Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα 8 του Μάρτη και επιλογή μας η στήλη να εορτάσει την ημέρα αυτή τιμώντας δυο γυναίκες ποιήτριες που κατέχουν σημαντική θέση στην αναπτυχθείσα τις τελευταίες δεκαετίες Γυναικεία Λογοτεχνία.
Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, Χίος , τόπος καταγωγής της Αγγελικής Συρρής – Στεφανίδου, της εκλεχτής λόγιας, συγγραφέως, ποιήτριας και αρθρογράφου που από την αρχή της παρουσίας της στα γράμματα, ξεχώρισε, έγινε πανελλήνια αποδεκτή ,ξεπέρασα τα σύνορα της Χίου και σήμερα είναι μια από τις σημαντικότερες γυναικείες παρουσίες στην λογοτεχνία μας.
Πεζά, μυθιστορήματα, διηγήμαστα, λαογραφία και ποίηση στην αξιόλογη εργογραφία της, η Αγγελική-Συρρή-Στεφανίδου κάνει περήφανες όλες τις Ελληνίδες τις οποίες και με την σειρά της τιμά μέσα από την δουλειά της.
ΣΕ ΣΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ…
(Από την συλλογή ΚΟΡΜΟΡΑΝΟΙ ΙΙ του 1992)
Σ’ εσάς γυναίκες,
που μ’ απλοχεριά ο Θεός εσκόρπισε τα δώρα,
σ’ εσάς φωνάζω τώρα: Ομπρός…
Ήρθ’ ο καιρός κι εσήμανεν η ώρα…
Μας έστρωσαν, αιώνες πριν αργά τον δρόμο,
με θέληση, υπομονή κι αγώνες μόνο,
τόσες γυναίκες π’ ακριβά πληρώσαν
το θάρρος τους να θέλουν να σταθούν. Το κατορθώσαν!
Και πέρασαν. Και στάθηκαν. Και ανεβήκαν!
Φάροι γινήκαν φωτεινοί και ακουστήκαν!
Για μας, αφήσαν πίσω τους να κρατηθούμε,
αδρά σημάδια, πάνω τους ν’ ακολουθούμε.
Ομπρός λοιπόν… Εσήμανεν η ώρα…
Σωστός αγώνας-νίκη καρποφόρα!
Αγωνιστείτε για το μέλλον το δικό σας
κι ένα καλλίτερο αύριο των παιδιών σας.
Για την ειρήνη. Αγώνας πρώτος, πιο σπουδαίος.
Ας πάψουν πια οι άνθρωποι να ζούνε μ’ ένα δέος.
Κάτω τα όπλα. Κι οι λαοί παγκόσμια ενωμένοι
ν’ αγαπηθούνε και να πουν: κοινή μοίρα μας δένει.
Για το ψωμί. Άλλος αγώνας που μας καίει.
Να τρώνε όλοι. Κι ας βρεθεί το τ’ είναι αυτό που φταίει,
που αλλού με δίαιτες περνούν και καίνε τις σοδειές τους
κι αλλού μωρά πεθαίνουν με πρησμένες τις κοιλιές τους.
Για την ισότητα. Κι άλλος αγώνας. Ο δικός μας.
Θέλουμε να ‘μαστε εμείς οι ίδιες ο εαυτός μας.
Κι όχι οι γυναίκες του άντρα μας κι οι κόρες του πατρός μας,
Αλλά εμείς, οι άξιες, οι μοναδικές, ο Εαυτός μας.
Ομπρός λοιπόν… Τα λάβαρα κινήσαν…
Σ’ όλο τον κόσμο, ορδές από γυναίκες ξεκινήσαν.
Όλες μαζί, με την ματιά στους στόχους καρφωμένη
να ξαναπλάσουμε εμείς μια Τέλεια Οικουμένη.
Ποιήτρια: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ-ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ.
Η εκλεκτή Χία δημιουργός δήλωσε στη στήλη μας ότι επέλεξε αυτό το ποίημα για το δημοσίευμα μας γιατί είναι μεν ένα παλιό της ποίημα αλλά για εκείνην σημαντικό και προσέθεσε το παρακάτω κείμενο.
