Η ομιλία του Κωνσταντίνου Καρατζά, αντιπροσώπου της ΔΑΚΕ Καθηγητών Χίου στο 19ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι, σας καλημερίζω εκ μέρους των εκπαιδευτικών των ακριτικών μας νησιών της Χίου, των ηρωικών Ψαρών και των Οινουσσών

Η 21η Μαΐου του 2019, ημέρα της εορτής, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, υπήρξε μια μέρα ιστορική για την ΔΑΚΕ Καθηγητών Χίου & Συνεργαζομένους, καθώς η παράταξή μας εξέλεξε μετά από δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια αντιπρόσωπο σε Συνέδριο της ΟΛΜΕ (έχει κατά το παρελθόν εκλέξει μόλις άλλες δύο φορές αντιπρόσωπο, το 1993 τον Ιωάννη Γαϊσίδη και το 2005 την Ρόη Χαλλιορή – Νύκτα). Ήταν, ουσιαστικά, το επιστέγασμα του εδώ και έξι χρόνια καθημερινού μας αγώνα για τον κλάδο κι όλους ανεξαιρέτως τους εκπαιδευτικούς, του μόχθου μας για ένα δυνατό σύγχρονο δημόσιο σχολείο. Επιπλέον, η πανελλαδική πρωτιά της παράταξής της ΔΑΚΕ Καθηγητών Δ.Ε. είναι ένα μήνυμα των συναδέλφων στην ολίγων ακόμα ημερών κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο εκπαιδευτικός κόσμος δεν αντέχει άλλους πειραματισμούς κι ότι «το Γκρίζο δεν του ταιριάζει».

Αναλυτικότερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ισχυρίζεται ότι η χώρα εξήλθε από τα μνημόνια κι εν μέσω αναμονής δικαστικών αποφάσεων, δεν επανέφερε ποτέ με πολιτική της απόφαση τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και το επίδομα αδείας. Μπήκε, έτσι, κι εκείνη στο κάδρο των κυβερνήσεων της τελευταίας οκταετίας, οι οποίες με τα μέτρα μειώσεων μισθών που έλαβαν κατάντησαν εμάς τους εκπαιδευτικούς στο να είμαστε οι χειρότερα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτό, που ζητάμε σαν παράταξη από την εκάστοτε κυβέρνηση είναι να επιδιώκει πρωτίστως την οικονομική και κοινωνική αναβάθμιση του Έλληνα εκπαιδευτικού και όλα τα υπόλοιπα περί αξιολόγησης να έπονται.

Ως προς το συνταξιοδοτικό, μετά την ψήφιση του γεμάτου αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις Νόμου Κατρούγκαλου, η περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας αφυπηρέτησης και η περαιτέρω μείωση των συντάξεων είναι πλέον γεγονός. Πολλοί συνάδελφοι, για να αποφύγουν τις χαμηλές σε σχέση με τον μηνιαίο μισθό τους συντάξεις και επιδιώκοντας αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης, είναι πιθανό να παραμένουν στην τάξη μέχρι τα 67 τους χρόνια. Με τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ 65χρονοι εκπαιδευτικοί θα καλούνται να διδάξουν τα εγγόνια τους, κάτι που είναι παντελώς αντιπαιδαγωγικό-αντιπαιδαγωγικό. Ως παράταξη απαιτούμε την αναγνώριση της ιδιαιτερότητας του εκπαιδευτικού επαγγέλματος, την πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας και το 60ο έτος της ηλικίας και, φυσικά, αξιοπρεπείς συντάξεις για τους εκπαιδευτικούς.

Όσον αφορά το ζήτημα της ασφαλιστικής μας κάλυψης, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ιατρική περίθαλψη για τον εκπαιδευτικό κόσμο, παρά τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουμε μηνιαίως. Οι εκπαιδευτικοί υποχρεωνόμαστε να πληρώνουμε τους περισσότερους ιατρούς που επισκεπτόμαστε. Ταυτόχρονα, τα φάρμακα έχουν ακριβύνει και η συμμετοχή στη φαρμακευτική περίθαλψη έχει αυξηθεί. Η κατάσταση στα κρατικά νοσοκομεία δεν είναι στα καλύτερά της. Συνέπεια όλων των παραπάνω είναι να κάνουμε τον σταυρό μας μην τυχόν και ασθενήσουμε βαριά. Απαιτούμε, επομένως, την πλήρη ιατρική, φαρμακευτική και νοσηλευτική κάλυψη όλων ανεξαιρέτως των εκπαιδευτικών.

