Το γέλιο είναι από τα καλύτερα πράγματα. Σώζει ζωές, όπως λέει το γνωμικό. Και, σίγουρα, όλοι μας μπορούμε να θυμηθούμε όμορφες στιγμές ατέλειωτου γέλιου με φίλους, ή τις στιγμές που ένα αναπόφευκτο νευρικό γέλιο κατάφερε να αποσυμπιέσει μια πολύ φορτισμένη κατάσταση. Αυτά τα γέλια, όμως, έχουν μια πιο περίπλοκη ιστορία απ’ ό,τι νομίζουμε – και είναι μια ιστορία πολύ ευχάριστη.
Ποιος είναι ο τρόπος για να καταλάβουμε πως ένα μωρό είναι χαρούμενο και δεν πηγαίνει τίποτα στραβά; Μας γελάει. Το γέλιο είναι κάτι που βγαίνει στον άνθρωπο από φυσικού του, και δυναμώνει τις μεταξύ μας σχέσεις, δημιουργώντας όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε. Αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως… γλυκανάλατο, και το ξέρουμε, αλλά το εννοούμε πάρα πολύ κυριολεκτικά. Το να γελάμε μαζί με ανθρώπους είναι από τους πιο εύκολους τρόπους να δημιουργήσουμε ισχυρές σχέσεις. Και το κάνει αυτό με πολύ ιδιαίτερο, αν και ανεπαίσθητο, τρόπο.
Κατ’ αρχάς, το άλλο κλισέ λέει πως χρειάζονται πολλοί μυς για να κατσουφιάσουμε, αλλά μόνο ένας για να χαμογελάσουμε. Αυτό δεν ισχύει, και αν ίσχυε, θα ήταν καλύτερα να κατσουφιάζαμε, για να προσφέρουμε στο πρόσωπό μας και μια γερή προπόνηση. Το σίγουρο είναι πως, εγκεφαλικά, ισχύει το αντίθετο: Για να γελάσουμε, πρέπει να δραστηριοποιηθούν αρκετές περιοχές του εγκεφάλου. Συγκεκριμένα, οι περιοχές που διαχειρίζονται την διαχείριση κινήσεων (το χαμόγελο), συναισθήματος (“Χαχα”), γνωστικών δεξιοτήτων (“Αναγνωρίζω αυτό που ειπώθηκε ως αστείο”) αλλά και κοινωνικών δεξιοτήτων (“Είναι κατάλληλη στιγμή να γελάσω” ή “Γελάω για να με συμπαθήσει ο συνομιλητής μου”). Για μια πράξη που φαίνεται τόσο αυθόρμητη – και είναι, τίποτα δεν μπορεί να της το στερήσει αυτό – υπάρχει μια πολύ μεγάλη διαδικασία που συμβαίνει σε νανοδευτερόλεπτα μέσα στον εγκέφαλό μας.
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι ερευνητές έχουν ασχοληθεί με το θέμα του κατά πόσο το γέλιο ως πράξη έχει οφέλη για το μυαλό αλλά και για το σώμα μας. Αρχικά, αυτό που λέγαμε πιο πριν για τους μυς του προσώπου και την καλή τους… προπόνηση. Το γέλιο δραστηριοποιεί τα μάτια, το στόμα, σχεδόν κάθε τι που μπορεί να κινηθεί στο πρόσωπό μας. Έπειτα, το να γελάμε ή και να βλέπουμε κάποιον να γελάει, δραστηριοποιεί όλες αυτές τις ανάλογες περιοχές του εγκεφάλου – είτε για να κινήσουμε το πρόσωπο, είτε απλώς για να διαπιστώσουμε πως κάτι που είδαμε ή ακούσαμε είναι αστείο – με αποτέλεσμα να δυναμώνουν οι μεταξύ τους σύνδεσμοι.
Έπειτα, από ψυχολογική άποψη, το να γελάσουμε δραστηριοποιεί την περιοχή του εγκεφάλου που διαχειρίζεται τα συναισθήματα, με αποτέλεσμα η διάθεσή μας αυτόματα να φτιάχνει. Ένα ακόμα πράγμα που συμβαίνει όταν γελάμε, είναι πως ο εγκέφαλός μας μπορεί να ρυθμίζει πιο εύκολα τα επίπεδα σεροτονίνης του – μια δράση παρόμοια με αυτήν που έχουν τα αντικαταθλιπτικά. Ταυτόχρονα, περιορίζεται η έκκριση κορτιζόλης, καθώς το γέλιο μάς κάνει να πιστεύουμε πως βρισκόμαστε κάπου άνετα, χωρίς κινδύνους.
Θέλουμε να καταλήξουμε πως όλα αυτά, σε βάθος χρόνου, επηρεάζουν την γενικότερη υγεία μας. Συνεπώς, είναι αλήθεια πως ένας άνθρωπος που γελάει πολύ, πιθανώς να έχει πολύ καλύτερες αντιδράσεις στο στρες.
Σε ένα άλλο επίπεδο, το γέλιο μας βοηθά να αναπτύξουμε τη συναισθηματική μας ευφυΐα, καθώς χρειάζεται να αναγνωρίζουμε πότε είπε κάτι αστείο ο συνομιλητής μας, πότε το γέλιο είναι η κατάλληλη αντίδραση και πότε θα ήταν σωστό να το συγκρατήσουμε. Επιπλέον, ενισχύει την φαντασία μας, καθώς για να βρούμε το χιούμορ στα πράγματα, πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να δεχτούμε (και να εκτιμήσουμε) το παράξενο ή παράλογο στοιχείο της πραγματικότητας γύρω μας.
Αυτό κι αν είναι χρήσιμο ταλέντο στις εποχές μας…
Πηγή: iatronet.gr
