Του Π. Κυδώνη
Ένας χρόνος μετά τις μεγάλες αλλαγές που έφερε στην καθημερινότητά μας η συνθήκη της πανδημίας
Ποιος είναι ο τρόπος αντίδρασης του ανθρώπου που βιώνει διάφορες μεταβάσεις στη ζωή του, καταστάσεις άγχους και των «απειλών» του μέλλοντος;
Το θέμα της προσαρμογής σε μια νέα πραγματικότητα βρίσκεται στο επίκεντρο λόγο πανδημίας, το οποίο, μεταξύ άλλων, είναι και πολύ δύσκολο, αλλά αναγκαία η αντιμετώπιση του.
Αναφέρομαι στη συνθήκη του κορωνοϊού. Έντονα τα αισθήματα της αβεβαιότητας και κυρίαρχή η δυσκολία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στη λήψη αποφάσεων για τον προγραμματισμό της επόμενης μέρας. Ζούμε όλοι την εμπειρία των διαρκών αλλαγών και καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε και να προσαρμοστούμε. Η αλλαγή είναι μια φυσιολογική διαδικασία η οποία αποτελεί αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής μας, αλλά πολλές φορές δεν θέλουμε να την προγραμματίσουμε από την στιγμή που μας την επιβάλουν.
Μερικές φορές η ζωή μπορεί να μας οδηγεί σε μία αναγκαστική αλλαγή μέσα από ατυχήματα, θανάτους αγαπημένων προσώπων, χωρισμούς, ανεργία, ασθένειες. Όλα τα παραπάνω έχουν κοινό το στοιχείο της απώλειας.
Μας αναγκάζουν βίαια να αφήσουμε πίσω μας κάτι γνώριμο και να προσαρμοστούμε σε έναν καινούριο τρόπο ζωής, ακόμη κι αν εμείς δεν είμαστε εντελώς προετοιμασμένοι. Όλα αυτά τα περιστατικά μπορεί να χτυπήσουν την πόρτα χωρίς καμία προειδοποίηση, στον καθένα μας, προκαλώντας μας άρνηση, θυμό, κατάθλιψη και το αίσθημα της παραίτησης.
Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος έχει την τάση να παραμένει σταθερός στην ίδια κατάσταση. Αυτό υποδεικνύει και η στάση του στο σήμερα, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο αργού θανάτου των επιχειρήσεων, όταν ο ίδιος δεν κρατάει καμία απολύτως ασφαλή απόσταση και καταπατάει κάθε είδους προφύλαξη.
Μόνο με μία γρήγορη βόλτα στην κεντρική παραλία του νησιού μας, την Δευτέρα 3 Μαϊου και θα καταλάβανε ο καθένας την δική μου αγωνία για το αβέβαιο αύριο. Καταπατούνταν κάθε προφύλαξη υγιεινής, χωρίς φυσικά να φταίει μόνο ο καταστηματάρχης, που τον έχουν πνίξει τα χρέη της αναστολής λειτουργίας της επιχείρησης του λόγο κορωνοϊού .
Ως εκ τούτου, το «κλειδί» για την ανάπτυξη είναι η ελπιδοφόρα ματιά στα πράγματα. Οραματιζόμενοι το μέλλον με αισιοδοξία και όχι με φόβο και αγωνία, βοηθάμε τον εγκέφαλο να πάρει πιο ρεαλιστικές αποφάσεις και να προσαρμοστεί καλύτερα. Μην προτρέχει σε εύκολες και γρήγορες αποφάσεις που ίσος μας στοιχήσουν στο μέλλον άλλο ένα οδυνηρό και τελικό χτύπημα της πανδημίας, χωρίς να έχουμε προλάβει να πάρουμε μια ανάσα ζωής.
Ζωή… και όταν λέω ζωή εννοώ αναπνοή, χωρίς τα αξεσουάρ που μας έφερε μαζί του ο κορωνοϊός, όπως μάσκες, καθημερινά sms και διαδικτυακά μαθήματα στα παιδιά του αύριο δίχως μέλλον.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα συμβεί αύριο και ούτε θα έπρεπε. Δεν έχουμε όλα τα κομμάτια από το πάζλ του αύριο, έτσι οτιδήποτε επιχειρήσουμε να δούμε θα αποτελέσει μια διαστρεβλωμένη εκδοχή του. Δεν προβλέπουμε, προνοούμε, ώστε το αύριο να έχει καλύτερα θεμέλια από το χθες. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για να έχουμε ένα καλύτερο αύριο και όχι μια μελλοντική καταστροφή.
Το κομμάτι μας, ναι το κομμάτι μας, μπορούμε να το κάνουμε και με την προφύλαξη μας, δεν θα χάσουμε τίποτα μα τίποτα αν φορέσουμε την μάσκα μας και κρατήσουμε τις απαραίτητες αποστάσεις, τουλάχιστον για ένα μικρό χρονικό διάστημα ακόμη. Που ξέρεις ίσος και να πετύχουμε και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Φιλικά Παντελής Κυδώνης
