Θρήνησε, θρήνησε την πατρίδα
νεκράν οπού σκυλεύουν
αλλοφρονούντα τέκνα της
………………………………
Κ. Γ. Καρυωτάκης ⁄ Εις Ανδρέαν Κάλβον
Του Κ. Α. Ναυπλιώτη
Διαβάζοντας την άποψη τού Δασκάλου Χρήστου Γιανναρά στις “Απόψεις” τής “Αλήθειας”, ένοιωσα τί θα ‘πει δάσκαλος!
Αν και τον Δάσκαλο Γιανναρά δεν ευτύχησα να τον γνωρίσω προσωπικά, τον έχω γνωρίσει μέσα από τα βιβλία του που πιστεύω πως αποτελούν πυγή και φάρο για τους νεότερους. Ναι! για τους νεότερους. Γιατί είναι ένας Δάσκαλος με θάρρος και γνώση τής πραγματικής αποστολής του και όχι ένας επαγγελματίας που κάνει τη δουλειά του δασκάλου. Γιατί δάσκαλος σημαίνει λειτουργός – δημιουργός και όχι χειριστής και διαχειριστής επαγγελματίας τής αγοράς. Ο δάσκαλος, από άποψη σπουδαιότητας και ευθύνης “είναι ένας εργάτης στο επίπεδο τού νομοθέτη, του φύλακα στρατηγού, του κυβερνήτη, και του γιατρού σωτήρα”. “Ακριβέστερα είναι ένα σκαλί πάνω από όλους αυτούς”. “Ο δάσκαλος είναι ο πυρφόρος τής γνωστικής συνείδησης, και η λειτουργία που τελεί είναι θεία…” μάς λέει ο επίσης πραγματικός και από κάποιους παρεξηγημένος αείμνηστος Δάσκαλος Δ. Λιαντίνης. (τα μαύρα εντός των εισαγωγικών δικά μου)
Οι θέσεις τών Δασκάλων αυτών όχι μόνο ζωντανεύουν τη γνώση, αλλά, και γι’ αυτό, δημιουργούν ζήλο στους μαθητές- ακροατές χωρίς το βασανιστήριο τού…“παρακάτω”.
Οι όποιες ενστάσεις για κάποιες από τις απόψεις τους, δεν αλλάζουν, αλλά ούτε και επηρεάζουν την αξία τού λειτουργήματος τού φωτισμένου δασκάλου έναντι του επαγγελματία. Ο Δάσκαλος δεν εφαρμόζει ντιρεκτίβες των κέντρων απόφασης, γιατί αν συμβαίνει έτσι, δεν πρέπει να παραπονιόμαστε γιατί μας κυβερνάει σήμερα “αυτό το παγκόσμιο λόμπυ των αλητών” των έγκριτων κλεφτών και έγκριτων ληστών.
