Είναι φανερό πως το καλοκαίρι «έχει μπει για τα καλά» και ο Καταρράκτης ζει ή θα έπρεπε να ζει σύμφωνα με κάποιους ιθύνοντες την περίοδο του ’50 ή ’60 όταν οι άνθρωποι των χωριών «συγκατοικούσαν» με τα…ζώα (τα τετράποδα δηλαδή). Γατί πείτε μου _αν έχετε το Θεό σας_ μια και τότε δεν είχαμε ομπρέλες στην παραλία, δεν θα έπρεπε να έχουμε και σήμερα. Μη μου πείτε πως έχει στη μια πλευρά του χωριού, όπως έχει και ράμπα, αυτός είναι λόγος να πηγαίνουμε στο άλλοτε…Λιμάνι να κάνουμε μπάνιο και όχι στην Κουκούλα όπου ζει το μισό και περισσότερο χωριό.
Είναι λοιπόν φανερό πως αν γίνεται κάτι, δεν θέλω να πιστέψω πως γίνεται σκόπιμα, πάντως είναι ολοφάνερο πως η πλευρά αυτή του χωριού έχει εγκαταλειφθεί αφού η ράμπα που υπήρχε πέρσι για να μπορούμε να πηγαίνουμε στη θάλασσα, δεν την έβγαλαν το χειμώνα με αποτέλεσμα να σκουριάσει και να γίνει επικίνδυνη.
Πιστεύω πως είναι τουλάχιστο παραλογισμός και όχι βέβαια πρόβλημα…βράχων, που αν δεν πρωτοστατούσε κάποιος ιδιώτης δεν θα υπήρχε καθόλου δρόμος από την πλευρά αυτή του χωριού. Ας μην αναφέρουμε το σπάσιμο του κράσπεδου και την καθίζηση του εδάφους…
Τέλος, έχω την εντύπωση πως: «λεφτά υπάρχουν» όμως δεν διαχειρίζονται σωστά, και γι’ αυτό τα προβλήματα θα παραμένουν και οι κάτοικοι θα ταλαιπωρούνται, ή θα ακούνε φαιδρές δικαιολογίες, σαν αυτή που μου είπε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Καραμανής όταν του είπα ότι για τα έργα συμβάλουμε κι εμείς αφού πληρώνουμε δημοτικά τέλη. Και για να μην μένετε με την απορία η απάντηση- δικαιολογία ήταν: «σιγά τα πολλά που πληρώνετε»!!
Καταλήγω λοιπόν και επισημαίνω πως, με τέτοια λογική όχι μόνο δεν θα πάμε μπροστά, αλλά θα γυρίσουμε στη δεκαετία του ‘50 και του ‘60.
Ιωάννα Ναυπλιώτη
