Γράφει η Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Η ιερότητα της ύπαρξης του ανθρώπου νομοτελειακά είναι συμπαντική. Η ανθρώπινη ψυχή που πρέπει να τείνει στο θείο χωράει όμως πολύ νερό . Πόσους ατελείς ανθρώπους γνωρίζουμε που απέχουν από το μυαλό της αλήθειας της ζωής. Οι συγκυρίες οι αντικειμενικές και οι προσωπικές διαμορφώνουν το ον.. την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. Η πραγματικότητα είναι ότι πιο δύσκολο να ξεπεράσεις. Πρέπει να σταθούμε αντιμέτωποι στην ευκολία της δήθεν καλής συμπεριφοράς, των δήθεν ευπρεπών επιρροών με μεγάλα Όχι. Πηδάμε τα σκαλιά της ζωής με δυσκολία, αντιμετωπίζουμε τους φράχτες με πείσμα. Τα όνειρα μας ρίχνουν τόξα και σημαδεύουν την ψυχή μας. Κυριαρχούμε στον εαυτό μας, επιλέγουμε την ανηφοριά. Γιατί έτσι θα δούμε με καθάρια ματιά τη θάλασσα που μας γνέφει να ταξιδέψουμε μαζί της με ταξιδευτές τις δυσκολίες και τα όνειρα. Αυτά που θα πάμε παντού για να αλλάξει ο κόσμος μας, για να γίνει το φαίνεσθαι .. είναι . ..για ξημερώσει στο σύμπαν μια λαμπρή μέρα.. για να κατακτήσουμε κορυφές όπως η καλοσύνη και η αγάπη.. για να σαλπίσουν οι Τρίτωνες πανηγυριώτικα τραγούδια χαράς.. σαν αντικρύσουμε το λιμάνι μας.. την ίδια τη ζωή ..μια ελπιδοφόρα Καλημέρα σε όλους σας…
Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Συγγραφέας-ποιήτρια.
