Μια φίλη νόσησε από covid. Καθηγήτρια σε δύο σχολεία. Πήρε τον ΕΟΔΥ.
-Να απευθυνθείτε στον παθολόγο σας, είπε η φωνή απ’ το τηλέφωνο.
Κάτι πήγε να ρωτήσει η ασθενής…
-Όχι πολλές ερωτήσεις, κυρία μου, περιμένουν κι άλλοι.
Καμία συμβουλή, καμία ιχνηλάτηση επαφών.
Μετά από δυο μέρες κτυπάει το τηλέφωνο:
-Η κυρία τάδε;
-Μάλιστα, απαντά η φίλη.
-Σας τηλεφωνούμε από τον ΕΟΔΥ. Έχετε (!!!) covid.
-Μα αυτό το ξέρω. Άλλωστε εγώ σας πήρα και σας το είπα. Δεν θα μου πείτε τι να κάνω;
-Εμείς μόνο αυτό έχουμε να σας πούμε. Τα υπόλοιπα η Πολιτική Προστασία. Αυτοί ξέρουν.
Την άλλη μέρα ξαναχτυπά το τηλέφωνο:
-Η κυρία τάδε;
-Μάλιστα.
-Απ’ την Πολιτική Προστασία.
Ρωτάει πότε έκανε διάγνωση και τι δουλειά κάνει. Υποτίθεται πως σημείωσε τα σχολεία.
-Την ενδέκατη μέρα βγαίνετε και κάνετε τη ζωή σας.
-Δηλαδή έτσι, χωρίς τεστ;
-Σας είπα, βγαίνετε και κάνετε τη ζωή σας. Άμα θέλετε κάντε και τεστ.
-Πάω στο σχολείο;
-Βεβαίως! Κάνετε ό,τι και πριν.
-Κι ο γιος μου;
-Από την 14η μέρα βγαίνει κι εκείνος.
-Εγώ απ’ την 11η κι αυτός απ’ την 14η;
-Τι να σας πω, ας βγει κι αυτός από την 11η…
Στέλιος Κανάκης.
Συγγραφέας- Καθηγητής Μ.Ε.
