ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ – ΠΡΩΤΟΧΙΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΜΕ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ

 

Του Χαράλαμπου Κοιλιάρη

Το χρυσόχαρτο των τσιγάρων έκανε οικονομία στην πυρήνα και το μαγκάλι κρατούσε αναμμένο για περισσότερη ώρα . Το μικρό δωμάτιο του προσφυγικού συνοικισμού ήταν και Σάλα και Τραπεζαρία και Υπνοδωμάτιο ταυτόχρονα. Εκεί έτρωγε όλη οικογένεια εκεί, εκεί κοιμόταν, εκεί έλουζε τα παιδιά η μάνα το Σαββατόβραδο για να πάνε την άλλη μέρα καθαρά στην Εκκλησία. Εκεί στόλιζαν το δέντρο τα Χριστούγεννα και εκεί στόλιζαν το γιορτινό τους τραπέζι.

Μια πόρτα ξύλινη, βαμμένη καφετιά που έμπαζε κρύο από παντού και ένα παράθυρο με θέα στον μικρό μα όμορφα τακτοποιημένο κηπάκο του σπιτιού. Τα παρτέρια του γεμάτα φουγγέτες και χρυσάνθεμα. Στο βάθος ένα μικρό υπερυψωμένο κομμάτι, έκανε τη μοσχολουριά που ήταν φυτεμένη εκεί πάνω να φαντάζει σαν βασίλισσα του παραμυθένιου αυτού κήπου. Τα κεχριμπαρένια φουντάκια της, χιλιάδες όταν ήταν ανθισμένη, σκόρπιζαν παντού τις ευωδιές τους. Κάλυπταν ακόμα και το άρωμα από τα πανέμορφα κόκκινα τριαντάφυλλα που ήταν στο αριστερό παρτέρι, προς την πλευρά του φράχτη.

Μέσα σ’ αυτό το μικρό δωμάτιο πέρασε ο Παντελής τα πρώτα 5 χρόνια μετά την άφιξή του σε τούτο τον κόσμο. Μέσα σ΄ αυτό το δωμάτιο γνώρισε τη ζωή , τους ανθρώπους και τις συνήθειές τους. Εκεί πήρε τα πρώτα του δώρα και έπαιξε με τα πρώτα του παιχνίδια. Ένα ξύλινο αλογάκι, ένα κουρδιστό τραινάκι κι ένα τενεκεδένιο πολεμικό βαπόρι, έπιαναν αρκετό χρήσιμο χώρο από το μικρό δωμάτιο και τον περισσότερο καιρό ήταν στοιβαγμένα πάνω στην ξύλινη ντουλάπα. Κατέβαιναν μόνο στις γιορτές για να στολιστούν γύρο από το δέντρο. Κάτω απ’ αυτή την ντουλάπα στεκόταν τα βράδια ο μικρός και τα χάζευε με λαχτάρα. Αχ! Να μπορούσε να τα ‘φτανε. Να τα κατέβαζε!

Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ένα μικρό κλαρί από το κυπαρίσσι της Εκκλησιάς έμπαινε κάθε χρόνο σε μια γωνιά του δωματίου και στολιζόταν κυρίως με μπαμπάκι και καρύδια, τυλιγμένα με χρυσόχαρτα από  ζαχαρωτά και φοντάν που τα μάζευε η μάνα του όλο το χρόνο σ’ ένα συρτάρι. Απερίγραπτη ήταν η χαρά του Παντελή όταν πλησίαζαν οι γιορτές . Θα είχε την ευκαιρία να παίξει με τα παιχνίδια του που κάθε φορά του φαινόταν καινούρια.

Το καλύτερο δώρο που έκαναν μέχρι τότε στον Παντελή ήταν ένα μεταχειρισμένο μικρό ποδήλατο σε σχήμα βέσπας. Πράσινο βαμμένο, με δυο βοηθητικές ρόδες πίσω. Δεν το χάρηκε όμως ο μικρός μας φίλος για πολύ. Αναγκάστηκε με μεγάλη του λύπη να το αποχωριστεί μια μέρα όταν ήρθαν και το πήραν αυτοί που το είχαν πριν. Το ζητάει ο μικρός μας. Είπαν. Και τι με νοιάζει εμένα, λεει ο Παντελής. Αφού τώρα είναι δικό μου.

