Του Αριστείδη Ζαννίκου
Τον Μάκη τον γνώρισα το 1965. Βρεθήκαμε συμφοιτητές στην Πάντειο Σχολή. Σπουδάσαμε και οι δυο πολιτικές επιστήμες και δημόσια διοίκηση. Εκείνος Αθηναίος, εγώ Χιώτης, ήταν φυσικό να χωρίσουν οι δρόμοι μας μετά την αποφοίτηση από την Πάντειο.
Όμως, διατηρούσαμε επαφές έστω μέσω τηλεφώνου. Κουβεντιάζαμε επαγγελματικά και οικογενειακά θέματα, τα πολιτικά και, από κάποια χρονιά και μετά, προβλήματα υγείας.
΄Ηταν το 2002 όταν, ένα σπάνιο, άκρως σοβαρό και συχνά θανατηφόρο αυτοάνοσο (το σύνδρομο Μόσχοβιτς που καταστρέφει τα αιμοπετάλια), ήταν η αιτία άμεσης μεταφοράς μου (με αεροπλάνο του ΕΚΑΒ) στον “Ευαγγελισμό”.
Χάρη στην έγκαιρη διάγνωση (που έγινε εδώ, στο Νοσοκομείο μας), την άμεση αεροδιακομιδή και την επιτυχή αντιμετώπιση στον “Ευαγγελισμό” κυριολεκτικά γλύτωσα “από του Χάρου τα δόντια”. Πιθανή-όχι βέβαιη-αιτία, κάποια παρενέργεια από αντιφλεγμονώδες φάρμακο που λάμβανα τότε, λόγω προβλημάτων στην σπονδυλική στήλη (τρεις δισκοκήλες).
΄Εχοντας εξέλθει από τον “Ευαγγελισμό”, ο φίλος Μάκης, μαζί με τα “περαστικά”, μου θύμισε μια, πάγια, άποψή του που συνοψιζόταν στο “ΟΧΙ στα φάρμακα,
ΟΧΙ στα εμβόλια, ΜΑΚΡΙΑ από γιατρούς”!!!
΄Οπως και άλλοι, ο Μάκης πίστευε ακράδαντα ότι, οι γιατροί γράφουν “αβέρτα” φάρμακα γιατί “τα πιάνουν”!!! Απόδειξη τούτου-έλεγε- “τα δωράκια” που τους κάνουν συχνά οι Φαρμακοβιομηχανίες !!!
Ο Μάκης, ούτε που δεχόταν να κουβεντιάσει τη λογική άποψη ότι, “χωρίς τις ενέσεις και τα χαπάκια, χωρίς τα εμβόλια και τα σιρόπια, αλλά και χωρίς εγχειρήσεις”, ο μέσος όρος ζωής του ανθρώπου, δεν θα είχε ξεπεράσει τα 50 άντε τα 60 έτη.
΄Οταν η πανδημία του κορωνοϊού άρχισε να κτυπά και τη Χώρα μας, έχοντας ως μόνο όπλο εναντίον της τα εμβόλια, ο Μάκης, που νόμιζε ότι “τα ξέρει όλα”, με πήρε τηλέφωνο:
-Αριστείδη, μάτια δεκατέσσερα. Μη τυχόν και δεχτείς να εμβολιασθείς ειδικά εσύ που έκανες πρόσφατα εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και έχεις τόσα αυτοάνοσα. (Όντως, από το 2002 έως πρόσφατα, αντιμετωπίζω άλλα τέσσερα αυτοάνοσα). Ο Μάκης μου έδινε συμβουλές λες και ήταν ο ειδικός και ο πιο καταρτισμένος επιστήμονας του κόσμου! Τόση σιγουριά είχαν τα λόγια του.
Αντίθετα προς τον Μάκη που είχε σπουδάσει πολιτικές επιστήμες, τόσο οι εδώ γιατροί που με παρακολουθούν όσο και αυτοί των Αθηνών (μεταξύ αυτών η εκ Λαγκάδας καθηγήτρια αιματολογίας στο Πανεπιστήμιο κυρία Βασιλική Παππά) ήταν απόλυτοι στη συμβουλή τους:
-Το εμβόλιο πρέπει να το κάνεις οπωσδήποτε μιας και αν νοσήσεις από κορωνοϊό, τα πράγματα θα είναι πολύ-πολύ δύσκολα…
Ομολογώ ότι, προς στιγμή, ταλαντεύθηκα. Άκουγα για κάποιες, σπάνιες, παρενέργειες των εμβολίων, και έκανα “μια μπρος και μια πίσω”.
Στο τέλος, βάζοντας στη ζυγαριά της ΛΟΓΙΚΗΣ όσα υπέρ και κατά ακουγόταν για τα εμβόλια, πήρα την απόφαση και, μαζί μ’ εμένα, οι δικοί μου:
-Κάναμε όλοι, κανονικά τα εμβόλια. Προς ώρας, ούτε “χιμπατζήδες” γίναμε (όπως μας φοβέριζε ο Βελόπουλος) ούτε “αλιγάτορες” όπως προφήτευε ο φαιδρός Πρόεδρος της Βραζιλίας Μπολσονάρο.
Από πλευράς Πίστεως και Θρησκείας, δεν έχω αντιληφθεί να “μπήκε” μέσα μας ο διάβολος”. Αντίθετα, με λύπη μου διαπιστώνω ότι λίγοι ιερωμένοι, αρνητές του κορωνοϊού, της μάσκας και των εμβολίων (όχι βέβαια όλων, μοναχά αυτών κατά του κορωνοϊού), όχι μόνο έχουν “καβαληθεί” εμφανώς από τον εωσφόρο (τον σατανά) αλλά, με κάθε τρόπο και επιχείρημα, προφανώς άθελά τους, “σπρώχνουν” κόσμο προς τον “άλλο κόσμο”.
Ο φίλος μου ο Μάκης δυστυχώς “έφυγε άδοξα” προς αυτόν τον “άλλο κόσμο”, κτυπημένος από κορωνοϊό!! Με διαφορά λίγων εβδομάδων, “έφυγε” και η καλοκάγαθη γυναίκα του, η αξιαγάπητη Κατερίνα. Είχε “αρπάξει” και εκείνη τον κορωνοϊό από τον Μάκη.
Τα θλιβερά νέα τα μάθαμε προ ημερών από την απαρηγόρητη μονάκριβη κόρη τους. Η ίδια (η κόρη τους), ο πανέξυπνος άντρας της αλλά και τα δυό παιδιά τους, δεν είχαν καταφέρει να πείσουν τον Μάκη και την Κατερίνα να εμβολιασθούν.
Πέθαναν πιστεύοντας δογματικά, ξεροκέφαλα θα έλεγα ότι, επειδή κάποιοι γιατροί “τα πιάνουν” και επειδή οι Φαρμακοβιομηχανίες προφανώς νοιάζονται για τα κέρδη τους, εμείς οι ανήμποροι, αδύναμοι και τρωτοί από κάθε μορφής ασθένεια, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ λέγοντας “ΟΧΙ στα φάρμακα, ΟΧΙ στα εμβόλια, μακριά από γιατρούς”.
Δεν λέω, στο τέλος όλοι από κάτι θα πεθάνουμε. Όχι όμως να το πηγαίνουμε φιρί-φιρί να φύγουμε μια ώρα αρχύτερα από παραλογισμό ή ξεροκεφαλιά.
Αυτό “πάει πολύ” και σίγουρα μόνο έξυπνο δεν είναι. Μήπως κάνω λάθος;