ΗΤΑΝ Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΜΟΔΑ Ή ΑΝΑΓΚΗ;
Τα παρακάτω (Σημ: εννοεί η Α.Σ.Στ.,το ποίημα που προηγήθηκε) γράφτηκαν κι αφιερώθηκαν στις ηρωικές πρωτοπόρες γυναίκες που τόλμησαν, στα τέλη του προτελευταίου αιώνα, αγνοώντας περήφανα τις όποιες συνέπειες, να σηκώσουν κεφάλι, για να διεκδικήσουν δικαιώματα και να εξαφανίσουν τις εις βάρος τους διακρίσεις. Τα έγραψα τότε που συντελούνταν και της δικιάς μου ζωής το ξύπνημα κι ήταν η εποχή που μπροστά στα μάτια μου άστραφταν οι αστραπές της αγανάκτησης και στ’ αυτιά μου οι βροντές της αδικίας, από το κατεστημένο που υπηρετούσα και υπέμενα, με ξεκούφαιναν, απαιτώντας μου να ξυπνήσω και να διεκδικήσω κι εγώ μια θέση κι ένα δικαίωμα. Αργότερα τα συμπεριέλαβα στην συλλογή του 1992 και σήμερα σας τα αφιερώνω για να τιμήσω εκείνες τις πρωτοπόρες αλλά και το δικό μου ξύπνημα.
Φυγή προς τα εμπρός, φυγή από ότι περιβάλλει, εγκλωβίζει και περιορίζει τον άνθρωπο στα χαρακτηριστικά της ποίησης της Αγγελικής που όμως είναι ποιήτρια που δεν υπήρξε ποτέ μονοθεματική.
Έμφορτη νοημάτων και πράξεων η σειρά ποιημάτων της πρώτης της συλλογής ΚΟΡΜΟΡΑΝΟΙ Ι/1981, ακολούθησε το ΚΟΡΜΟΡΑΝΟΙ ΙΙ/εκδόσεις Άλφα πι,1991, ενώ το 2017 κυκλοφόρησε την πλέον πρόσφατη ποιητική συλλογή της Η Τριλογία Των Αντί/Εμπειρία Εκδοτική.
Και πάμε σε ένα άλλο νησί…. το νησί του Πέλοπα , την Πελοπόννησο και στην Κόρινθο τόπο κατοικίας μιας αρκετά νεώτερης ποιήτριας της Τζούλια Παπά που το ποιητικό της έργο ήδη αναπτύσσεται στην διαχρονία. Την ποίηση της Τζούλια Παπά θα έλεγα ότι δεν μπορούμε να την εντάξουμε σε μια ιδιαίτερη κατηγορία όμως είναι ποίηση που αναδύει εκείνη την λυτρωτική και καθαρτίρια ουσία που υπερπροσδιορίζει την ποίηση.
Σκιά αγαπημένη
Μάτωσαν τα δάχτυλά μου
για την αγάπη σου να γράφω.
………..
Στάλες αίμα ζεστό έτρεξε,
κι έγραψα για τα μάτια σου.
………..
Μα σαν έγραψα
για το χαμόγελό σου,
το αίμα έγινε νερό…
……….
Ξεδίψασε την άνυδρη ψυχή μου,
πότισε την μαραμένη μου καρδιά,
καθάρισε τα μάτια μου απ’ το δάκρυ..
……….
Σε είδα καθαρά να μου χαμογελάς
και ξέχασα πως λείπεις.
Χαμογέλασα κι εγώ..
Κι ας μάτωσαν τα αφίλιτά μου χείλη.
Άνυδρα ήτανε κι αυτά.. ξερά.
……….
Χαμογέλασα κι εγώ..
Αιτία, άλλη μια φορά εσύ,
σκιά αγαπημένη της καρδιάς μου..
Η νεαρή λογοτέχνιδα Τζούλια Παπά άρχισε να γράφει από πολύ μικρή αρχικά διηγήματα. Στα γράμματα έκανε την εμφάνιση της μόλις το 2012 με το μυθιστόρημα (σε συνεργασία με τον Στέλιο Βεϊσάκη), Ένας Κόσμος Χωρίς Εσένα /Blue Moon,2012. Η Τζούλια είναι ποιήτρια που ξέρει να πενθεί, να δίνει στο σώμα φωνή, ποιήτρια που ‘βυθίζεται’ στην άβυσσο, που αφουγκράζεται, βιώνει, ερωτεύεται , πονά και αναλύει.
Αγγελική Συρρή – Στεφανίδου και Τζούλιας Παπά. Τα λουλούδια, το όμορφο αυτό μπουκέτο δώρο της στήλης ΠΟΙΗΣΗ σήμερα Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και για τις δυο φιλοξενούμενες μας ποιήτριες πρότυπο Ελληνίδας Γυναίκας και λογοτέχνιδας.
Επιμέλεια στήλης
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
