Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Θα γίνω ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ
εις τα βουνά θα τρέχω,
την άθλια ζωή μου
άλλο δεν την αντέχω.
Σε κάμπους, πεδιάδες,
σ ΄ απάτητες κορφές,
μακριά απ ΄ τους ανθρώπους
κι από τις συμφορές.
Στα κάστρα καβαλάρης
θ ΄ ανέβω να νικήσω
και τις ψηλές κορφές τους
θα πάω να κατακτήσω,
Με τον γαϊδουράκο
το φίλο τον πιστό,
ψηλά θ ΄ αναζητήσω
τον ίδιο Το Χριστό.
Ζυμωμένοι μαζί
με Αγάπη και μίσος
θα ρωτούν όλοι αυτοί
αν νικήσαμε ίσως.
Πεφταστέρι χρυσό
στο ουράνιο θόλος
ο χρυσός ουρανός
μας χαρίστηκε όλος.
