Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Σκιές οι ψυχές των ανθρώπων.
Σκιές άυλες, άχρωμες νεκρές.
Ξάφνου αποκτούν δύναμη και οργή
γιατί κάποιοι αναίσχυντοι κυβερνοπατέρες
δεν έπραξαν το καθήκον τους.
Διότι άφησαν τα αιμοβόρα
κοράκια να πιουν το αίμα τους,
να κατασπαράξουν τα σαρκία τους.
Όμως οι σκιές τιμωρούν.
Από τους τάφους τους θα ρίξουν,
το ανάθεμα, επί των κεφαλών τους.
Οι ουράνιοι κέλητες, οι γοργοπόδαρες
φοράδες, θα ταξιδέψουν τις σκιές,
στην αιώνια ανάπαυση και γαλήνη.
Η Νέμεση πλησιάζει.
Η τιμωρία θα είναι βαριά.
Οι σκιές πάντα εκδικούνται.
Και δεν ήταν λίγες, ήταν
«ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΠΤΑ»
