Λέγεται (και όπως διαπιστώνω) από ιστορικά ντοκουμέντα, δεν είναι απλές φήμες ότι όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος εσχεδίαζε να διαπλεύσει τον Ατλαντικό (επικίνδυνο ταξίδι, για τα τότε δεδομένα) επεσκέφθη την πατρίδα μου τη Χίο για να διαβάσει ναυτικά βιβλία και να επιλέξει έμπειρους ναυτικούς για να τον συνοδεύσουν ως πλήρωμα! Δεν γνωρίζω πόσοι Χιώτες τον ακολούθησαν, όμως και οι Ισπανοί αργότερα χρησιμοποίησαν Έλληνες ναυτικούς σε θέσεις που απαιτούσαν εμπειρία, όπως π.χ. χρησιμοποίησαν τον Χουάν Ντα Φούνκα (τον Γιάννη τον… βραδύγλωσσο, όπως ονόμασαν τον Ιωάννη Φωκά, λόγω του ελαττώματός του) ως πλοηγό!… Κάπως έτσι φαντάζομαι και ο Κανάρης πολύ αργότερα προσέλαβε (επέλεξε, αν προτιμάτε) και κάποιους μη Ψαριανούς, για να συμπληρώνει το πλήρωμά του. Από τον Κανάρη λοιπόν[1] κάποιοι Χιώτες (Βρονταδούσοι) ονομάστηκαν… Μπουρλώτοι (Μπουρλοτιέρηδες!!!). Κάποιος από αυτούς ήταν πρόγονος της γιαγιάς μου, της Υπατίας Μπουρλώτου, η οποία είχε ανιψιό τον Σταύρο τον Μπουρλώτο, τον Ιδρυτή και πρώτο Διευθυντή της «Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου Κρήτης»[2]. Ο Σταύρος ο Μπουρλώτος ενυμφεύθη μια διδασκάλισσα με το όνομα Μαρίκα και απέκτησαν δύο θυγατέρες: τη Χρυσούλα και την Αθηνούλα (έτσι τις αποκαλούσαμε), οι οποίες θυγατέρες η μεν πρώτη έκανε οικογένεια, η δε Αθηνά (καλώς ή κακώς) δεν παντρεύτηκε ποτέ και πέθανε χωρίς να υπάρξει συγγενής να της κλείσει τα μάτια, σε κάποιο γηροκομείο του Ηρακλείου! Ευτυχώς μερικές μικρανιψιές μας πήγαν στην Κρήτη, την φρόντισαν(!), την έθαψαν(!) και της έκαναν σήμερα (28/11/2021) το μνημόσυνο – σαράντα ημέρες από το θάνατό της – στον Άγιο Κωνσταντίνο Πειραιώς!
«Καλό Ταξίδι» ξαδελφούλα μας, σιγά-σιγά πιάνομε κι εμείς σειρά. Ο Θεός να σε συγχωρέσει. Σε θυμόμαστε με ΑΓΑΠΗ!
Ο εξάδελφός σου,
Τάσος Τριπολίτης
[1] Έτσι το φαντάζομαι, εγώ!…
[2] Και ο δεύτερος Διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας είχε Χιακή καταγωγή: επίθετο «Γλύκας» (δεν θυμάμαι το μικρό του όνομα).
