Ένα τραγούδι από τά χρόνια τα παλιά έλεγε ” την εποχή του Πάγκαλου που’ ταν μακριές οι φούστες κ.λ.π. ” οι παλαιοί ίσως το θυμόμαστε γιατί ήταν ένα τραγούδι που επέβαλε την αυστηρότητα της ενδυμασίας της εποχής εκείνης που άρχιζε σιγά σιγά ο εκμοντερνισμός ειδικά για τις γυναίκες!
Ήταν η εποχή της αγνότητας και της αλληλεγγύης ο γείτονας για τον γείτονα με ανοικτές τις πόρτες και τα παράθυρα δίχως κλειδαριές ασφαλείας και με συστήματα συναγερμού!
Ήταν η εποχή που συμπάσχει ο ένας τον άλλο, συντρέχει για την ανάγκη του ανθρώπου , του φίλου, του γνωστού, ακόμη και αγνώστου όταν έβλεπε ότι υπήρχε ανάγκη.
Ήταν η εποχή της καλλιέργειας της γης ακόμη και τα βουνά και τα λαγκάδια έσκαβαν, έσπερναν και θέριζαν ίσως και γι’αυτό δεν υπήρχαν και φωτιές σε δασικές εκτάσεις γιατί ακόμη και δίπλα στά δάση η Γη ήταν καλλιεργημένη.
Ήταν η εποχή που υπήρχαν οικόσιτα ζώα και πτηνά από γαϊδουράκια μέχρι άλογα και μουλάρια από γίδια (κατσίκες ) και πρόβατα, αγελάδες, κότες και κουνέλια , γάτες και σκυλιά για να τρώνε φίδια και ποντίκια και κάθε είδους ερπετά!
Ήταν η εποχή του φλίτ για τα κουνούπια τους ψύλλους τα τσιμπούρια και τους κοριούς!
Ήταν η εποχή της χειροκίνητης μυλόπετρας κοπής σιταριού για το πνιγούρι κοινώς χοντρό όπως τον λέγαμε στο χωριό μου την Καλλιμασιά της Χίου που όταν τον μαγείρευε η μάνα Μας με το καβουρδισμένο αλμυρό κατσικίσιο τυρί με όλα τα υπόλοιπα υλικά ήταν το ” Μάνα εξ ουρανού ” ευτυχώς ξέρω και εγώ και το μαγειρεύω!
Ήταν η εποχή της τσιγαρισμένης ρέγγας ( φρίσσας ) στο χαρτί ή μέσα σε εφημερίδα πάνω στα κάρβουνα ή μπηγμένη πάνω σε ξύλο από το στόμα πάνω στα κάρβουνα ή τα ξύλα και με τσακισμένο με την γροθιά ένα κρεμμύδι με μια ντομάτα κομμένη στα τέσσερα και εάν υπήρχε ξυλάγγουρο ή κουρμάδες και φρέσκο ψωμί του φούρνου με το ρακί την σούμα ή το ούζο γινόταν του κουτρούλη ο γάμος και άρχιζε το γλέντι με καντάδες και παλιά τραγούδια αξέχαστα μέχρι και σήμερα!
Ήταν η εποχή που τις γιορτές δεν περιμέναμε παιχνίδια που φυσικά δεν υπήρχαν τότε, αλλά τον τσαγκάρη της γειτονιάς και του χωριού να μας φτιάξει ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια εφόσον υπήρχε οικονομική άνεση στην οικογένεια όπου υπήρχαν πολλά παιδιά συνήθως από πέντε μέχρι και εικοσιτέσσερα που θυμάμαι ότι υπήρχαν στο χωριό μας!
Τα χρόνια εκείνα του χωματόδρομου από την άνοιξη μέχρι τον φθινόπωρο συνήθως στα χωριά , μας άρεσε να περπατάμε ξυπόλυτοι γιατί το χώμα ήταν αγνό και δροσερό!
Γι’ αυτό ακριβώς μετά τον εμφύλιο είχαμε αύξηση του πληθυσμού της Ελλάδας και όχι το σημερινό χάλι της υπογεννητικότητας και της ανωμαλίας!
Ήταν η εποχή της παγοκολώνας και του ψυγείου με πάγο για τους έχοντες και του φαναριού με την τριχιά για τους περισσότερους όπου φυλάσσονταν τα φαγητά σε σημεία δροσερά του σπιτιού γιατί συνήθως λόγω της μεγάλης οικογένειας δεν υπήρχε περίπτωση να περισσέψει φαγητό και να χρειάζεται ψυγείο!
Ήταν η εποχή που υπήρχε η ζωή του χωριού με όλα τα φρούτα και τα λαχανικά που δεν πήγαινε τίποτα χαμένο όπως συμβαίνει σήμερα με όλα τα εσπεριδοειδή που σαπίζουν κάτω από τα δέντρα και είναι λιάστρα τα περιβόλια από πορτοκάλια και μανταρίνια!
Μπορεί να υπήρχαν και τότε οι επιδημίες όπως η φυματίωση και όλες οι παιδικές αρρώστιες όπως ο Μαγουλάς ή η ιλαρά ή ανεμοβλογιά και όλες οι άλλες, αλλά ο καθαρός αέρας και το οξυγόνο ήταν ένας καλός τρόπος θεραπείας μαζί με τις αγνές τροφές!
Δυστυχώς την σημερινή εποχή έχουν έρθει τα πάνω κάτω με την αστυφιλία με τα λεωφορεία τα τρένα τον ηλεκτρικό και όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς Αθηνών και πάσης φύσεως πόλεων ανά την επικράτεια και δεν υπάρχει χώρος για να πάρουν μια ανάσα οξυγόνου και καθαρού αέρα και έχουμε φθάσει στο σημείο να φορούμε μόνιμα μάσκες, λες και είμαστε μέσα στο χειρουργείο!
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει καμία ατομική ευθύνη και υπευθυνότητα συνείδησης εκ μέρους των ανεγκέφαλων της καλοπέρασης και της ευδαιμονίας που τα βρήκαν όλα έτοιμα και πλουσιοπάροχα και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τον πλησίον τους με προκλητικότητα και αδιαφορία με γλέντια και πάρτυ και μεγάλο συνωστισμό παντού με αποτέλεσμα την αύξηση της πανδημίας του Κορωνοϊού και να μην ξέρουμε πλέον από πού και από ποιόν να προφυλακτούμε!
Ίσως όταν η πανδημία σαρώσει τον μεγαλύτερο πληθυσμό της χώρας μας και υπάρξει μεγάλος αριθμός θανάτων γιατί δυστυχώς όποιος βρεθεί διασωληνωμένος είναι σχεδόν καταδικασμένος να ταξιδέψει σε άλλα μέρη αγνώστου προελεύσεως ή εάν την γλυτώσει θα είναι μίσος και μισοκοπειμένος με τεράστια προβλήματα υγείας.
Εύχομαι να υπάρξει πλέον αυτό το ριμαγμένο το φιλότιμο και να συνέλθουν όλοι από την μεγάλη τρέλα της ευδαιμονίας και να βάλουν μυαλό και γλυτώσουμε από την επερχόμενη καταστροφή της πανδημίας του Κορωνοϊού και όχι από εμπόλεμη σύρραξη που άλλοι πάλι ανεγκέφαλοι πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει και σπέρνουν τον τρόμο και τον πανικό στο λαό μας.
Οι καιροί και οι συνθήκες έχουν αλλάξει!
Καλό ξημέρωμα!
Χίος 30 Οκτωβρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
