Αυτοσεβασμός και Αξιοπρέπεια... Γραφικός και Ρακένδυτος...

————————————————————–

Συχνά πυκνά και σε μικρές ώρες συνήθως του εικοσιτετραώρου πριν ακόμη ξημερώσει πλέω σε πελάγη συναισθηματικής περισυλλογής και αυτοκριτικής!
Γνωρίζω πολύ καλά ότι με τα γραπτά μου πολλές φορές ίσως προκαλώ πίκρα και αντιπάθεια ακόμη και σε συγγενείς και φίλους αλλά δεν είναι δυνατόν έφ όσον ως προμετωπίδα έχω ” Όλα στο φως ” να μην γράψω αυτό που συμβαίνει ή αυτό που σκέφτομαι ή όπως το βλέπω από διαφορετική οπτική γωνία από τους συνανθρώπους μου.
Πάντοτε γράφω τα κείμενα μου μετά από οπτικά ή ακουστικά ερεθίσματα που παρουσιάζονται στο διάβα μου!
Βλέποντας σήμερα στο διαδίκτυο την φωτογραφία πρώην υπουργού και βουλευτή με την κορμοστασιά και το ντύσιμο του σαν κουρελής και γραφικός ρακένδυτος μέσα στο ναό της Δημοκρατίας ,την Βουλή των Ελλήνων και αναπολώντας τα παλιά χρόνια της αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού των πολιτικών της παλαιάς κοπής τα πείρα στο κρανίο!

Και αμέσως σκέφτηκα που είσαι Κωνσταντίνε Καραμανλή… Κώστα Μητσοτάκη… Ηλία Ηλιού… ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου που μας ξάφνιασε με την καθιέρωση του Ζιβάγκο αλλά ήταν ντυμένος στην τρίχα με κουστουμιά της τελευταίας μόδας μέχρι που μετά από λίγα χρόνια φόρεσε την γραβάτα και προκαλούσαν δέος και σεβασμό με το παρουσιαστικό τους. Η παροιμία λέει ότι δεν κάνει το ράσο τον παπά.. αλλά η ευγένεια και η καλή συμπεριφορά!

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια αυτό που βλέπαμε και επικρατούσε μέσα στο κοινοβούλιο από ενδυματολογικής απόψεως και από άνδρες και γυναίκες ήταν τελείως αποκαρδιωτικό και εξευτελισμός για τους θεσμούς της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς εν ονόματι της λαϊκής ετυμηγορίας και της δήθεν δημοκρατίας σηκώθηκαν τα πόδια και κτυπούν τα κεφάλια κοινώς λαϊκισμός!
Δυστυχώς επίσης το πρόσωπο που αναφέρεται στην φωτογραφία τυγχάνει να είναι διαπρεπής κατά την λαϊκή ρήση εκπαιδευτικός που διαμορφώνει με την συμπεριφορά του την μόρφωση της νεολαίας!
Σκέτο παράδειγμα προς μίμηση!
Σκέτη απομίμηση αισχίστου είδους!
Μήπως δεν φτάνουν τα οκτώ χιλιάδες ευρώ που λαμβάνουν μισθό για να αγοράσουν ένα κουστουμάκι φτηνιάρικο και μια γραβάτα;
Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 όταν ήμουν πέμπτη και έκτη τάξη στην Εμπορική Σχολή Χίου επειδή ήμουν ο άριστος στα λογιστικά και είχα και πρακτική άσκηση και πείρα από την κλινική Αυγουστή κάθε μήνα με φώναζε ο Κυριάκος Θλιβίτης επιστάτης του Σχολείου κατόπιν υποδείξεως του καθηγητή λογιστικών Αθανασίου Τσιλίμη να γράψω τις καταστάσεις μισθοδοσίας όλων των καθηγητών.
Επίσης όλοι συμμαθήτριες και συμμαθητές θυμούνται ότι ακόμη και οι πρωτοδιόριστοι καθηγητές μέσα στην φτώχεια τους φορούσαν το φτηνό κουστουμάκι με το κολλαριστό πουκάμισο και την γραβάτα!
Θυμάμαι επίσης ότι οι μισθοί όλων των καθηγητών ήταν από 333 έως 575 δραχμές του Διευθυντή και υποδιευθυντή με πάνω από 30 χρόνια υπηρεσία .
Και αναρωτιώμουν γιατί αυτή η μεγάλη αδικία στους μισθούς των εκπαιδευτικών που δουλεύουν έξι μέρες την εβδομάδα και πρωί και απόγευμα πολλές φορές και η κάθε τάξη είχε από 45 έως 60 παιδιά;
Ενώ εγώ ένας μαθητής ακόμη της Εμπορικής Σχολής έπαιρνα στην κλινική Αυγουστή 500 δραχμές μισθό χώρια τα τυχερά που είχα!
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ψυχή αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό;
Και όμως είχαν…. γι’αυτό τους σεβόμαστε και τους εκτιμούσαμε!
Ενώ βλέπουμε σήμερα που λαμβάνουν παχυλούς μισθούς και δουλεύουν…εκεί γύρω στις εκατό με εκατόν είκοσι μέρες τον χρόνο παρασύρονται από τους κουλτουριάρηδες πολιτικάντηδες συνδικαλιστές και προβαίνουν σε συνεχείς στάσεις εργασίας και απεργιακές κινητοποιήσεις και μόνο απαιτήσεις έχουν και προβάλλουν καθημερινά.
Όσο για το σουλούπι και το ντύσιμο τους, το αφήνω ασχολίαστο γιατί εάν αρχίσω από τα γένια τις μαλλούρες και το κακέκτυπο ντύσιμο με τα σχισμένα τζίν και τις πλερέζες θα πρέπει να γράψω σελίδες!
Ίσως οι γραφικές φιγούρες του τόπου μας να ήταν καλύτερα ντυμένοι όσο μεθυσμένοι και αν ήταν!
Δεν θέλω οι φίλοι μου εκπαιδευτικοί να θυμώσουν μαζί μου γιατί αναφέρθηκα και αναφέρομαι στους κουλτουριάρηδες πολιτικάντηδες συνδικαλιστές που τους βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές!
Πάντοτε σεβόμουνα και τους δασκάλους και τους καθηγητές μου και τρέφω τα καλύτερα αισθήματα και συναισθήματα γι αυτούς και κάνω αναφορά και μνεία στο όνομα τους! Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η Μνήμη σ’ όλους!