Καραχάλιος Χρήστος, Μέλος της ΠΕ της ΝΔ
Οι εξελίξεις σχετικά με το θέμα της εκπαίδευσης των παιδιών προσφύγων και μεταναστών εμπεριέχουν σπέρματα διχόνοιας, ακριβώς ότι δεν χρειαζόμαστε.
Επειδή «είμαστε πολύ λίγοι για να είμαστε μοιρασμένοι. Και μας πήγαν πολύ πίσω για να μείνουμε ακίνητοι», ας σταθούμε ψύχραιμα και νηφάλια.
Πρέπει τα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών να μπουν σε διαδικασία εκπαίδευσης. Ουδείς, τουλάχιστον δημόσια το έχει αρνηθεί. Δεν είναι μόνο μία τυπική υποχρέωση που προκύπτει από διεθνείς συμβάσεις. Είναι πολλαπλά ωφέλιμο για τα ίδια τα παιδιά και τις κοινωνίες που ανήκουν ή πρόκειται να ενταχθούν. Δεν επεκτείνω το θέμα στους «μετέχοντες της ελληνικής παιδείας» και το τι μπορεί αυτό να αποδώσει σε μελλοντικό χρόνο ανεξαρτήτως χώρας που θα καταλήξουν τα παιδιά αυτά.
Είναι εύλογη η ανησυχία των γονιών και ευρύτερα της χιακής κοινωνίας για το θέμα; Ναι, είναι. Μέχρι σήμερα όλοι έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την αναξιοπιστία που η κυβέρνηση δρα στο θέμα των προσφύγων και μεταναστών στα νησιά. Προφανώς και ο κάθε γονιός ανησυχεί για το αν μπορούν, και πώς, να τηρηθούν ακόμη και τα ελάχιστα που υπόσχονται. Ο κάθε γονιός που ανησυχεί δεν είναι «ρατσιστής». Ούτε και ο κάθε γονιός που δεν ανησυχεί είναι «προδότης».
Στη διαδικασία που προτείνεται υπάρχουν προβλήματα και αντιφάσεις; Ναι, υπάρχουν αρκετά. Από τη μία πλευρά δεν μπορεί να υπόσχεσαι ότι στην παραμεθόριο δεν θα υπάρξει μόνιμη παραμονή προσφύγων και μεταναστών για λόγους εθνικής ασφάλειας και από την άλλη να μιλάς για ενσωμάτωση στην τοπική κοινωνία. Αντίστροφα, στο χρόνο παραμονής των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στο νησί προφανώς πρέπει να έχουν συμμετοχή σε εκπαίδευση, πολύ περισσότερο όταν ο χρόνος αυτός δεν είναι οι 90 ημέρες, όπως προβλέπεται. Και για αυτό δεν ευθύνονται τα παιδιά, ούτε οι γονείς, ούτε οι εκπαιδευτικοί, αλλά η κάκιστη αντίληψη και η ανικανότητα της κυβέρνησης.
Στο ερώτημα, που θα παρέχεται εκπαίδευση, η αντίληψη δεν μπορεί να είναι «όχι στην αυλή μου, ας πάει στη διπλανή».
Μπορεί να γίνει η εκπαίδευση στη ΒΙΑΛ; Παρότι υπάρχει αυτή η πρόβλεψη σε αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας, οι συνθήκες στη ΒΙΑΛ δεν το επιτρέπουν με όρους αξιοπρέπειας. Η λύση της διασποράς στα σχολεία είναι η καλύτερη για αυτή την αρχική φάση εκμάθησης στοιχειωδών γνώσεων; Κατά τη γνώμη όχι γιατί δεν υπάρχουν οι εγγυήσεις που να διασκεδάζουν την ανησυχία των γονιών. Και για αυτό δεν φταίνε οι γονείς. Για αυτό φταίει η ασυνέπεια και η ανακολουθία της κυβέρνησης για το σοβαρό πρόβλημα του μεταναστευτικού. Παρεμπίπτοντος ειδικά στο θέμα του εμβολιασμού κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί η αντίληψη του «αντιεμβολιαστικού κινήματος», το οποίο το δικό μας Υπουργείο Υγείας με σχετική του εγκύκλιο «κάλυψε», παρά τα παιδιά των προσφύγων και μεταναστών.
Μία πρόταση που θα μπορούσε να δώσει λύση σε αυτή την αρχική φάση θα μπορούσε να είναι η χρήση σχολείου/σχολείων που είναι σε αχρηστία και είναι αρκετά. Ήδη έχουν κατατεθεί προτάσεις για αυτό και δεν έχουν αξιοποιηθεί.
Ποιος θα παρέχει την εκπαίδευση; Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι η όλη διαδικασία περνά μέσα από το Υπουργείο Παιδείας, αν και το ίδιο σε παλαιότερη απόφασή του προέβλεπε εμπλοκή ΜΚΟ. Και προφανώς μετά από όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε ΜΚΟ που δεν έχουν καμίας μορφής πιστοποίηση ή έλεγχο για το τι κάνουν.
Τα προβλήματα δεν λύνονται με κραυγές, ούτε με επιστολές. Δεν λύνονται με «σιγή ιχθύος» όσων θεσμικών ταγών θα έπρεπε να έχουν ήδη λάβει θέση, συμβάλλοντας σε λύση. Δεν λύνονται, πολύ περισσότερο, με χαρακτηρισμούς και διχόνοια, αλλά με διάλογο και συναντίληψη. Οφείλουμε όλοι να διαφυλάξουμε την χιακή κοινωνία από το διχασμό, διαφορετικά το πρόβλημα αύριο δεν θα είναι το μεταναστευτικό, αλλά εμείς οι ίδιοι.
