ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ Έλενας Μαυροειδή Τα μονοπάτια της σιωπής.

 

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.

 

Για ποια Ιθάκη μου μιλάς τώρα πιά, με κόντρα τον καιρό…

Είναι ο  τελευταίος στίχος της Έλενας στο ποίημα της ‘Η μοναξιά του ποιητή’…. Μοναξιά που ίσως η ίδια την επιζητούσε στην πολύχρονη ποιητική διαδρομή της μέχρι σήμερα που αποφάσισε να κυκλοφορήσει την πρώτη της ποιητική συλλογή. Κι όταν λέω μοναξιά εννοώ την ποιοτική-πνευματική μοναξιά που αποζητάει ο δημιουργός για να συγγράψει ή να εμπνευστεί.

Σπάει λοιπόν, η Έλενα Μαυροειδή την ‘μοναξιά’ της για να μας παρουσιάσει δείγμα της δουλειάς της σε αυτήν την πρώτη ποιητική της συλλογή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άγνωστη στον κύκλο των ποιητών εφόσον έχει συμμετάσχει σε ποιητικές ανθολογίες κι έχει αποσπάσει βραβεία με τους στίχους της. Η πλατύτερη όμως γνωριμία της με το αναγνωστικό κοινό θα γίνει μέσω αυτής της συλλογής της -δείγμα ωριμότητας της ποιήτριας .

Καθώς η ομίχλη πλησιάζει

σβήνεται απ’ τα μάτια μου

ό,τι όμορφο είχα αντικρίσει, εσένα…(ποίημα …εδώ…).

Ρομαντική η ποιήτρια μας; ή συνεχιστής της Σχολής Ρομαντισμού των αρχών του 19ου αιώνα; Αρκετοί που δεν γνωρίζουν και πολλά από ποίηση ακούγοντας Ρομαντισμός νομίζουν ότι θα διαβάσουν… αισθηματικά στιχάκια. Δεν ισχύει ,δεδομένου ότι το κίνημα του Ρομαντισμού –που προηγήθηκε του συμβολισμού-, ήρθε στη χώρα μας σε μία εποχή φτώχειας, πολέμων και κοινωνικών ανακατατάξεων να καλύψει στην εποχή του, την ανάγκη του ανθρώπου για αυτοσυντήρηση και διατήρηση του εγώ, ώστε αυτό να μην συνθλιβεί τελειωτικά από τις έξωθεν συνθήκες. Ο Ρομαντισμός δεν ήταν παρά αντίπαλον δέος στην σκληρή πραγματικότητα των κοινωνικών επαναστάσεων, του αίματος, των ανακατατάξεων παντού.

Ότι ακριβώς βιώνει μετά από έναν αιώνα και πάλι η ανθρωπότητα.Έρωτας, θάνατος ή χωρισμός, εξιδανίκευση υμνητική ως προς την φύση, ως προς το αντίπαλο φύλο, ως προς σχεδόν τα πάντα στης θεματολογία του κινήματος.Ταυτόχρονα; άκρατος πεσιμισμός, βαθιά θλίψη και μελαγχολία.

Πέφτω κάθε μέρα πιο πολύ,

στην απουσία σου ακροβατώ,

γιατί δεν ακούω την φωνή σου,

γιατί όλα σιωπούν,γιατί όλα πονούν,

κι όμως υπάρχεις παντού…(Άτιτλο 25).

Στους στίχους της Έλενας συναντάμε ρεμβασμό, αέναο και αδιάλειπτο ύμνο προς τη φύση με αισθαντικότητα όλα αυτά στοιχεία του ρομαντισμού ,σχολή που πολλοί την θεωρούν ξεπερασμένη μόνο που η χρήση της γλώσσας της εποχής μας από την ποιήτρια την καθιστά λίαν επίκαιρη.

Πως γίνονται αιώνες οι στιγμές,

σαν την καρδιά αγκαλιάζει η σιωπή

και κλείνει μέσα της βαθιά μελαγχολία. (Άτιτλο 38).

Πολυτάλαντη η Ε.Μ., υπηρετεί εξαιρετικά την ποίηση χρησιμοποιώντας μεν  σχήματα που προυπήρχαν αλλά που μίλησαν στην ψυχή της. Τα χρησιμοποιεί δε με τόσο άρτιο τρόπο που κάνει τους αναγνώστες της συμμετόχους στο έργο της.

Με δυο λόγια, η Έλενα με την θεματολογία της και την σύγχρονη γραφή της είναι μία ακέραιος εκφράστρια της εποχής μας.

Έλενα Μαυροειδή.

Τα μονοπάτια της ψυχής.

Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ./ Οκτώβριος 2020. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Κριτικό σημείωμα.

Τασσώ Γαΐλα

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.

 

 

.

 

 

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.