μακροχρόνιος δανεισμός Ελληνικών έργων τέχνης σε ξένα μουσεία για 25 +25 χρόνια , δηλαδή μισό αιώνα .Η αρχική πρόταση μάλιστα που δεν έγινε δεκτή λόγω διαμαρτυριών ήταν 50 + 50 χρόνια, δηλαδή έναν αιώνα. Το σκεπτικό για αυτή την απόφαση ήταν να γίνει γνωστή ανά την υφήλιο η πολιτιστική μας κληρονομιά με εκθέματα των κινητών μνημείων που είναι κλεισμένα σε κούτες , «ξεχασμένα» σε κάποια υπόγεια μουσείων . Εγώ ο αφελής σκέφτομαι και προβληματίζομαι . Δεν επαρκούσαν τα 5+5 χρόνια που προβλέπονταν από τον μέχρι πρότινος ισχύοντα νόμο; Γιατί να μην φτιάξουμε εμείς μουσεία ,να προσληφθούν υπάλληλοι και άνεργοι αρχαιολόγοι ώστε να έρχονται εδώ πολίτες από όλο τον κόσμο να γνωρίσουν τον πολιτισμό , τις ομορφιές της χώρας μας και να γεμίσουν συνάλλαγμα τα δημόσια ταμεία ; Ο αντίλογος φυσικά εδώ είναι ότι δεν υπάρχουν οικονομικοί πόροι για να γίνουν αυτά . Όμως αν αναλογιστούμε τα κονδύλια που σπαταλήθηκαν άσκοπα για πολλά – πολλά χρόνια, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ποτέ « η βαριά βιομηχανία» της πατρίδας μας όπως είναι τουρισμός και πολιτισμός δεν μπήκαν ψηλά στην προγραμματιστική ατζέντα και στα μακροχρόνια πλάνα . Όλα αποσπασματικά , ημίμετρα της τελευταίας στιγμής .Πως καταφέρνουν σε άλλες χώρες να πουλάνε το τίποτα ως πολύ σημαντικό και εμείς με τέτοια ιστορία να είμαστε ικανοί μόνο για το ξεπούλημά της ;
Κώστας Βασιλάκος.
Συγγραφέας-ποιητής.
