Πέρασαν κιόλας 40 χρόνια από την πρώτη Μεγάλη Εβδομάδα που έκανα για πρώτη φορά σαν ναυτικός εκτός Χίου, εκτός Ελλάδας.
Πώς λοιπόν να ξεχάσω αυτό το Πάσχα, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για μένα μακριά από το σπίτι μου, αλλά μαζί με πολλούς Έλληνες Ναυτικούς στο υπό Ελληνικής σημαίας και νηολογίου Χίου πλοίο «Δημήτριος» της εταιρείας «Νέα Τύχη» της Οικογένειας Φαφαλιού.
Στο «Δημήτριος» είχα επιβιβασθεί στις 3 Οκτώβρη του 1979 απόφοιτος πλέον από το Ανδρεάδειο Ναυτικό λύκειο Βροντάδου στην Χίο, με πολλά όνειρα, σκέψεις αλλά και αρκετό άγχος στο λιμάνι Ντακάρ της Σενεγάλης. Είχα την τύχη σε αυτό το πλοίο και στα πρώτα βήματα της καριέρας μου να συναντήσω εξαίρετους και επαγγελματίες ναυτικούς (σύνολο 32 ναυτικοί) εκ των οποίων οι 28 ήταν Έλληνες και 4 αλλοδαποί, και με ένα εξαίρετο Πλοίαρχο και άνθρωπο τον καπτα Γιώργο Μπουρνού από την Κάρυστο.
Δεν πρόκειται να ξεχάσω από την πρώτη ημέρα που μπήκα στο πλοίο και μέχρι να μπω στο κλίμα του ναυτικού επαγγέλματος, με πόση αγάπη και ζεστασιά ήταν δίπλα μου ειδικά στο πρώτο ταξίδι μετά την αναχώρηση από το Ντακάρ της Σενεγάλης για το Χιούστον της Αμερικής, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να με βάλουν στο κλίμα και να με κάνουν να μην νοιώθω την μοναξιά και την μονοτονία του ταξιδιού.
Πέρασε ο καιρός, μπήκαμε στο 1980 και είχα πλέον αρχίσει να συνηθίζω την ζωή του ναυτικού επαγγέλματος, με ταξίδια ανά την υφήλιο και στις 14 Φλεβάρη 1980 τα ξημερώματα φθάσαμε στο λιμάνι Πορτ Λούις στον Άγιο Μαυρίκιο (Mauritius), που αν και ήταν στα μέσα του Φλεβάρη θα ήταν το πρώτο μου λιμάνι που θα έκανα Πάσχα σαν ναυτικός. Ο Μαυρίκιος είναι νησιωτικό κράτος του Ινδικού ωκεανού ανατολικά της Μαδαγασκάρης με πρωτεύουσα το Πόρτ Λούις.
Από το Πορτ Λούις θα φορτώναμε 12.000 τόνοι ρύζι για εκφόρτωση στο λιμάνι Κάντλα της Ινδίας, με την άφιξη μας ενημέρωσαν να φουντάρουμε στο εξωτερικό αγκυροβόλιο και παραμείναμε εκεί μέχρι της 25 Φλεβάρη οπότε και μεθορμίσαμε στο λιμάνι δένοντας σε τσαμαδούρας (αράχνη) στο εσωτερικό του λιμανιού. Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε την φόρτωση, εκεί δούλευαν 5νθήμερο από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα και το Σαββατοκύριακο αργία, έφερναν το ρύζι με μαούνες και φορτώναμε με τις μπίγες του πλοίου, το παράξενο ήταν ότι το έφερναν σε τσουβάλια τα οποία έκοβαν μέσα στα αμπάρια γιατί το ναύλο ήταν για φόρτωση χύμα, έτσι υπήρχε παραπάνω καθυστέρηση της φόρτωσης.
Η φόρτωση συνεχιζόταν κανονικά μέχρι την 1η Μαρτίου 1980 οπότε πήραμε ειδοποίηση από το Λιμεναρχείο του Πόρτ Λούις ότι λόγω τροπικού κυκλώνα, το λιμάνι θα κλείσει και για λόγους ασφαλείας θα έπρεπε μέχρι το απόγευμα να ετοιμαστούμε για να βγούμε εκτός λιμανιού και να επιστρέψουμε αφού περάσει ο κυκλώνας, βλέπετε είμασταν στην περίοδο των τροπικών κυκλώνων στην περιοχή. Πράγματι ετοιμαστήκαμε και το απόγευμα βγήκαμε έξω από το λιμάνι και μετά από μερικές ημέρες επιστρέψαμε στο Πορτ Λούις και συνεχίσαμε την φόρτωση.
Δυστυχώς δεν ήταν η μόνη φορά που αναγκαστήκαμε να φύγουμε από το Πορτ Λούις λόγω τροπικού κυκλώνα, αυτό ξανασυνέβη μετά από μερικές ημέρες και φαίνεται ήταν της μοίρας γραφτό να κάνω το πρώτο Πάσχα σαν ναυτικός σε λιμάνι, μιας και το Πάσχα έπεφτε εκείνη την χρονιά την Κυριακή 2 Απριλίου 1980, και εμείς είχαμε επιστρέψει στο Πορτ Λούις την Μεγάλη Πέμπτη 30 Μαρτίου 1980, μετά την δεύτερη επιστροφή μας από το πέρασμα του κυκλώνα.
