Γράφει ο Κωνσταντίνος Βολάκης.
Ανέβα στητός κ’ αγέρωχος σκαλί – σκαλί και περίμενε με ύφος αλαζονικό κυρίαρχος του φόβου σου, μπροστά στ’ άδεια κουτιά απ’ τις κονσέρβες του μεσημεριάτικου φαγητού, π’ άφησαν οι άνεργοι οικοδόμοι πάνω στην ξεραμένη λάσπη, ατενίζοντας με πόθο την ώρα του μεροκάματου, που θα πιάσουν με τα σκασμένα απ’ τον ασβέστη χέρια τους.
Κ’ αν, ήχος καμπάνας πένθιμος, στο δειλινό συρθεί, ανατριχιάζοντας τα χαμόκλαδα, το σταυρό σου κάνε και χώμα πιάσε χιλιοπατημένο από τα κουρασμένα χοντροπάπουτσα που βάδισαν στων αμπελιών και των λιόδεντρων το μάζεμα και τρεις φορές μετάλαβε, μια για την γη, μια για την θάλασσα και την τελευταία, για τον ουρανό, π’ ακόμα δεν γνώρισες.
Εικονοστάσι, πέτρινο παλιό για σένα πάντα θα υπάρχει, σε σταυροδρόμι, με χυμένο λάδι και λιβάνι λιωμένο, που σε περιμένει πολύ καιρό για ν’ανάψεις, το σκουριασμένο του, σπασμένο καντήλι, με τα χέρια σου, που σκούπισαν ιδρώτες και κλάματα και πάντρεψαν τα κρύα πρωινά, των πουλιών το πέταγμα, με της αστραπής τo φως.
Κωνσταντίνος Βολάκης.
…………………………………………………………….
Είναι η πρώτη φορά που η δημοφιλής μας στήλη ‘Το Διήγημα του Σαββάτου’ φιλοξενεί δουλειά του Κωνσταντίνου Βολάκη εφόρου Λογοτεχνίας και Βιβλιοθήκης ΦΟΧ.
Συγγραφέας και ποιητής με πολλές διακρίσεις ο Κ.Β., είναι εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ενωσης Λογοτεχνών (ΠΕΛ) στο Β. Αιγαίο και μέλος του πειθαρχικού συμβουλίου αυτής.
‘Το καλοκαίρι που χιόνισε’ ο νέος τίτλος που μόλις προσέθεσε ο δημιουργός στην εργογραφία του και πρόκειται για ποιητική συλλογή αφιερωμένη στην μαρτυρική και προδομένη Κύπρο, στους ανώνυμους Έλληνες αφανείς στρατιώτες που πολέμησαν για την ελευθερία της Κύπρου, στις οικογένειες που βασανίστηκαν και ξεκληρίστηκαν με βίαιο διωγμό από την χώρα τους….
Με την άδεια του σύντομα κοντά σε εσάς τους φίλους αναγνώστες της στήλης Ποίηση με ποίημα από την συλλογή.
Καλοτάξιδο το: ‘Το καλοκαίρι που χιόνισε’.
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-ερευνήτρια.