Τό θέμα μας όμως δεν είναι ο “δάσκαλος”, αλλά η αποσύνθεση τής κοινωνίας μας η οποία με την τακτική που ακολουθούμε, σε λίγο καιρό δεν θα έχει πιά αντιστάσεις ούτε και δυνάμεις για να εμποδίσει την κατάρρευση… που δεν βλέπουν λόγω στρουθοκαμηλισμού μόνο οι αφελείς και τα φερέφωνα που δεν αντιλαμβάνονται; πως εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πατρώνων τους. Ίσως η ένδεια που παρουσιάζει σήμερα ο πολιτικός βίος τής χώρας, δεν είναι η έλλειψη ικανοτήτων, αλλά προέρχεται από ένδεια πνευματικού βίου. Δυστυχώς, πιστεύω, πως έχουμε πλέον συμφιλιωθεί με το ψέμα και τον εμπαιγμό, αφού έχουμε την ψευδαίσθηση πως συνεισφέρουμε στην πολιτική οικοδόμηση τής Ευρώπης των λαών! Κάποτε ίσως πιστεύαμε στην “εθνική ομοψυχία” στην εθνική υπερηφάνεια και είχε νόημα ο “ελληνικός τρόπος ζωής”. Δυστυχώς σήμερα υποβαθμίζουμε και τον Ξένιο Δία με χορούς και υποκλίσεις μπροστά στα Ευρώ τής κάλπικης ισοτιμίας. Σήμερα “γίναμε Ευρωπαίοι” χωρίς να γνωρίζουμε πού πάμε, αλλά και εν πολλοίς χωρίς να μας ενδιαφέρει να μάθουμε. Μας αρκεί που ταξιδεύουμε χωρίς διαβατήρια αλλά θα ταξιδεύουμε και με…ψηφιακό πιστοποιητικό(!) αποκτήσαμε κινητά, τάμπλετ, υπολογιστές που κάνουν όλες τις δουλειές πατώντας ένα κουμπί. Αν κάτι μας ενδιαφέρει ακόμα, αυτό είναι οι “κανόνες” τής οικονομίας και όχι η παιδεία που φτιάχνει τούς κανόνες. Αφού κατορθώσαμε να μετατρέψουμε τον λαό σε κατ’ ευφημισμόν πολίτες, τους καταστήσαμε αδιάφορους για όποια, προβλέψιμη πλέον, τραγωδία μπορεί να ακολουθήσει. Και δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται, οι τραγωδίες που βίωσε ο λαός μας και η πατρίδα μας, δεν μας οδήγησαν στην κάθαρση, ώστε να μην ξαναβιώσουμε περιστατικά και γεγονότα τής ατομικής και συλλογικής ιστορίας μας.
Να σημειώσουμε πως, αν κάποτε ο λαός μας αγωνίστηκε ενάντια σε υπερπολλαπλάσιους εχθρούς για να αποκτήσει την ελευθερία του, σήμερα αγωνιζόμαστε ή μάλλον ζητάμε να μας προστατέψουν οι άλλοτε νεκροθάφτες μας, τους οποίους έχουμε εξωραΐσει δίδοντάς τους το όνομα Ευρωπαίοι Εταίροι. Ξεχνάμε όμως πως το…συμφέρον πάνω απ’ όλα! Εντούτοις δεν φταίνε αυτοί η φαντασία μας τα φταίει!! γι’ αυτό δεν χρειάζεται να μας παρηγορεί κανείς ούτε να ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια αλλού…τη γνωρίζουμε γιατί υπάρχει μέσα μας, αρκεί να έχουμε τη δύναμη να την αντέξουμε. Ἔνδον σκάπτε λοιπόν όπως μας έλεγε και ο σοφός Χείλων. Δεν χρειάζεται να την αναζητήσουμε στην επιφάνεια και στις παραπλανητικές ειδήσεις των τηλεοράσεων και του διαδικτύου, ούτε στην παρηγοριά τής αναμονής για καλύτερες μέρες, γιατί το φίδι έρχεται να μας…φάει και εμείς ψάχνουμε ακόμα να δούμε από που πέρασε…
Αλίμονο όμως! Τί δολιότητα κρύβεται ή αν θέλετε πόση αφέλεια υπάρχει πίσω απ’ ό,τι παρουσιάζεται σαν αλήθεια.
Παρόλα αυτά, θα ήταν προτιμότερο να επωφεληθούμε από τις ευκαιρίες για το καινούργιο και να προχωρήσουμε με εντιμότητα πρώτα απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας. Να πιστέψουμε πως, ο σκοπός αλλά και η θέληση για την επίτευξή του, είναι ανάγκη να πρωτεύουν… Ωστόσο, πρέπει όχι μόνο να μας προβληματίζει αλλά να μας τρομάζει το δυνατό βασίλειο τής ανοησίας* και τής στενομυαλιάς.
Δυστυχώς όμως απ’ ότι φαίνεται πιστεύουμε ή αν θέλετε νομίζουμε πως ο Μιθριδατισμός θα μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ανοσία απέναντι στον επερχόμενο θάνατο.