Για να του περάσει ο καημός η νονά του, του ‘στειλε από την Αθήνα ένα τεράστιο ξύλινο, κατακόκκινο τζιπάκι. Το πρώτο του αυτοκίνητο. Ένα ασημένιο αμερικάνικο αστέρι, ζωγραφισμένο πάνω στο καπό και φωτάκια μπρος και πίσω που άναβαν με μπαταρία το έκαναν να μοιάζει και αληθινό. Είχε και ηλεκτρική κόρνα, και μαξιλαράκι στο κάθισμα. Παρ όλη την ομορφιά του δεν μπόρεσε να καλύψει ποτέ την απώλεια της «Βέσπας» και την ελευθερία που ένοιωθε ο Παντελής οδηγώντας την δίκυκλη μηχανή του, στους διαδρόμους του μικρού τους κήπου. Η διαδρομή από την πόρτα μέχρι τη μοσχολουριά γινόταν καθημερινά εκατοντάδες φορές. Μα το τζιπ τώρα ήταν μεγάλο, βαρύ, δυσκίνητο. Δεν χωρούσε ανάμεσα στα παρτέρια και ο μικρός ήταν αναγκασμένος να βγαίνει στο δρόμο για να παίξει. Στο χωματένιο στενό και απόμερο δρομάκο στην άκρη της γειτονιάς που ήταν όλο λάσπες το χειμώνα και σκόνη το καλοκαίρι. Κι έτσι μεγάλο που ήταν, δεν μπήκε ποτέ να στολίσει το δέντρο στη μικρή μας κάμαρα. Παρά έμενε στημένο όρθιο μέσα στην αποθήκη, στην απέναντι πλευρά της αυλής.

Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς το ’63. Από το πρωί τα παιδιά γύριζαν στους δρόμους για τα κάλαντα. Τα κανόνια από τα βαποράκια έκαναν την μέρα να μοιάζει με Λαμπρή. Ο μικρός Παντελής στόλισε τα στρατιωτάκια του ΚΛΙΝ πάνω στο πολεμικό του βαποράκι και το απόθεσε στην πλάκα του Παραθύρου. Είχε απορροφηθεί εκεί μέχρι που σήκωσε κάποια στιγμή τα μάτια και είδε μια περίεργη βροχή να πέφτει. Ο ουρανός έριχνε χιλιάδες κομματάκια απαλό, άσπρο μπαμπάκι και στόλιζε τον κήπο τους σαν Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πρώτη του φορά έβλεπε χιόνι. Έμεινε εκεί για πολλή ώρα και παρακολουθούσε τη μοσχολουριά και όλα τα λουλούδια του κήπου να γίνονται σιγά – σιγά κάτασπρα. Ήθελε να βγει, να παίξει μα η μάνα του δεν τον άφηνε. Έτσι ο πατέρας πήγε , μάζεψε μερικές χούφτες χιόνι και του ‘φτιαξε ένα μικρό χιονάνθρωπο μπροστά στο παράθυρο. Ο Παντελής άνοιξε τα τζαμόφυλλα και άπλωσε το ζεστό χεράκι του χωρίς να το σκεφτεί για να χαϊδέψει το χιονάνθρωπο. Όμως η αίσθηση που περίμενε δεν ήταν ίδια με αυτή του μπαμπακιού. Τα καυτά του δάχτυλα έτσουξαν από την παγωνιά μόλις τον ακούμπησε. Ήταν παγωμένος και σκληρός. Έκλεισε το παράθυρο και έμεινε εκεί να κοιτάει το χιόνι και τον χιονάνθρωπο. Σε λίγο άρχισε να σκοτεινιάζει. Μια παρέα με παιδιά με το βαποράκι τους άρχισαν τα παινέματα . Η μητέρα άνοιξε την πόρτα για να τα κεράσει. «…Έχεις και γιο και μονογιό και κόρη, μονοκόρη. Καπετανάκι να το δεις σ’ Ελληνικό βαπόρι …..Άντε να πα να φύγουμε, η ώρα πλησιάζει. Και τ’ αστεράκια του ουρανού ρίχνουν ψιλό τ’ αγιάζι.» Μετά ήρθαν κι άλλοι, κι άλλοι. Την άλλη μέρα Πρωτοχρονιά. Έξω στο δρόμο πολλά μεγαλύτερα παιδιά έπαιζαν «γλι-γλι» και «Κορώνα – γράμματα», μ΄ όσα χρήματα μάζεψαν την παραμονή.  Μπήκε το 1964. Από το πρωί βγήκε ο ήλιος. Ο καιρός έφτιαξε. Τότε ήρθε το τέλος του μικρού χιονάνθρωπου. Τότε ξεστολίστηκε κι ο κήπος από τα λιγοστά χιόνια που είχαν απομείνει. Κι ο Παντελής κλεισμένος πίσω από το παράθυρο στην ζεστασιά του μαγκαλιού να αραδιάζει τα πλαστικά στρατιωτάκια πάνω στο τενεκεδένιο πολεμικό βαποράκι του.

 

Χ.Κ.

 

Μπάμπης Κοιλιάρης: Ζωγράφος, Μαθήματα Σχεδίου Ζωγραφικής, Αγιογραφία & Συντήρηση εικόνων, Θεατρικός Συγγραφέας, Μουσικός.

……………………………………………………………………………..

Η στήλη ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ του site της diafaneia.eu ευχαριστεί θερμά τον εκλεκτό Χίο διανοούμενο για την συμμετοχή του στην στήλη.

Ευχές για ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με Υγεία και Δημιουργίες σε όλες τις δράσεις του.

Για την diafaneia.eu

Τασσώ Γαΐλα

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.