Οινούσσες. Περπατώντας στην παλιά γειτονιά…

 

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.

Οινούσσες, συστάδα 9 νησιών με κατοικημένο μόνο ένα -το μεγαλύτερο-, και σε απόσταση μόλις 2 χιλιομέτρων βορειοανατολικά της Χίου.

Πριν μπούμε στο λιμάνι θα συναντήσουμε την γοργόνα το χάλκινο 5μετρο άγαλμα της Αιγνουσιώτισσας γλύπτριας Μαίρης Παπακωνσταντίνου, θα κατεβούμε από το καραβάκι σε μία όμορφη προκυμαία και μπροστά μας παρατηρούμε απίθανης ομορφιάς αρχοντικά, κατοικίες ως επί το πλείστον εφοπλιστών. Εμείς όμως στον σημερινό μας περίπατο στις γραφικές Οινούσσες που ήταν κατοικημένες από τα αρχαία χρόνια και μία εκδοχή υποστηρίζει ότι το όνομα της προέρχεται από την παραγωγή στα αρχαία χρόνια έξοχου οίνου, εμείς δεν θα βολτάρουμε με τον φακό της κυρίας Στέλλας Μορφούλη στα αξιοθέατα του νησιού αλλά σε κάτι μη προβαλλόμενο …

 

 

 

Η παλιά γειτονιά…

8 μόλις χιλιόμετρα χωρίζουν τα νησάκια των Οινουσσών από τα απέναντι Τουρκικά παράλια κι εδώ στις Οινούσσες είναι που θα φτάσουν το 1922  κυνηγημένοι από τους Οθωμανούς Τούρκους χιλιάδες Μικρασιάτες πρόσφυγες στον ξερηζωμό της Μικράς Ασίας.

-Και οι παππούδες μου κ. Γαΐλα, από την πλευρά της μητέρας μου αλλά και από την πλευρά του πατέρα μου ήταν Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Η γειτονιά όμως που σας φωτογράφισα δεν είναι η προσφυγική αλλά μια γειτονιά με σπίτια καπεταναίων και αρκετά μικρότερα που τα νοίκιαζαν σε ανθρώπους όπως ο παππούς κι η γιαγιά μου. Ο παππούς μου λεγόταν Γιάννης Κουτσουδάκης Πουρπούρης- το Τσουκλι -, έτσι τον γνώριζαν όλοι εδώ και τον αγαπούσαν πάρα πολύ.Ήταν από τους πρώτους μουσικούς λαουτιέρηδες που ήρθαν από απέναντι.Και, η γιαγιά Παγώνα Κουτσουδάκη το γένος Ορφανού. Σήμερα δυστυχώς σ’ αυτή τη γειτονιά κυριαρχεί η εγκατάλειψη, η απουσία. Όμως μου αρέσει να κάνω αυτή τη διαδρομή παρόλο που οι αναμνήσεις είναι γλυκόπικρες…

 

 

 

<Ακόμα βλέπω την γιαγιά στο κεφαλόσκαλο του σπιτιού…

Την θεία την Μαρκέλλα την “Πραματείενα” να προβάλλει απο την γειτονική πόρτα, και απέναντι απο το σπίτι της η Κερά Καλλιόπη η Στεφανιούδενα… που φάνταζε τεράστια στα παιδικά μάτια μας όπως τεράστια ήταν και η αγάπη της για εμάς..

Όλη η γειτονιά στο πόδι όταν πηγαίναμε εκεί!

Αγαπημένη γειτονιά!!!!

Με την τεράστια συκαμινιά (που δεν υπάρχει πια) να γίνεται ο ίσκιος του απογευματινού καφέ τα καλοκαίρια!

Προχωρώντας …. το παλιό ιατρείο και το σπίτι του θείου του Σωκράτη του ” Φισάγκο” …. μετά η θεία Ματρώνα με τα κορίτσια,

..η θεία Αγλαϊα με την Καλλιόπη , η Κερά Μαρία στου “Πούθου ” …. Η θεία η Δημητρία, η Θεία Πόπη του Κατσούνη, και εμείς… όλα τα παιδιά, που γέμιζε η γειτονιά απο τις φωνές και τα παιχνίδια μας… ” τα μεντα- μεντα…. τα μεντικικα.. και εγώ παρήγγειλα… >.