Ως προς το φλέγον ζήτημα των μόνιμων διορισμών απαιτούμε απ’ όλα τα κόμματα να ενσκήψουν με τη δέουσα σοβαρότητα πάνω στο υπαρκτό πρόβλημα που ταλανίζει το δημόσιο σχολείο τα τελευταία χρόνια και λέγεται πραγματικά κενά σε μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Να πάψουν να διαγωνίζονται το ένα το άλλο ως προς τις προεκλογικές εξαγγελίες για μόνιμους διορισμούς. Εδώ και τώρα να καταλήξουν σε συνεννόηση με την εκπαιδευτική κοινότητα σ’ ένα όσο γίνεται πιο δίκαιο σύστημα διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών, που πρωτίστως θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη την προϋπηρεσία των χιλιάδων συναδέλφων μας αναπληρωτών, που έχουν περιπλανηθεί σ’ όλη την Ελλάδα και δεν θα τους πετάει σαν στυμμένες λεμονόκουπες υπηρετώντας λογικές ανακύκλωσης της ανεργίας, που τόσο ανθούν στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Θα δίνει, ωστόσο, ταυτόχρονα και την δυνατότητα διορισμού και σε κάποιον που μόλις έχει αποφοιτήσει απ’ τη σχολή του. Να πάψουν, επιτέλους, να κυριαρχούν οι λογικές του αέναου κυνηγιού προσόντων που υπηρετούν χρησιμοθηρικές λογικές και μόνο και δεν αγγίζουν την ουσία της εκπαιδευτικής πράξης. Τα κενά σε μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό στα ακριτικά μας νησιά του Βορείου Αιγαίου είναι μεγάλα και υπαρκτά και δεν μπορούν κάθε χρόνο να καλύπτονται με αναπληρωτές συναδέλφους. Δεν μπορεί για παράδειγμα το πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα της Πληροφορικής στα Ψαρά, που βρίσκονται στην κυριολεξία στη μέση του Αιγαίου, να ξεκινά να διδάσκεται τον Δεκέμβριο!!!!!!! Και, φυσικά, χαιρετίζουμε την, μετά από πολλά χρόνια προσμονής των συναδέλφων, έναρξη των διαδικασιών για μόνιμους διορισμούς στην Ειδική Αγωγή, έχοντας, βέβαια, τις ενστάσεις μας ως προς το προσοντολόγιο, και θεωρούμε δεδομένο ότι η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, θα τις ολοκληρώσει!!!!!!!!

Υπάρχουν, απ’ την άλλη πλευρά και δεκάδες συνάδελφοι, που έχουν ξεχαστεί από το Υπουργείο εδώ και δέκα και πλέον χρόνια στα ακριτικά μας νησιά στερούμενοι του δικαιώματος στη μετάθεση. Οι περισσότεροι δε εξ’ αυτών παίρνουν κάθε χρόνο απόσπαση στα μέρη τους ή κοντά σ’ αυτά. Κάποιοι δε εξ’ αυτών εξαναγκάζονται να παίρνουν άδειες άνευ αποδοχών. Θα έρθει άραγε κάποια κυβέρνηση, που θα ‘’ξεκολλήσει’’ αυτούς τους συναδέλφους απ’ τα νησιά μας και θα τους επανενώσει με τις οικογένειές τους;

Ως παράταξη πιστεύουμε σε μία αναβαθμισμένη Τεχνική – Επαγγελματική Εκπαίδευση, μέσα στη Λυκειακή Βαθμίδα, σ’ ένα Τεχνικό Λύκειο, ισότιμο του Γενικού, σ’ ένα Τεχνικό Σχολείο που θα δίνει πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους του. Απαιτούμε, επίσης, την καθιέρωση της μαθητείας σε όλους τους τομείς και τις ειδικότητες και για όλους τους μαθητές που το επιθυμούν. Και, φυσικά, η μαθητεία να ανοιχτεί και στον ιδιωτικό τομέα κι όχι μόνο σε φορείς του δημοσίου.

