Τελικά, το «βρε, λες;», με το οποίο άρχιζα και τελείωνα το τελευταίο χρονογράφημα, δεν ήταν εντελώς… αθώο. Αλλού είχε πάει, βέβαια, τότε το μυαλό μου, όμως το απόγευμα της ίδιας μέρας, ήταν Πέμπτη, χτύπησε καμπανάκι, εκεί που πήγαινα να το ξεχάσω. Μια βόλτα, και μάλιστα μικρή, στο λιμανάκι ήταν αρκετή για να καταλάβω ότι κάτι δεν πάει καλά. Με δυσκολία τραβούσα τα πόδια μου, που δεν (με) πήγαιναν ενώ την ώρα που πήγα να μιλήσω στη γυναίκα μου άρχισα να λαχανιάζω… Και, φυσικά, δε λαχανιάζεις στα καλά καθούμενα…
Το πράγμα είναι σοβαρό, σκέφτηκα και τηλεφώνησα στην Κωνσταντίνα Τσιλίμη για ένα ραντεβού την επομένη και είπα να κατέβω να κάνω και μια ακτινογραφία αφού θα χρειαζόταν… Πηγαίνοντας για τη χώρα να σου, στο κινητό, ο πατέρας της ο Νίκος, φύλακας άγγελος από παλιά. Να πας στο νοσοκομείο με συμβούλεψε… «Ρε Νίκο εκεί θα γίνεται χαμός» του αντέτεινα «να πάω να τους φορτωθώ κι εγώ; Να πάω στον Ντόσκα;». Τελικά έκανα την ακτινογραφία, πήγα και στον Παναγιώτη. Τον είδα ανήσυχο μετά το καρδιογράφημα και τη ματιά που έριξε στην ακτινογραφία… «Παίρνω τηλέφωνο τον εφημερεύοντα στο νοσοκομείο» που είπε και σε λίγα λεπτά περνούσα την πόρτα των επειγόντων…
Ε, τα επόμενα τα φαντάζεστε… Εξετάσεις, καρδιογραφήματα, ακτίνες και φιλοξενία στην Καρδιολογική, την κλινική κόσμημα του νοσοκομείου μας… Τέσσερις μέρες, με πέρασαν από «κόσκινο», με αποκλεισμένα τον κόβιντ και την κακοήθεια που ήταν και τα πιο σοβαρά, εδώ που τα λέμε. Τέσσερις μέρες νοσοκομειακές με εξαιρετική ιατρική περίθαλψη και φροντίδα αλλά και με περισσό ενδιαφέρον. Από μια ιατρική ομάδα που είναι παράδειγμα προς μίμηση, για την οποία όμως θα επανέλθω…
Και επειδή δεν είναι καθόλου ευχάριστο να είσαι σε ένα κρεβάτι, έχοντας «κολλημένα» στο σώμα σου όλα τα συμπαρομαρτούντα. Και επειδή διανύουμε δύσκολες και πονηρές εποχές, σας ικετεύω: ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ! Δεν είναι καθόλου ωραίο να είσαι «φυλακισμένος» σε ένα δωμάτιο βλέποντας μια θαλασσιά απόχρωση στον τοίχο και μια πινακίδα που λέει ότι το νοσοκομείο δεν έχει καμία ευθύνη για την απώλεια των πραγμάτων σας. Παρόλο που όλα τα ενδονοσοκομειακά τμήματα λειτουργούν άψογα και θα έχω να το λέω. Αδέρφια είμαστε τυχεροί που έχουμε αυτό το νοσοκομείο, έστω και αν υπάρχουν και κάποιοι που μπορεί να γκρινιάζουν.
Τελικά θα κάνω ακόμα κάποιες εξετάσεις και ελπίζω και εύχομαι να μην υπάρχει πρόβλημα. Όσον αφορά τη δική σας αγάπη, πραγματικά, με εξέπληξε και με συγκίνησε. Σας ευχαριστώ θερμά!
