Γράφει ο κ. Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός-Αγγειοχειρουργός
Επί 43 χρόνια στο Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου» και… Χιώτης[1], έχω κουραστεί να γράφω, να λέγω και να ασχολούμαι με το ΨΝΑ «Δρομοκαΐτειο» εις βάρος της σταδιοδρομίας μου ως Αγγειοχειρουργού (και πρ. πανεπιστημιακού) και της οικογενειακής μου γαλήνης. Και βέβαια πάντα ως άμισθος (εθελοντής) σε διάφορες θέσεις (4 φορές ως Πρόεδρος του Δ.Σ.). Αλλά ο «επιμένων νικά» και μάλιστα «Ελλη-νικά» (θα σας εξηγήσω πιο κάτω το τι εννοώ). Έτσι τελευταία κατάλαβα ότι… σε τρεις περιπτώσεις, τις οποίες τις γράφω… χρονολογικώς, γίναμε γνωστοί στο πανελλήνιο (και όχι μόνο).
Είχαμε λοιπόν την τιμή η ΟΧΣΑ (Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων Αττικής) να μας… προτιμήσει (και γιατί όχι; της τα διαθέτουμε όλα ΔΩΡΕΑΝ: χώρους, προσωπικό, ζεστασιά κλπ.) και το αποτέλεσμα ήταν ΑΡΙΣΤΟ. Εύγε και στους ανθρώπους της και στους ανθρώπους μας!… (την εκδήλωση της ΟΧΣΑ την περιγράφω σε άλλο κείμενό μου!…).
Η δεύτερη περίπτωση που – επιτέλους – εισακουσθήκαμε από κάποια Κυβέρνηση[2] και μας κάλεσε στο Υπουργείο Υγείας ο Υφυπουργός κ. Δ. Βαρτζόπουλος και οι συνεργάτες του! Θέμα: οι ελλείψεις στα νοσοκομεία!… Και όλοι, μα ΟΛΟΙ, Δ.Σ. «Δρομοκαϊτείου», συνδικαλιστές εκ μέρους των εργαζομένων, παρευρίσκοντο και ο Πρόεδρος των εργαζομένων και ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ (ο οποίος υπήρξε παλαιότερα εργαζόμενος στο «Δρομοκαΐτειο»!), συνυπήρξαν και συζήτησαν πολιτισμένα έστω επί ολίγον!…
Η συνάντηση (συζήτηση) λοιπόν διεξήχθη σε ήρεμους τόνους χωρίς υπερβολές, φωνές ή διαπληκτισμούς!… Αποτέλεσμα: πολλά ΘΑ και πολλά χαμόγεμα (ευτυχώς). Άλλωστε τι άλλο μπορούσε να κάνει – προς το παρόν – και ο… κατακαημένος ο Υφυπουργός, ο οποίος να σημειώσουμε ήταν και Ψυχίατρος!…
Η τρίτη περίπτωση που ασχολήθηκε κάποιος με εμάς (το «Δρομοκαΐτειο» εννοώ) ήταν ο Ημερήσιος Τύπος και μάλιστα μια πολύ σοβαρή εφημερίδα (η «ΕΣΤΙΑ»), η οποία αφιέρωσε αρκετές σελίδες της στον Γεώργιο Βιζυηνό (τον γνωστό πεζογράφο και ποιητή) με την ευκαιρία της επίσκεψης του Αδώνιδος Κύρου της «ΕΣΤΙΑΣ» στο «Δρομοκαΐτειο» όπου ενοσηλεύετο ο εν λόγω λογοτέχνης το 1895! Το πόσοι, ποιοι και πότε επώνυμοι Έλληνες πολίτες (και όχι μόνο) νοσηλεύθηκαν και πόσοι από αυτούς απεβίωσαν στο «Δρομοκαΐτειο» ΨΝΑ δεν είναι το παρόντος κειμένου! Άλλωστε, έχουν γραφτεί τόμοι και τόμοι με αυτό το θέμα, και στο «Δρομοκαΐτειο» υπάρχει χώρος (Μουσείο) στο οποίο φυλάσσονται και εκτίθενται αντικείμενα που κάποτε ανήκαν στους πιο πάνω επωνύμους, οι οποίοι είχαν και πολλή πνευματική περιουσία!
Τελειώνω εξηγώντας τον τίτλο του κειμένου μου. Επιμένω και μάλιστα «Ελληνικά» να «ανοίξει» προς την Κοινότητα του «Δρομοκαΐτειου» διότι οι άνθρωποι που νοσηλεύονται εκεί, ΔΕΝ είναι λεπροί, απλώς είναι εγκαταλελειμμένοι ΚΑΙ από τους οικείους τους (πολλές φορές).
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Θυσιάστε (δώστε) μία (1) ώρα το χρόνο για το συνάνθρωπό σας.
Ευχαριστώ. ΚΑΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ!
[1] Το τελευταίο (Χιώτης) το γράφω, επειδή τελευταία επιθυμία του Χιώτη Ζωρζή Δρομοκαΐτη που ίδρυσε το Νοσηλευτικό Ίδρυμα ήταν να διοικείται τούτο από Χιώτες! Έτσι, ως Κληροδότημα, οι διοικούντες είμαστε άμισθοι (εθελοντές) και πάντοτε ανεπιθύμητοι από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις!…
[2] Ποτέ (μα ποτέ) δεν μας επισκέφθηκε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Απέχομε περί τα 10-12 χιλιόμετρα από τα Υπουργεία, όμως ΠΟΤΕ δεν είχαμε επίσκεψη Κυβερνώντων (έστω υπό τύπον ελέγχου). Φαίνεται ότι εργαζόμεθα τέλεια!!!(;;;)