Ωστόσο, κάθε Σεπτέμβρη τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε με το πλέον απαξιωτικό – μειωτικό τρόπο την Επαγγελματική Εκπαίδευση των ακριτικών μας νησιών ως προς το ζήτημα της έγκρισης από το Υπουργείο Παιδείας των ολιγομελών τμημάτων ΕΠΑΛ κρατώντας σε ομηρεία – αγωνία μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την έναρξη των μαθημάτων. Συνεχίζεται, δυστυχώς, κάθε χρόνο η ίδια τακτική σκοπιμότητας από το Υπουργείο Παιδείας. Διαχρονική και εγγυημένη!! «Από τον Άννα στον Καϊάφα», δηλαδή από τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης στον Υπουργό Παιδείας και τούμπαλιν. Ο Υπουργός Παιδείας κατόπιν «ενεργειών τοπικών παραγόντων και των κυβερνητικών βουλευτών» θα αποφασίσει!!!!! Το μικροπολιτικό όφελος πάνω απ’ όλα!!!!! Ως ΔΑΚΕ Καθηγητών Χίου & Συνεργαζόμενοι καλούμε τόσο τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας, όσο κι εκείνους που υπηρετούν τέτοιου είδους τακτικές και πολιτικές να εφαρμόσουν επιτέλους τις διαχρονικές θέσεις του κλάδου για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για κάθε μαθητή. Για το δικαίωμα επιλογής κάθε μαθητή να σπουδάσει αυτό που επιθυμεί στον τόπο που ζει, και εν προκειμένω στον ακριτικό. Για το δικαίωμα του εκπαιδευτικού να ασκεί το λειτούργημά του με αξιοπρέπεια, με ασφάλεια και χωρίς ανατροπές στις εργασιακές του σχέσεις.

Ως προς το ζήτημα της εκπαίδευσης των παιδιών των προσφύγων και των μεταναστών, που οι πολιτικές της κυβέρνησης και της ευρωπαϊκής ένωσης τους έχουν εγκλωβίσει στα νησιά του Βορείου Αιγαίου  με τις συνθήκες διαβίωσης στα χοτ-σποτς να προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια η θέση μας ως ΔΑΚΕ Καθηγητών Χίου & Συνεργαζόμενοι έχοντας εκπαιδευτικά ελατήρια είναι ξεκάθαρα υπέρ της πρόσβασης αυτών των παιδιών στην δημόσια εκπαίδευση για όσο καιρό θα παραμείνουν στη χώρα μας, για όσον καιρό θα παραμείνουν στα νησιά μας. Να γίνει, όμως, σωστά και, όπως πρέπει, η εκπαίδευση αυτών των παιδιών. Μια εκπαίδευση, που δεν θα στοχεύει στην κατασπατάληση απλώς ευρωπαϊκών κονδυλίων, στη δημιουργία μειονοτήτων στην πατρίδα μας και στην αλλαγή της φυσιογνωμίας – ιδιοπροσωπίας του ελληνικού σχολείου χρησιμοποιώντας κάποιοι αυτά τα παιδιά παρά τη θέλησή τους για να επιτύχουν τους χρόνιους μύχιους πόθους τους (κατάργηση πρωινής προσευχής, κατέβασμα εικόνων, αλλοίωση περιεχομένου μαθημάτων κ.ά.), αλλά θα επιδιώκει την ομαλή ένταξη των παιδιών εκείνων που θα παραμείνουν ως φαίνεται (ως επι το πλείστον παρά τη θέλησή τους) στην πατρίδα μας και δεν θα τα γκετοποιεί. Στη Χίο, ήδη λειτουργούν εκπαιδευτικές δομές ΔΥΕΠ και ΖΕΠ για τα προσφυγόπουλα – μεταναστόπουλα, και ορθώς έγιναν, γιατί πρωτίστως δίνεται η δυνατότητα να αλλάζουν παραστάσεις για κάποιες ώρες τα παιδιά από την σκληρή καθημερινότητα τους στα χοτ-σποτς. Ωστόσο, είδαμε τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό στο ΔΥΕΠ να καλύπτονται την άνοιξη και στο ΖΕΠ τον Νοέμβριο, γιατί το Υπουργείο στον προγραμματισμό του έχει βάλει την κάλυψή τους με εκπαιδευτικούς μειωμένου ωραρίου. Κατά τ’ άλλα ‘’σκίζει τα ιμάτιά του’’ για την εκπαίδευση των προσφύγοπουλων – μεταναστόπουλων. Ακόμα, περιμένουμε, επίσης, κάποια απ’ τις ΜΚΟ, που εγγράφουν παιδιά που μένουν εκτός καταυλισμών σε ΖΕΠ, να διαμαρτυρηθούν στα ΜΜΕ για το γεγονός ότι πέρσι το κενό Φιλολόγου σε ΖΕΠ καλύφθηκε τον Μάϊο (είναι πολλά τα λεφτά Άρη!!!). Φυσικά, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου θεωρούμε ότι για λόγους εθνικής ασφαλείας (Ερντογάν) δεν πρέπει να μείνει μόνιμα κανείς πρόσφυγας και μετανάστης. Κι, επίσης, αν οι διαδικασίες απεγκλωβισμού των προσφύγων ‘’έτρεχαν’’, όπως θα έπρεπε, δεν θα συζητούσαμε καν σήμερα για εκπαίδευση προσφυγόπουλων – μεταναστόπουλων στα νησιά μας.