-Τι να σας πω: Όμορφα Χρόνια… Αξέχαστα…

Στις φωτογραφίες του αρχείου σας ναι μεν τα σπίτια είναι κλειστά κι έρημα αλλά βλέπω λουλούδια κ. Στέλλα.

 

-Ναι, σωστή παρατήρηση κ. Γαΐλα.Σε αυτή την διαδρομή, μέσα στα ερειπωμένα κτίρια , επιμένουν να αντιστέκονται τα λουλούδια, ίσως να θέλουν αυτές οι αναμνήσεις να έχουν άρωμα και χρώμα!

 

Οι φωτογραφίες σας εκπέμπουν σαγήνη και μαγεία ιδιαίτερα για τους φίλους που αγαπούν τα παλιά σπίτια, αλλά  σε εσάς φυσικά κι όσους τα ‘έζησαν’ θα προκαλούν συγκίνηση. Τώρα ερείπια στο παρελθόν όλα κατοικημένα. Αυτό το εντυπωσιακό διόρωφο σε ποιόν ανήκε, θυμάστε κ. Στέλλα  τους κατοίκους του;

-Φυσικά και θυμάμαι σε ποιον ανήκε αυτό το σπίτι.Στην Κυρία Καλλιόπη Στεφάνου Λύρα.Εμείς την φωνάζαμε –Η Κυρά Καλλιόπη η Στεφανιούδενα.

Η Κερα Καλλιόπη κ. Γαΐλα, όπως την λέγαμε εμείς ήταν παντρεμένη με παιδιά.

Κι ο άντρας της καπετάνιος,’Καραβοκύρησα’ ή ‘Καπετάνισα’,έτσι ονομάζουμε εδώ αυτές τις γυναίκες.Ευκατάστατη οικογένεια .Αρχοντοοικογένεια.

Στις μικρές Οινούσσες με τους 1.000 περίπου κατοίκους  βρίσκονται το Ναυτικό Λύκειο, το Ναυτικό Μουσείο, η Ακαδημία του Εμπορικού Ναυτικού, το Πνευματικό Κέντρο, ο ιστορικός ναός του Αγίου Νικολάου καθώς και η Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Η κυρία Στέλλα μόνιμη κάτοικος των Οινουσσών αγαπά τη θάλασσα άλλωστε αυτό είναι διακριτό από τις πολλές φρωτογραφίες με θέμα τη θάλασσα που ανεβάζει στον λογαριασμό της στο facebook και  σπούδασε στο Ναυτικό Λύκειο του νησιού. Εύλογη η ερώτηση:

Γιατί ενώ έχετε την ευχέρεια ζείτε στο μικρό αυτό νησάκι κι όχι σε κάποιο αστικό κέντρο;

– Εδώ γεννήθηκα και δεν έφυγα ποτέ από το νησί μου.Δεν μετάνιωσα ποτέ για αυτή μου την επιλογή.Είμαι ελεύθερο άτομο και δεν μπορείς να με περιορίσεις μέσα σε ένα αστικό κέντρο με ότι αυτό συνεπάγεται.Η ποιότητα ζωής κ. Γαΐλα, εδώ δεν έχει καμία σχέση με μια μεγάλη πόλη..

Εκτός από αυτή την μη προβεβλημένη παλιά γειτονιά με την οποία εσείς είστε συναισθηματικά δεμένη μας αναφέρετε ένα μόνο μέρος του νησιού που πρέπει να επισκεφτεί οπωσδήποτε αυτός που έρχεται στο νησί;

-Το πρώτο που θα πρέπει κάποιος να επισκεφθεί φθάνοντας στο νησί είναι το Ναυτικό μας μουσείο Πλούσιο σε ιστορικό υλικό για τον εμπορικό στόλο των Οινουσσών που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ναυτιλία μας.

 

Ευχαριστώ θερμά την κυρία Στέλλα Μορφούλη για την συνέντευξη και το σπάνιο πραγματικά φωτογραφικό υλικό της – ανάμεσα τους κι οι φωτογραφίες των παππούδων της: 1)το ζεύγος των παππούδων, 2) η Στέλλα μικρή στην παλιά γειτονιά με τον λαουτιέρη παππού της-,που παραχώρησε για την συγγραφή του άρθρου. Υπόχρεη.

Για την diafaneia.eu

Τασσώ Γαΐλα.

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.