Πράγματι την Μεγάλη Παρασκευή 31 Μαρτίου 1980 στις 6 το απόγευμα σταμάτησε η φόρτωση και την επόμενη ημέρα άρχισαν οι ετοιμασίες για το βράδυ της Ανάστασης αλλά και για το πατροπαράδοτο έθιμο της σούβλας του αρνιού, συνοδευόμενα με λουκάνικα και άλλα κρεατικά τα οποία είχαμε προμηθευτεί από την τοπική αγορά.
Δεν θα ξεχάσω το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου τον Ασυρματιστή να προσπαθεί από νωρίς να πιάσει σειρά στο «Ελλάς Ράδιο» έτσι ώστε να μιλήσουμε και να ανταλλάξουμε ευχές με τους δικούς μας λίγο πριν ή μετά την Ανάσταση στην Ελλάδα, βλέπετε εκείνα τα χρόνια αυτή ήταν η επικοινωνία με τα σπίτια μας που γινόταν μία φορά την εβδομάδα εκτός από γιορτές, και φυσικά η αλληλογραφία.
Φυσικά θυμάμαι την σειρά προτεραιότητας που υπήρχε στο τηλέφωνο και φοβόμουν πάρα πολύ μήπως κοπεί η γραμμή και δεν προλάβω να μιλήσω με τους δικούς μου, μιας και η δική μου σειρά ήταν μετά την μέση βλέπετε είμασταν 28 Έλληνες πλήρωμα, αλλά δόξα τον θεό εκείνο το βράδυ μιλήσαμε όλοι με τους δικούς μας χωρίς κανένα πρόβλημα, και μετά κατεβήκαμε στην τραπεζαρία των Αξιωματικών όπου όλοι μαζί φάγαμε την μαγειρίτσα, τσουγκρίσαμε τα αυγά ανταλλάξαμε ευχές, και η βραδιά συνεχίστηκε με χορό και τραγούδι.
Την Κυριακή του Πάσχα με το άγχος που είχα σηκώθηκα πολύ νωρίς και πήγα στην πρύμνη όπου ήδη ήταν εκεί ο καμαρότος, ο Μάγειρας, ο παραμάγειρας, τα καμαροτάκια και ετοιμάζανε το αρνί και τα υπόλοιπα κρεατικά για ψήσιμο, σιγά-σιγά μαζεύτηκε και το υπόλοιπο πλήρωμα και βοηθήσαμε όλοι στο γύρισμα της σούβλας για το ψήσιμο του αρνιού, ακούγοντας ως επι τω πλείστων δημοτικά τραγούδια.
Παρόλο που πέρασα πολύ όμορφα αυτό το διήμερο, μέσα μου ένιωθα μια στεναχώρια και η σκέψη μου ήταν συνεχώς στην γειτονιά μου και το πώς περνούσαμε την Μεγάλη εβδομάδα στην πατρίδα μας.
Από το Πόρτ Λούις φύγαμε τελικά στις 14 Απριλίου 1980 για το λιμάνι Κάντλα στην Ινδία, είχα περάσει πλέον το πρώτο μου Πάσχα σε πλοίο, αλλά και στην πολυετή καριέρα μου ήταν πάρα πολλές χρονιές που πέρασα το Πάσχα στο πλοίο πότε σε λιμάνι και πότε εν πλω.
Με εκτίμηση
Στέλιος Κουμπιάς / Συνταξιούχος Πλοίαρχος Ε.Ν
………………………………….
Φιλοξενούμενος, λοιπόν, στην στήλη μας σήμερα ο συνταξιούχος καπετάνιος Στέλιος Κουμπιάς με Ναυτική Πασχαλινή Ιστορία, οι αναμνήσεις του από το πρώτο ταξίδι του σαν ναυτικός.
Αμεσότητα λόγου, ικανότητα περιγραφής, γλαφυρότητα , άνεση στη χρήση της γλώσσας, εξαιρετική γραφή που από την πρώτη παράγραφο ‘πείθει’ τον αναγνώστη να συνεχίσει τη μελέτη του βιοματικού αυτού αφηγήματος μέχρι το τέλος.
Ελπίζω να υπάρξει συνέχεια στην καταγραφή των αναμνήσεων του συγγραφέα και να μας δώσει την χαρά να διαβάσουμε κι άλλα ναυτικά διηγήματα του. Να ταξιδέψουμε μαζί του σ’ όλο σχεδόν τον κόσμο εφόσον όπως ο ίδιος δηλώνει σε ανάρτηση του στον λογαριασμό του στο facebook(Στέλιος Κουμπιάς) στην πολυετή ναυτική του καριέρα με φορτηγά σκάφη, σκάφη γενικού φορτίου και δεξαμενόπλοια γύρισε σχεδόν όλο τον κόσμο. Αναμένω την συνέχεια. Μετά την ανάγνωση του αφηγήματος του είμαι σίγουρη ότι κι εσείς οι φίλοι του καλού διηγήματος θα επιθυμείτε το ίδιο με εμένα.
Ευχαριστώ τον συμπολίτη Στέλιο Κουμπιά συνταξιούχο ναυτικό και δυναμικό συνδικαλιστή στο χώρο της Ναυτιλίας, τον ευχαριστώ για την συμμετοχή του στη στήλη μας.
Φωτογραφία του φορτηγού ‘Δημήτριος’ από το f/b του συγγραφέα.
Επιμέλεια στήλης
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος
Ερευνήτρια Ελληνικής λογοτεχνίας.