Γι αυτό είναι ανάγκη να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Να μην μας καθησυχάζει η “συμπόνια” των εταίρων, γιατί αυτή δεν σχετίζεται με την ηθική** και την αξιοπρέπεια, αλλά σχετίζεται με την δουλοπρεπή υπακοή τής δικής μας υποταχτικής νοοτροπίας.
Λύτρωση όμως με δουλοπρέπεια δεν υπάρχει! Μόνο αν η πλειοψηφία τού λαού το αντιληφθεί και συνειδητοποιήσει πως πορευόμαστε χωρίς πυξίδα και όραμα βασιζόμενοι σε αυταπάτες για μια κοινωνία ισότητας και αξιοπρέπειας, τότε δεν θα ικανοποιούμαστε με τα φιλοφρονητικά σχόλια, αλλά και τα δανεικά τής σκλαβιάς των Ευρωπαίων φίλων μας.
Πρόσθετες σημειώσεις
Είναι αναγκαίο να εννοήσουμε πως η αλήθεια δεν είναι κάτι στατικό και πάγιο περιμένοντας κάποιον να την ανακαλύψει. Γι αυτό πρέπει να κινούμαστε βάσει των δεδομένων.
* Από το οποίο δεν ξεφεύγει ούτε ο τρόπος χαιρετισμού…του πυξ και του πριτς δηλαδή!!!
ετυμ. α στερ. + νοέω – ω λ. ανόητος, απερίσκεπτος, ασύνετος, ηλίθιος, ακατάληπτος.
** Ηθική: Σύνολο κανόνων που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά τού ανθρώπου προς τον εαυτό του και τους άλλους. Να γνωρίζουμε ακόμα, πως, άλλο οι ηθικολόγοι και διαφορετικό οι ηθικοί οι οποίοι πρέπει να διαθέτουν οξύνοια και γνώση. Ετυμολ. από τη λ. ήθος που σημαίνει τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου που δημιουργεί τον χαρακτήρα του (ἧθος ⵦ ἔθος[παγιωμένη συνήθεια]). Εκτός από την ηθική, ίσως θα πρέπει να μάθουμε τί σημαίνουν, αλλά και να μη φοβόμαστε, λέξεις όπως: αξιοπρέπεια, απελπισία, θάνατος (κάθε είδους), ματαιοδοξία, ψευδαίσθηση, αξιοπιστία, δουλοπρέπεια κπα. ⁄ Εκτιμώ ακόμα πως δεν μπορεί να θεωρηθεί έπαρση, αλλά μάλλον επίκαιρη υπενθύμιση, πως οι νέοι πρέπει να βρουν τη δύναμη (γιατί από οξύνοια οπωσδήποτε υπερτερούν) να ερμηνεύσουν σε βάθος τις παραπάνω λέξεις, όπως και οι μεγαλύτεροι να προσπαθήσουν να καταλάβουν ότι η τεχνολογία δεν εξυπηρετεί μόνο την πληροφορία, αλλά πως αυτή είναι ικανή να επηρεάσει θετικά την επιστήμη και να διαμορφώσει τις κοινωνικές, οικονομικές, αλλά και πολιτικές σχέσεις των κοινωνιών στη νέα εποχή. Δύσκολα βέβαια να γίνει κατανοητό από ανθρώπους που έμαθαν να γράφουν στην πλάκα με…κοντύλι! Όμως….
Έχω τη γνώμη πως οι όποιες περί του αντιθέτου απόψεις, δεν υποκρύπτουν συλλήβδην ούτε υποκρισία ούτε φανατισμό τής εμμηνόπαυσης τής τρίτης ηλικίας. Πολύ δε περισσότερο έπαρση, τουλάχιστον απ’ όσους δεν πιστεύουν ή δεν προκαταλαμβάνονται ούτε συμμορφώνονται σε διαταγές και μοναδικές αλήθειες.