Τέλος, ως Θεολόγος Καθηγητής θα κλείσω την τοποθέτησή μου με μια αναφορά στο ζήτημα των Θρησκευτικών. Ως εκπαιδευτικός Θεολόγος εδώ και έντεκα χρόνια στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου θεωρώ ότι δεν υπάρχει Θεολόγος Καθηγητής στα Γυμνάσια/Λύκεια ή Δάσκαλος στα Δημοτικά Σχολεία της Χώρας μας, ο οποίος μπαίνει μέσα στην τάξη για να κάνει κατήχηση. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε κατήχηση. Αυτό θεωρώ ότι είναι ‘’δουλειά’’ – υποχρέωση της Εκκλησίας προς τα βαπτισμένα μέλη της την Κυριακή στα κατηχητικά σχολεία (αυτό, φυσικά, αφορά και τις λοιπές θρησκευτικές κονότητες). Άλλο το κατηχητικό της Κυριακής και άλλο το μάθημα που κάνουμε εμείς στην τάξη. Άλλωστε, η πίστη είναι πρωτίστως βίωμα, το οποίο, φυσικά, και δεν μπορεί να διαμορφωθεί μέσα σε μια σχολική τάξη. Δεν μας έβαλαν, επίσης, πιστόμετρα για να διοριστούμε στη δημόσια εκπαίδευση. Οι μαθητές, μάλιστα, δεν θέλουν ο Θεολόγος Καθηγητής τους να μπαίνει στην τάξη με σκοπό να τους κατηχήσει, να τους επιβάλλει κάτι. Απαιτούν να εκφράζονται ελεύθερα για ένα ζήτημα π.χ αμβλώσεις και απεχθάνονται τις ‘’έτοιμες συνταγές’’. Βασικοί στόχοι του μαθήματος θεωρώ ότι πρέπει να είναι η καλλιέργεια προβληματισμού των μαθητών πάνω σε υπαρξιακά ζητήματα και η όσο το δυνατόν πιο πλήρης ενημέρωσή – γραμματισμός τους με σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους για τις θρησκευτικές παραδόσεις του τόπου μας (πρωτίστως, φυσικά, της Ορθοδοξίας) και του πλανήτη γενικότερα. Επουδενί δεν πρέπει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να επιτρέψει να αφεθεί το παιδί να πληροφορηθεί για το θρησκευτικό φαινόμενο από το διαδίκτυο και τους φανατικούς, γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποκτήσει παρωπίδες, να το μάθει στραβά, να καλλιεργηθεί μέσα του η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός απέναντι στο γείτονά του, το συμμαθητή του κ. ά. Γι’ όλους τους παραπάνω λόγους πιστεύω σ’ ένα μάθημα Θρησκευτικών υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές, ένα μάθημα που να έχει πρωτίστως θεολογικό χαρακτήρα, που θα ενώνει τους μαθητές διαφορετικών θρησκειών και δεν θα τους διαχωρίζει, όπως στη Γερμανία για παράδειγμα. Ένα μάθημα στο οποίο τον πρώτο λόγο θα έχει το Υπουργείο Παιδείας κι όχι οι θρησκευτικές κοινότητες, των οποίων οι μεταξύ τους κόντρες και με τα κόμματα θα πρέπει να μένουν εκτός σχολείου και να μην επηρεάζουν την εργασιακή ειρήνη των εκπαιδευτικών Θεολόγων.

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.